Άρθρα-Αναλύσεις
του Κώστα Κόλμερ
Το προσχέδιο του ΥΠΕΞ που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός στην Βουλή τις προάλλες για την σύγκληση διασκέψεως 5 παρακτίων χωρών (*)στην ανατολική Μεσόγειο είναι παρωχημένο κι ατελές. Το μεν διότι το είχε προτείνει ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν στα Ηνωμένα Έθνη προ ετών κι είχε απορριφθεί υπό του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ αφού δεν εδόθη συνέχεια
του Ντέβιντ Γκιλ*
Ενώ οι τιμές του πετρελαίου ακολουθούν μια αργή πτωτική τάση εδώ και αρκετό καιρό, η πιο ακριβής μεταφορά για τις τιμές του πετρελαίου ήταν πάντα ένα rollercoaster και όχι μια πτωτική πορεία. Αν και οι χαμηλότερες τιμές του πετρελαίου θα μπορούσαν να μειώσουν τις πληθωριστικές πιέσεις τους επόμενους μήνες, η ιστορία δείχνει ότι οι χαμηλές τιμές είναι δύσκολο να διατηρηθούν
της Όλγας Μαύρου*
Αν υπήρχε “κανονική” ώρα, δηλαδή σύμφωνη με την φυσική μεσημβρία ή το ξημέρωμα σε κάθε τοποθεσία, θα έπρεπε να έχει άλλη ώρα το Μαρούσι και άλλη το Μοσχάτο, άλλη η Αθήνα και άλλη η Θεσσαλονίκη. Επί χιλιάδες χρόνια οι μικροδιαφορές δεν έπαιζαν ρόλο και η μέρα ξεκινούσε με το χάραμα,
Του Χρήστου Κοντογεώργη
Ένα από τα πιο φιλόδοξα έργα της Μεσογείου στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας προχωρά σταδιακά προς υλοποίηση. Πρόκειται για το πλωτό αιολικό πάρκο Messapia, ισχύος 1.314 MW, που αναπτύσσει η ιταλική εταιρεία Eni στα βαθιά νερά του Ιονίου Πελάγους, κοντά στο Στενό του Οτράντο.
Άποψη
του Κώστα Βενιζέλου*
Όλα όσα συζητούνται σε σχέση με την πιθανή τουρκική αντίδραση, αναφορικά με σχεδιασμούς στη θαλάσσια περιοχή Ελλάδος και Κύπρου, θα πρέπει να έχουν μια κοινή συνισταμένη. Ότι οι τουρκικές ενέργειες, προειδοποιήσεις, πιέσεις, απειλές, αντιμετωπίζονται με αποφασιστικότητα και όχι με φόβο. Θα πρέπει να αντιμετωπίζονται στέλνοντας μηνύματα απόρριψης της όποιας προσαρμογής στις τουρκικές αξιώσεις.
του Παναγιώτη Παύλου*
Τον Διονύση Σαββόπουλο τον πρωτογνώρισα με αφορμή τη συναυλία του στην Ξάνθη μαζί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, στην περιοδεία που έκανε κατά την κυκλοφορία του δίσκου «Το κούρεμα». Είχαν φροντίσει οι γονείς μου να μας πάνε στο Δημοτικό Αμφιθέατρο της Ξάνθης εκείνη τη βραδιά, νομίζω ήταν τέλη του ᾽89, αρχές του ᾽90, δεν θυμάμαι ακριβώς.