της δυνατότητας που έχει- και δεν την απόκτησε αίφνης αλλά με πολύ κόπο και συνεχή προσπάθεια και επενδύσεις τα τελευταία 15 χρόνια - να υποδέχεται, να αποθηκεύει, να αεριοποιεί και να μεταφέρει LNG μέσα από το σύστημα αγωγών που διαθέτει, προς τον βορρά. Μέσω της πύλης του Σιδηροκάστρου και πλέον πρόσφατα μέσω του Ελληνο-Βουλγαρικού διασυνδετηρίου αγωγού που λειτουργεί ήδη από τον Νοέμβριο του 2023. Με την Ελλάδα να διαθέτει δύο τέρμιναλ LNG, το πρώτο στην Ρεβυθούσα που λειτουργεί συνεχώς από το 1999, και το δεύτερο στην Αλεξανδρούπολη, που είναι μια πλωτή μονάδα τύπου FSRU που λειτουργεί από τον Οκτώβριο του 2024. Με άλλη μια μονάδα FSRU, στους Αγίους Θεόδωρους, να ευρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο αδειοδότησης.
Μετά την απόφαση της ΕΕ να μηδενίσει τις εισαγωγές Ρωσικού αερίου μέχρι τα τέλη του 2027, το Αμερικανικό LNG έρχεται να αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό το Ρωσικό αέριο που εξακολουθούν να εισάγουν Ευρωπαϊκές εταιρίες (λχ ΔΕΠΑ, ΔΕΗ, Metlen, GDF, ENI κ.α.) αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα (50 bcma το 2025 σε σύγκριση με 140 bcma το 2021).
Η Ελλάδα αποτελεί την βασική νότια είσοδο για το Αμερικανικό LNG στην Ευρώπη με το Βέλγιο, την Γερμανία, την Πολωνία και την Λιθουανία να εξυπηρετούν τις εισαγωγές από τον Βορρά.
Θεωρητικά και η Τουρκία θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την εισαγωγή Αμερικανικού LNG και την προώθηση του προς Βορρά αφού διαθέτει 5 LNG τέρμιναλ, έχει μεγάλο δίκτυο αγωγών, και διαθέτει πολύ καλή πρόσβαση στο δίκτυο της Βουλγαρίας μέσω του TurkStream που όμως μεταφέρει Ρωσικό αέριο σε Τουρκία και ΝΑ Ευρώπη. Όμως το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι Αμερικανοί αυτή την περίοδο είναι να χρησιμοποιήσουν την Τουρκία ως διαμετακομιστικό κόμβο καθότι το αέριο που θα προωθήσει η Τουρκική BOTAS προς βορρά θα βασιστεί στο λεγόμενο Turkish Basket, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου όμως θα είναι αέριο που θα προέρχεται από την Gazprom. Κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό από ΕΕ και ΗΠΑ που προσπαθούν απεγνωσμένα να μειώσουν την ροή Ρωσικού αερίου προς ευρωπαϊκούς προορισμούς.
Έτσι η Ελλάδα έρχεται σήμερα (σαν έτοιμη από καιρό), να αναδειχτεί σε περιφερειακό παίκτη για την προώθηση Αμερικανικού LNG και όχι μόνο (υπάρχουν και άλλοι προμηθευτές όπως η Αλγερία και το Κατάρ που έχουν μακροπρόθεσμες συμβάσεις με Ελληνικές εταιρείες) προς βορρά μέσω του Κάθετου Διαδρόμου (Vertical Corridor) η σχεδίαση του οποίου ξεκίνησε το 2015 και άρχισε σε μια πρώτη φάση να λειτουργεί ήδη από το 2023. Με τον VC να αποτελεί ένα σύστημα υπαρχόντων και νέων αγωγών που διασχίζει την Ελλάδα, την Βουλγαρία, την Ρουμανία και φθάνει στην Ουγγαρία. Με βάση μια σειρά πρωτοκόλλων ανάμεσα στους Διαχειριστές των ανωτέρω χωρών υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς συγκεκριμένων ποσοτήτων αερίου από την Ελλάδα μέχρι την Ουκρανία, κάτι που είναι εξαιρετικά επίκαιρο αφού λόγω πολέμου με την Ρωσία έχει καταστραφεί μεγάλο τμήμα των υποδομών αερίου της χώρας και άρα το Κίεβο χρειάζεται να εισάγει μεγάλες ποσότητες αερίου. Εξ ου και η συμφωνία της 16/11 μεταξύ ΔΕΠΑ και της Ουκρανικής Naftogaz για την προμήθεια 4.0 bcma σε πρώτη φάση, με μεγαλύτερες ποσότητες να ακολουθούν.
Εάν στο ανωτέρω σκηνικό προσθέσουμε και την συμφωνία που υπεγράφη στις 6/11 στην Αθήνα, στο πλαίσιο της P-TEC, για την εκμετάλλευση του Block 2 στο Ιόνιο, όπου διευρύνθηκε η υπάρχουσα κοινοπραξία Energean/ Helleniq Energy με την είσοδο της ExxonMobil τότε καταλαβαίνουμε γιατί προς στιγμή η Ελλάδα τράβηξε το διεθνές ενδιαφέρον και εμείς
πιστέψαμε ότι γίναμε το ενεργειακό κέντρο της Ευρώπης, τουλάχιστον.