Πεμ, 18 Σεπτεμβρίου 2025 - 07:41
Η επίσημη συμμετοχή του αμερικανικού ενεργειακού κολοσσού της Chevron στον διεθνή διαγωνισμό για τα θαλάσσια οικόπεδα νοτίως της Κρήτης και νοτίως της Πελοποννήσου χαιρετίστηκε, δικαίως, ως μία κεφαλαιώδους σημασίας εξέλιξη αναφορικά με την είσοδο της Ελλάδας στον παγκόσμιο «χάρτη» των ερευνών υδρογονανθράκων. Ταυτόχρονα, πανηγυρίστηκε – με θριαμβικό τόνο και με ακλόνητη βεβαιότητα – ως η έμπρακτη κατάργηση του παράνομου τουρκολιβυκού συμφώνου. Καλό είναι, ωστόσο, ο ενθουσιασμός να συνοδεύεται και από έναν σώφρονα συνδυασμό προσοχής και μετριοπάθειας. Γιατί, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν στα καθ’ ημάς, όταν προχωρούν οι εξελίξεις και ξεκαθαρίζει το τοπίο, βρισκόμαστε προ εκπλήξεως, καθώς «εμείς γι’ αλλού κινήσαμε, γι΄ αλλού, κι αλλού η ζωή μας πάει» (για να θυμηθούμε τους ωραίους στίχους του Ερρίκου Θαλασσινού, τραγουδημένους μοναδικά από τον Αντώνη Καλογιάννη σε υπέροχη μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου). Και στη συνέχεια, προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε -και, κυρίως, να εκλογικεύσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό – τα αδικαιολόγητα