Σχόλιο

Το “Δώρο” του Τραμπ στις Επόμενες Γενιές

Το “Δώρο” του Τραμπ στις Επόμενες Γενιές

Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ έχει τα πάντα. Ελέγχει τον ισχυρότερο στρατό του κόσμου, η περιουσία του έχει πολλαπλασιαστεί μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, έχει τη λατρεία εκατομμυρίων ανθρώπων που τον θεωρούν εκλεκτό του Θεού— αν όχι τον ίδιο θεό— είναι παντρεμένος με μία γοητευτική γυναίκα, και έχει παιδιά και εγγόνια που τον ακολουθούν πιστά. Όμως, παρόλο που έχει όλα αυτά που θα ονειρευόταν οποιοσδήποτε άλλος στην ηλικία του, ο Πρόεδρος Τραμπ φαίνεται να έχει μία τελευταία (?) φιλοδοξία που προσπαθεί απεγνωσμένα να υλοποιήσει: Να κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης.

Πούτιν, Κερδισμένος στη Γεωπολιτική Σκακιέρα

Πούτιν, Κερδισμένος στη Γεωπολιτική Σκακιέρα

Αν κάποιος έπαιρνε μια στιγμιαία φωτογραφία τού πού βρίσκεται σήμερα ο πλανήτης μας, θα κατέληγε στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι ένας από τους μεγάλους κερδισμένους της εποχής μας είναι ο Πούτιν. Παρέλαβε πριν από δεκαετίες μια διαλυμένη χώρα, χωρίς καμία αυτοπεποίθηση και χωρίς κανέναν απολύτως ρόλο στη διεθνή σκηνή. Η πάλαι ποτέ υπερδύναμη είχε μετατραπεί σε μια συρρικνωμένη δύναμη, που ναι μεν διέθετε πυρηνικά όπλα, αλλά, όπως αποδείχθηκε στον πόλεμο του Κοσόβου, είχε χάσει την ισχύ της. Για μια χώρα με την ιστορία και την υπερηφάνεια της Ρωσίας, ήταν το πραγματικό ναδίρ της σύγχρονης ιστορίας της. Οι Αμερικανοί, είναι η αλήθεια, έκαναν από την πλευρά τους όλα τα λάθη που μπορούσαν στον χειρισμό της. Την υποτίμησαν εμφανώς, καθώς απολάμβαναν εκείνη τη στιγμιαία παντοδυναμία που τους είχε εξασφαλίσει το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ακόμη και όταν διαπίστωσαν ότι ο Πούτιν άρχισε να επιχειρεί την αναβίωση της σοβιετικής αυτοκρατορίας, δεν μπόρεσαν να τον αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Οσο για

Μερτς Εναντίον Ούρσουλας για τα Ηνία της Ευρώπης

Μερτς Εναντίον Ούρσουλας για τα Ηνία της Ευρώπης

Μπορεί τελικά  να απετράπη ένας καταστροφικός εμπορικός πόλεμος ΕΕ-ΗΠΑ, ωστόσο η συμφωνία Βρυξελλών- Ουάσιγκτον έφερε στην επιφάνεια τις μεγάλες διαιρέσεις που σοβούν στο εσωτερικό της Ένωσης. Με προεξέχουσα την ευθεία αντιπαράθεση της προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν με τον νέο ισχυρό άντρα της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς. Παρ ότι η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο Γερμανός Καγκελάριος προέρχονται από τον ίδιο πολιτικό χώρο, τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες και αποτελούν σημαίνοντα μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, βρίσκονται ήδη σε μια τροχιά έντονου ανταγωνισμού για το ποιός θα κατακτήσει τα ευρωπαϊκά ηνία. Το Βερολίνο έχει εκφράσει την διαφωνία για σχεδόν όλες τις πρωτοβουλίες της Κομισιόν. Από την πρόσφατη εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ μέχρι τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, η γερμανική δυσαρέσκεια εκδηλώνεται πλέον ανοικτά και δημοσίως. «Νομίζω ότι ήμασταν πολύ αδύναμοι και δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε»,  δήλωσε προσφάτως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Λαρς Κλίνγκμπαϊλ αφήνοντας σαφείς αιχμές για 

Τους Χαρίζουν Γάιδαρο και τον Κοιτάζουν στα Δόντια

Τους Χαρίζουν Γάιδαρο και τον Κοιτάζουν στα Δόντια

Πύργος Ηλείας, αργά το βράδυ της Κυριακής, 3 Αυγούστου 2025. Συναντώ παιδικούς φίλους στην κεντρική πλατεία της πόλης: «Έλα Αδάμ, καλώς ήλθατε. Πώς ήταν ο νέος δρόμος;» «Καταπληκτικός. Δρομάρα.» «Να σου πω εγώ για ποιο λόγο φτιάχτηκε ο δρόμος», λέει ο ένας. Εγώ: «Για πες…(υποψιασμένος)» «Ο δρόμος φτιάχτηκε επειδή η Εφορία Πύργου μετακομίζει στην Πάτρα, και πρέπει οι Πυργιώτες να πηγαίνουν πιο γρήγορα να κάνουν τη δουλειά τους.» Ενθουσιασμένος από την εξήγηση του πρώτου, πετάγεται ο δεύτερος να πιάσει τη σκυτάλη (της απαξίωσης): «Να σου πω κι εγώ γιατί φτιάχτηκε ο δρόμος;» Εγώ: «Ε, πες κι εσύ μη μείνεις με το παράπονο.» «Ο δρόμος φτιάχτηκε για να μπορούν να πηγαίνουν οι Πυργιώτες να ψωνίζουν στην Πάτρα. Έχουν σχέδιο στην κυβέρνηση να καταστρέψουν την πόλη μας…» Το πρωί της ημέρας που θα εγκαινίαζε το Πάτρα-Πύργος, ο πρωθυπουργός, μιλούσε στην τηλεόραση ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών, Κωνσταντίνος Κυρανάκης.

Το Νερό, ο Εθνικός μας Πλούτος

Το Νερό, ο Εθνικός μας Πλούτος

Ο αριθμός είναι εντυπωσιακός: 739 φορείς ασχολούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με την ύδρευση, την άρδευση και την αποχέτευση. Γι’ αυτό και σε πρώτη ανάγνωση η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις είναι προς τη σωστή κατεύθυνση υπό την προϋπόθεση  ότι δεν υπάρχει ζήτημα ιδιωτικοποίησης του νερού και το ότι δεν  θα πούνε οι πολίτες «το νερό νεράκι». Αλλωστε, ακόμη και ήθελε δεν θα μπορούσε να γίνει. Υπάρχει από το 2014 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που είπε όχι στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ. Άρα καθώς η χώρα πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, η συζήτηση θα πρέπει να γίνεται επί πραγματικών δεδομένων και όχι φαντασιώσεων. Το νερό, είναι ο εθνικός μας πλούτος, ένας στρατηγικός πόρος και η αφαλάτωση η ακριβή αλλά αναπόφευκτη απάντηση.  Βέβαια, η αφαλάτωση δεν είναι καθόλου φιλική προς το περιβάλλον. Παράγει τεράστιες ποσότητες 

Σε Κρίσιμη Καμπή η Ευρώπη Μετά την Συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ για Δασμούς και Ενέργεια

Σε Κρίσιμη Καμπή η Ευρώπη Μετά την Συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ για Δασμούς και Ενέργεια

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμφωνία που επετεύχθη την περασμένη Κυριακή (27/7) στην Σκωτία μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, παρά τις διθυραμβικές κορώνες του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και τις περιχαρείς δηλώσεις της επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, είναι απόλυτα ετεροβαρής εις βάρος της Ευρώπης και προς όφελος των ΗΠΑ. Ορισμένοι δε όπως ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Φρανσουά Μπαϊρού, έφθασαν να δηλώσουν ότι, «είναι μια μαύρη ημέρα [για την Ευρώπη] όταν μια συμμαχία ελεύθερων λαών, που ήρθαν μαζί να στηρίξουν τις κοινές τους αξίες και για να υπερασπίσουν τα κοινά τους συμφέροντα, παραιτείται στην υποταγή»

Αρκετά με το Παραμύθι της «Κλιματικής Αλλαγής»…

Αρκετά με το Παραμύθι της «Κλιματικής Αλλαγής»…

Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι όλη αυτή η καταστροφή που υφίσταται η πατρίδα μου κάθε καλοκαίρι είναι απλά «η κλιματική αλλαγή». Δεν δέχεσαι εύκολα ότι η Μεσόγειος φλέγεται επειδή μετακινήθηκαν οι πάγοι στα Σβάλμπαρντ. Κάθε που βλέπω φωτιές και ακούω τους ρεπόρτερ να μεταδίδουν λαχανιασμένοι -μερικοί σαν να το πανηγυρίζουν- «να, ένα σπίτι έπιασε φωτιά», φέρνω στο μυαλό μου κάποιον, που πετάει ένα τσιγάρο στο δάσος, κάποιον που αφήνει έναν αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό, κάποιον άλλο που του ήλθε να δουλέψει οξυγονοκόλληση όταν όλα μυρίζουν γύρω πυρκαγιά. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι η «κλιματική αλλαγή» θα αποψιλώσει ολόκληρη την Νότια Ευρώπη από τα δάση της, θα αφανίσει την χλωρίδα και την πανίδα της και θα μετατρέψει την Μεσόγειο σε Σαχάρα…..

Παγωμένοι στο Μέγαρο

Παγωμένοι στο Μέγαρο

Η χθεσινοβραδυνή εκδήλωση για την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο θύμιζε γάμο που έγινε κηδεία. Και μόνο τα βλοσυρά, κουρασμένα πρόσωπα των πρωταγωνιστών μιας από τις πιο υβριστικές για τη Δημοκρατία παραστάσεις που δόθηκαν ποτέ στο σανίδι του θεάτρου που λέγεται ελληνική πολιτική σκηνή, αρκούσαν για να αντιληφθεί και η "κουτσή Μαρία", ότι οι κήποι του Προεδρικού Μεγάρου ήταν στην πραγματικότητα το σκηνικό που εμπνεύστηκε η αρρωστημένη φαντασία ενός αόρατου σκηνοθέτη για να δώσει στους θεατές την εικόνα της Ελλάδας, σήμερα. Αυτή η απλή παραδοχή θα έπρεπε να έχει σημάνει  συναγερμό στις πολιτικές παρατάξεις που απαρτίζουν το σημερινό Κοινοβούλιο –και είναι μπόλικες, ζωή νάχουν. Αμ, δε! (φευ, λέγανε οι αρχαιότεροι)

Λειψυδρία

Λειψυδρία

Τα κυβερνητικά μέτρα που εξηγγέλθησαν για την λειψυδρία, αν δεν υποκρύπτουν «ιδιωτικοποίηση» του νερού (η Γαλλική εταιρία ΣΟΥΕΖ το εποφθαλμιά) τότε έχουν τόση σχέση με την εξοικονόμηση και επάρκεια της υδρεύσεως όσο ο … «φάντης με το ρετσινόλαδο». Το μεν 80% της κατανάλωσης νερού σπαταλάται στην αντιπαραγωγική Γεωργία μας, πρόβλημα δε υδρεύσεως έχει κυρίως η άνυδρος Αττική από την υπερσυγκέντρωση του 50% του πληθυσμού της χώρας. Οι βροχοπτώσεις της περιόδου 2024-25 ήσαν επαρκείς και διήρκεσαν ακόμα και μέσα του Θέρους, στα βόρεια τμήματα της χώρας. Προσφάτως η Θεσσαλία επνίγη κυριολεκτικώς από τα παράνομα αναχώματα που δεν επέτρεπαν την  απορροή των ομβρίων υδάτων στην θάλασσα. Η Ελλάδα έχει, δόξα Σοι ο Θεός, επαρκείς ορεινούς υδατοκρίτες (Βαρδούσια, Πίνδος, Ροδόπη) αλλά δυστυχώς ανεπαρκείς πολιτικούς που δεν ξέρουν να προνοούν και να προγραμματίζουν. Με σωστή οργάνωση της Γεωργίας και της κατανομής του πληθυσμού πρόβλημα υδρεύσεως δεν θα υπήρχε.

Τα Πάρκα Φυλάσσονται

Τα Πάρκα Φυλάσσονται

Καλά τα θαλάσσια πάρκα αλλά όπως και χερσαία χρειάζονται φύλακες. Όχι σαν το Πεδίον του Άρεως που παραμένει αφύλακτο. Διότι αν μία «ανεμότρατα», συνοδευομένη υπό φρεγάτας εχθρικής χώρας, αρχίσει το «σκούπισμα» του βυθού λχ. της Ανάφης, παραβιάζοντας το ομώνυμο «θαλάσσιο πάρκο», ακόμη και μέσα στα 6 μίλια της Ελληνικής χωρικής θάλασσας, πώς θα αντιδράσει το Λιμενικόν Σώμα ως η αστυνομία της θαλάσσης, όταν δεν ασχολείται με την επιμέτρηση των εισιτηρίων της ακτοπλοΐας; Με τι μέσα; Θα ζητήσει την βοήθεια των «βατραχανθώπων» του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) να κάνουν ρεσάλτο και να συλλάβουν το πλήρωμα της παράνομης ανεμότρατας. Κι αν συναντήσουν αντίσταση θα κάμουν χρήσιν βίας όπως οι Ισραηλινοί κομάντος που κατέλαβαν τον στολίσκο ΜΑΡΙΒΑΤΑΝ που κατευθύνετο στην Γάζα για ανθρωπιστική βοήθεια.

Συρία: Έχει Θέσεις η Κυβέρνηση;

Συρία: Έχει Θέσεις η Κυβέρνηση;

Για να διεξαχθεί μια συζήτηση που θα καταλήξει κάπου, θα πρέπει να βασίζεται σε κάποιες κοινές παραδοχές. Ετσι, για να εξετάσουμε τι ακριβώς συμβαίνει στη Συρία, θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε μια βασική θέση. Οι συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων είναι το επιφαινόμενο. Το υπόβαθρο των συγκρούσεων είναι ο ανταγωνισμός Τουρκίας – Ισραήλ για το ποιος και με τι τρόπο θα ελέγξει όλη αυτή την περιοχή. Αν συμφωνήσουμε σε αυτό, πάμε παρακάτω. Η διακύβευση της σύγκρουσης είναι τι μορφή θα λάβει η κρατική οντότητα της Συρίας. Η Τουρκία θέλει ένα ενιαίο κράτος, με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση υπό την κηδεμονία της, το δε Ισραήλ, για λόγους που αφορούν την ασφάλειά του, ένα ομοσπονδιακό κράτος με τουλάχιστον τρία καντόνια – των Δρούζων, των Κούρδων και των Αλαουιτών. Μάλιστα, τις δύο πρώτες κοινότητες τις έχει θέσεις υπό την πολιτική και στρατιωτική προστασία του

Συνταγματική Επιταγή η ΑΟΖ

Συνταγματική Επιταγή η ΑΟΖ

Το δεύτερο δημοκρατικό Σύνταγμα της Ελλάδος του 1975 (*) επιβάλλει με το άρθρο 109 την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, την αναγνώριση της υφαλοκρηπίδας μέχρι βάθους 200 μέτρων, την ανακήρυξη της ΑΟΖ μέχρις 200 μιλίων ή της μέσης γραμμής με αντικριστή  ξένη χώρα και την αρμοδιότητα ελέγχου της γειτνιάζουσας ζώνης 20μιλίων, επί τη βάσει του ισχύοντος Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης του 1982 (ΔΔΘ). Αντιθέτως, η Τουρκία η οποία δεν έχει υπογράψει τη διεθνή σύμβαση του ΔΔΘ, δεν δικαιούται να προβάλλει αυθαίρετες διεκδικήσεις. Οι κυριότητες της βασίζονται σε ίδιες ανακηρύξεις ή από ξένα συμβόλαια όπως το Τουρκολιβυκό που δεν έχουν νομική αξία για τρίτους. Το Ελληνικό σύνταγμα προβλέπει στο άρθρο 109 ότι το κράτος «λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου από τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματά, για την προώθηση  της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή της οικονομίας των νησιωτικών περιοχών»!  Εκεί βρίσκεται ο υποθαλάσσιος ενεργειακός πλούτος 

Χωρίς Τέλος τα Πλήγματα στην Διεθνή Θέση της Χώρας

Χωρίς Τέλος τα Πλήγματα στην Διεθνή Θέση της Χώρας

Με καθυστέρηση τριών εβδομάδων η Ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να αντιδρά στην ρηματική ανακοίνωση της Λιβύης (από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας της Δυτικής Λιβύης) που κατατέθηκε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών περί δήθεν παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στις θαλάσσιες περιοχές βόρειο ανατολικά των ακτών της (εδώ). Η εν λόγω ρηματική ανακοίνωση κατατέθηκε στον ΟΗΕ στις 20 Ιουνίου μετά την ανακοίνωση από την ΕΕ του διεθνούς διαγωνισμού που προκήρυξε η Ελληνική κυβέρνηση, μέσω της ΕΔΕΥΕΠ, στα νότια της Κρήτης για την παραχώρηση θαλάσσιων εκτάσεων για έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων (εδώ). Η Λιβύη θεωρεί ότι παραβιάζονται τα κυριαρχικά της δικαιώματα επειδή η οριοθέτηση των θαλάσσιων τεμαχίων από την Ελλάδα καταπατά την δική της ΑΟΖ όπως αυτή προκύπτει από το Τούρκο-Λιβυκό Μνημόνιο του 2019. Το οποίο η Ελλάδα έχει καταγγείλει ως τελείως ανυπόστατο και παράνομο αφού αντίκειται στις προβλέψεις του Διεθνούς

Η Επόμενη Φάση στον Πόλεμο των Δώδεκα Ημερών Ισραήλ – Ιράν: Διαρκής Ισορροπία Τρόμου ή Δεύτερος Γύρος;

Η Επόμενη Φάση στον Πόλεμο των Δώδεκα Ημερών Ισραήλ – Ιράν: Διαρκής Ισορροπία Τρόμου ή Δεύτερος Γύρος;

Ο πρόσφατος «πόλεμος των δώδεκα ημερών» μεταξύ Ισραήλ και Ιράν είναι άλλος ένας από τους ολιγοήμερους πολέμους που έχει διεξαγάγει το ισραηλινό κράτος. Ήταν νικηφόρος; Ήταν μια οριστική νίκη ή, τέλος πάντων, η τελική έκβαση στην αναμέτρηση των δύο κρατών; Ή θα είναι ο πρώτος γύρος μιας ρεβάνς που στόχο θα έχει  την «αλλαγή καθεστώτος» στην Τεχεράνη ή, έστω, τη διασφάλιση πως το Ιράν δεν θα μπορέσει, τελικά, να αποκτήσει πυρηνικό όπλο; Αν ισχύει το δεύτερο ενδεχόμενο, τότε σίγουρα ο θριαμβευτικός τόνος από την πλευρά του Τραμπ και του Νετανυάχου δεν είναι και πολύ πειστικός

Η Μεγάλη, Πυρηνική Τουρκία

Η Μεγάλη, Πυρηνική Τουρκία

Τις τελευταίες εβδομάδες, η ελληνική ειδησεογραφία κατακλύζεται από αναφορές για τις μεγάλες επιτυχίες της Τουρκίας, συχνά και έναντι της Ελλάδας ή της Κύπρου. Για όσους παρακολουθούν τα Ελληνο-Τουρκικά, είναι ιδιαίτερα εύκολο να πιστέψουν ότι η ελληνική διπλωματία ηττάται σχεδόν καθημερινά. Και μολονότι ο κάθε Έλληνας θα ήθελε να παρηγορηθεί από τις δηλώσεις της κυβέρνησης πως «υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας» και «οι σύμμαχοι μας θεωρούν πυλώνα σταθερότητας», η εικόνα που προβάλλεται διεθνώς, αλλά και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, καταδεικνύουν μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Και δυστυχώς, είναι πολύ πιθανό ότι η Τουρκία σύντομα θα έχει ακόμα ένα πλεονέκτημα που η Ελλάδα πολύ δύσκολα μπορεί να αντισταθμίσει: την πυρηνική ενέργεια.

Ο Διεμβολισμός του Τούρκο-Λιβυκού Μνημονίου

Ο Διεμβολισμός του Τούρκο-Λιβυκού Μνημονίου

Διαβάζουμε τελευταία στον Τύπο ότι επικρατεί μεγάλη αναστάτωση και έντονη ανησυχία στους κόλπους του ΥΠΕΞ αλλά και της κυβέρνησης γενικότερα αναφορικά με το Τούρκο-Λιβυκό Μνημόνιο για την χάραξη θαλάσσιων ζωνών μεταξύ της κυβέρνησης της Τουρκίας και της επαναστατικής κυβέρνησης της Λιβύης. Υπενθυμίζουμε ότι το εν λόγω Μνημόνιο, που υπεγράφη τον Νοέμβριο 2019, μοιράζει ανάμεσα σε Τουρκία και Λιβύη όλη την θαλάσσια περιοχή νότια της Καρπάθου, Κάσου και Κρήτης αγνοώντας πλήρως την Ελληνική (υπαρκτή αλλά μη δηλωθείσα) ΑΟΖ και καταπατώντας με το έτσι θέλω κάθε έννοια του διεθνούς θαλασσίου δικαίου αποδίδοντας τεράστιες εκτάσεις, στην δικαιοδοσία της Τουρκίας και της Λιβύης. Η ανησυχία της Ελληνικής κυβέρνησης οφείλεται πρώτον, στο ότι την προηγούμενη εβδομάδα η Τουρκική κρατική