Τί συνεπάγεται αυτό για εμάς τους ιθαγενείς το καταλαβαίνει και η Νταίζη (το τριχωτό θηλυκό θηρίο με το αγγελικό νιαούρισμα που κατοικοεδρεύει στην οικία του γράφοντος):
· Γεωπολιτικά οφέλη που ενισχύουν στο έπακρο τη γεωστρατηγική σημασία και το ρόλο της Ελλάδας
· «Ένεση» ρευστότητας που θα προέλθει από τα τέλη διέλευσης –έως τώρα είμασταν εμείς που τα καταβάλλαμε στη γειτονική Τουρκία από την οποία προμηθευόμασταν ενέργεια (ρωσική και αζέρικη).
· Παραμερισμό (στα όρια του παραγκωνισμού, ιδία θελήσει) της Τουρκίας ως βασικού διαμετακομιστή αερίου προς την περιοχή μας.
Όλα τούτα συνοδεύονται από την αναγγελία έναρξης του ελληνικού εξορυκτικού προγράμματος για εντοπισμό υδρογονανθράκων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), αρχικά στο βορειοδυτικό Ιόνιο -και αργότερα όπου δεήσει ο Ύψιστος να βρεθούν.
Σε αυτό το πρόγραμμα συμμετέχουν ενεργά οι δύο μεγαλύτεροι ενεργειακοί εταιρικοί παίκτες στον κόσμο (ExxonMobil, Chevron) που εγκαταστάθηκαν εμφατικά στην ελληνική ΑΟΖ (επίσημη και δυνητική), σε σύμπραξη με τις κορυφαίες ομοειδείς τους στη χώρα.
Η κάθοδος των Αμερικανών υποδηλώνει την πολιτική βούληση της κυβέρνησης του προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, να χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο και βάση των αμερικανικών εμπορικών συμφερόντων σε αυτή την «ευαίσθητη» (σε πολέμους, κρίσεις και παντοειδή αστάθεια) περιοχή της Γης, την Ελλάδα.
Ωραία όλα τούτα που μας λέτε, κύριε, θα πουν οι αμφισβητίες: «Δηλαδή, εμείς θα πανηγυρίζουμε επειδή οι Αμερικάνοι που ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα πουλήσουν το αέριο τους, μας κάνουν, με τη βούλα, προτεκτοράτο;»
Στην παγκόσμια διπλωματία, άσχετα αμιγώς πολιτική ή οικονομική/ενεργειακή, ποτέ τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο.
Για να απαντηθεί αυτό το υποβολιμαίο ερώτημα που ενέχει αφέλεια, αν όχι πολιτική σκοπιμότητα, πρέπει κανείς να απομακρυνθεί από το “δέντρο” που φύτρωσε ξαφνικά στην ελληνική πολιτική έρημο και να προσπαθήσει να δει τη μεγάλη εικόνα -που λένε οι επαΐοντες…
Κυρίως, να προσπαθήσει να δει αυτή την νέα εικόνα, αντεστραμμένη.
Τί εννοεί ο «ποιητής» του energia.gr;
Τόσες δεκαετίες που τα πολιτικά, οικονομικά και κατ’ επέκταση, τα ενεργειακά πράγματα της Ευρώπης διαχειριζόταν ο Γερμανός γίγαντας (που αποδείχτηκε τελικά ότι διαθέτει “πήλινα πόδια” όπως έλεγε μια χαμένη ψυχή πριν υποχρεωθεί, ως νέος Γαλιλαίος, να παραδεχτεί ότι …έσφαλλε) η ρωσική ενέργεια κατευθυνόταν μονόμπαντα (ατυχής αλλά χρήσιμος όρος) και σε εξευτελιστικές τιμές στις γερμανικές αποθήκες.
Οι υπόλοιποι αγοράζαμε ακριβά –επειδή ο Ρώσος δεν είναι φιλανθρωπικό ταμείο, και άρα από κάπου έπρεπε να πάρει πίσω τα σπασμένα.
Μήπως το «Βερολίνο», αναλογίστηκε ποτέ του τις ευθύνες που του αναλογούν για την ευημερία στην ήπειρο; Όχι βέβαια! Οι Γερμανοί ενδιαφέρονταν πάντα και πρωτίστως για την ευημερία της γερμανικής πατρίδας.
Για εμάς τους «μαυροτσούκαλους», «τεμπέληδες» της Μεσογείου, είχαν άλλα σχέδια.
Αφού εκείνοι συσσώρευαν πλούτο και ανάπτυξη –ή έτσι θεωρούσαν ότι έκαναν- σε εμάς επιφύλασσαν το δώρο της πράσινης ανάπτυξης, με παράλληλο ξήλωμα του “πουλόβερ” του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρα μας.
· Δαιμονοποίησαν τη χρήση ορυκτών καυσίμων, προεξάρχουσας της χρήσης άνθρακα/λιγνίτη, μέσω και της λειτουργίας του ευρωπαϊκού χρηματιστηρίου ρύπων που τον κατέστησε ασύμφορο.
· Γέμισαν την ύπαιθρο με φωτοβολταϊκά πάνελ (made in Germany) και πληθωριοποίησαν την παραγωγή ηλιακής ενέργειας σε βαθμό ώστε σήμερα να περικόπτονται τεράστιες ποσότητες παραγόμενης ενέργειας από τον ήλιο –προς μεγάλη ζημία όσων ιδιωτών παραγωγών δεν πρόλαβαν να κλείσουν τα αυτιά τους στο τραγούδι της γερμανικής Σειρήνας.
· και επέβαλαν, εξ ορισμού, τη διακοπή του ελληνικού προγράμματος ερευνών υδρογονανθράκων (και με σοβαρή δική μας ευθύνη, λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης)
Και ερχόμαστε τώρα να εξηγήσουμε τί εννοούσαμε με τον όρο «αντεστραμμένη» (εικόνα).
Οι Αμερικάνοι ενδιαφέρονται, πράγματι, να πουλήσουν το αέριό τους.
Με γειά τους, με χαρά τους!
Σε αυτή την επιδίωξή τους όμως είναι, ας το ονομάσουμε, «ευλύγιστοι»*.
Τουτέστιν, δεν λένε, θα τα φάμε όλα μόνοι μας κι εσάς θα σας έχουμε στην πείνα… Όχι βέβαια!
Υπογράφουν τις ωραίες και συμφερτικές (για όλους τους αντισυμβαλλόμενους) συμφωνίες τους, ρίχνουν και μια άγρια ματιά στον κακόβουλο γείτονα που ορέγεται τα ορυκτά πλούτη μας και μας αφήνουν να ζήσουμε και το όνειρό μας, δηλαδή, να βγάλουμε πετρέλαια και αέρια, να γεμίσει το θησαυροφυλάκιο του κράτους και η τσέπη του Έλληνα.
Να σας το γράψω και αλλιώς, με ένα απλό παράδειγμα: σε ένα δρόμο στον οποίο υπάρχουν 10-20 εμπορικά καταστήματα, έρχεται ένας αγοραστής και λέει: «θα ψωνίσω από σένα επειδή είσαι πιο ευγενικός, πιο φιλικός, πιο τακτοποιημένος, έχεις όλα όσα χρειάζομαι και είσαι πιο κοντά στο σπίτι μου»!
Ο Αμερικάνος επενδυτής δεν μας διάλεξε στην τύχη. Η Ελλάδα προετοιμαζόταν για να διεκδικήσει αυτό το στρατηγικό συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους γείτονές της -και όχι μόνο.
Οι υποδομές και η εξωστρέφεια της πολιτικής συνέβαλαν ώστε ο Αμερικάνος να διαλέξει το δικό μας «μαγαζί.»
Οι Ηνωμένες Πολιτείες γίνονται στρατηγικός και ουσιαστικός αρωγός της χώρας, για πρώτη φορά μετά το σχέδιο Μάρσαλ -που αφορά σε μια άλλη ιστορική περίοδο.
Ο Γερμανοί όλα αυτά μας τα είχαν ξεκόψει. Μας έλεγαν ότι είναι «εφιάλτης» που δεν θέλουμε, τάχα, να ζήσουμε!
Προσθέστε τα F35 (μια κατηγορία από μόνα τους), το όλο εξοπλιστικό πρόγραμμα και κυρίως το συμμαχικό τρίγωνο, Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ που ευνοεί ο ρεπουμπλικανικός Λευκός Οίκος και θα συμφωνήσετε μαζί μας ότι θα πρέπει να ανάψουμε ένα κεράκι στον Άγιο…Donaldιο!
*Aρκετοί επικρίνουν την κυβέρνηση για την "ευελιξία", που επέδειξε στο θέμα των υδρογονανθράκων, και λησμονούν ότι είναι υποχρέωση κάθε πολιτικής ηγεσίας να είναι "ευλύγιστη" στις αλλαγές των καιρών, ώστε να είναι χρήσιμη και αποτελεσματική για τη χώρα και τους πολίτες. Τα σφάλματα στην εκτίμηση ζητημάτων όπως είναι η ενεργειακή ασφάλεια και η συνακόλουθη σταθερότητα των τιμών πληρώθηκαν με υψηλό κόστος από την παρούσα κυβέρνηση. Και αυτό έπρεπε να σταματήσει.