Άρθρα-Αναλύσεις
του Αντώνη Φώσκολου
Αρχές του 2017, μετά τους κ. Λαφαζάνη και Σκουρλέτη, γίνεται το δεύτερο κβαντικό άλμα στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Το καυτό χαρτοφυλάκιο ανέλαβε ο καθηγητής Γιώργος Σταθάκης και τη διεύθυνση της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) ο εξαίρετος και ικανότατος Γιάννης Μπασιάς. Οι έρευνες προχωρούν και το επιτελείο του Μπασιά δίνει διαλέξεις ανά την υφήλιο, προσκαλώντας πετρελαϊκές εταιρείες να έρθουν και να επενδύσουν δισεκατομμύρια δολάρια στην εκμετάλλευση των ελληνικών υδρογονανθράκων. Ένθερμος θιασώτης αυτής της πολιτικής ήταν και ο γενικός διευθυντής των ΕΛΠΕ κ. Στεργιούλης. Τελικά, προσέρχονται οι κολοσσοί TOTAL, EXXON-MOBIL, REPSOL και τα ΕΛΠΕ
του Edward Luce
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η πολιτική στις ΗΠΑ ταλανιζόταν από το ερώτημα «ποιος έχασε την Κίνα;». Σήμερα το ερώτημα είναι «ποιος έχασε την Αμερική;» Οι ημέρες που οι ΗΠΑ δεν διχάζονταν για θέματα εξωτερικής πολιτικής έχουν παρέλθει. Οι δύο βασικοί αντίπαλοι της Αμερικής, η Ρωσία και η Κίνα, κατατρώνε την καρδιά της αμερικανικής πολιτικής, υγράφει ο Edward Luce στους Financial Times. Κάθε χώρα δέχεται επίθεση από ένα κόμμα -η Κίνα από τους Ρεπουμπλικάνουςτου Ντόναλντ Τραμπ και η Ρωσία από τους Δημοκρατικούς. Τα δύο κόμματα αλληλοκατηγορούνται. Οι Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι ο κ. Τραμπ συνωμότησε με τη Ρωσία για να κερδίσει την προεδρία. Ο κ. Τραμπ ισχυρίζεται ότι η Κίνα προσπάθησε να επηρεάσει τις εκλογές του 2016 προς όφελος της Χίλαρι Κλίντον
Άποψη
του Κώστα Μαρκάζου*
Τα «αστεία» σχέδια για μείωση της φοροδιαφυγής και γιατί η μόνη λύση είναι η αντιμετώπιση των σοβαρών παραβατών με τη μέγιστη βαρβαρότητα. Πώς γίνονται a priori παράνομοι όσοι κατέχουν 500ευρα. Κάποιοι σαν και μένα είναι υποχρεωμένοι λόγω επαγγέλματος να διαβάζουν όσα ανόητα και άνοστα σκέφτονται κάποιοι κρατικοί γραφειοκράτες. Ευτυχώς το επάγγελμά μου περιορίζεται κυρίως στο Υπουργείο Οικονομικών και στους συναφείς οργανισμούς, γιατί το βαθύ ελληνικό κράτος είναι ατελείωτο και αλλοπρόσαλλο. Αξίζουν σχολιασμού τρία από τα μέτρα που σκοπεύει να εφαρμόσει η κυβέρνηση για να μειώσει τη φοροδιαφυγή (μπας και διατηρήσει το πρωτογενές «πλεόνασμα» που ρουφάει πολύτιμους πόρους σε έναν ατέρμονα φαύλο κύκλο)
του Δημήτρη Χρήστου
Η ρήξη της νέας ιταλικής κυβέρνησης με την Ένωση, απειλεί το οικοδόμημα. Το οικοδόμημα που κρίθηκε αναγκαίο για να εκμηδενιστούν οι εθνικισμοί και οι εξ αυτών πόλεμοι, δύο εκ των οποίων, στον εικοστό αιώνα, έγιναν παγκόσμιοι. Οι νέοι πολιτικοί τύποι που εκτοξεύτηκαν στην ιταλική σκηνή, πουλώντας πατριωτισμό και ξενοφοβία απειλούν, ότι αν δεν υπάρξει συμβιβασμός στις δικές τους απόψεις και θέσεις, δεν θα διστάσουν –όπως λένε- να βουλιάξουν το ευρωπαϊκό σκάφος. Και το σκάφος θα βουλιάξει, διότι θεωρούν ότι το τεράστιο εξωτερικό χρέος της χώρας που φτάνει τα 2,2 τρισεκατομμύρια ευρώ, είναι ασήκωτο για τους δανειστές