Με ανατροπή στις καθυστερήσεις πέρασε το ογκώδες νομοθέτημα-σταθμός του Ντόναλντ Τραμπ, One Big Beautiful Bill, από τη Γερουσία. Πιο συγκεκριμένα, οι Ρεπουμπλικάνοι Γερουσιαστές Λίσα Μουρκόβσκι από την Αλάσκα, Τζόνι Ερνστ και Τσακ Γκράσλη από την Άϊοβα, άσκησαν έντονες πιέσεις ώστε να προστεθεί μία τροπολογία που απαλλάσσει τα έργα αιολικής και ηλιακής ενέργειας από έναν ειδικό φόρο κατανάλωσης. Επίσης, η τροπολογία απλοποιεί το δαιδαλώδες σύστημα εφοδιασμού για εξοπλισμό που κατασκευάζεται σε τρίτες χώρες, ένα μέτρο που οι άνθρωποι της αγοράς είχαν χαρακτηρίσει ως καταστροφικό. Παράλληλα, τα αιολικά και ηλιακά έργα μπορούν να επωφεληθούν από τα οικονομικά κίνητρα του νόμου IRA που είχε θεσμοθετήσει ο Πρόεδρος Μπάιντεν, εφόσον ξεκινήσουν να κατασκευάζονται εντός του 2026 ή τεθούν σε λειτουργία εντός του 2027.
Ωστόσο, ο One Big Beautiful Bill αποτελεί ενδεχομένως το μεγαλύτερο πλήγμα στην καθαρή ενέργεια. Οι επικριτές του νομοσχεδίου προβλέπουν ότι θα προκαλέσει τη μεγαλύτερη αύξηση στους λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, καθώς η φθηνή ενέργεια των ΑΠΕ αποκλείεται από το αμερικανικό δίκτυο. Ταυτόχρονα, εκατοντάδες χιλιάδες ως και εκατομμύρια θέσεις εργασίας εξαφανίζονται καθώς ο κλάδος με την ταχύτερη ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού στις ΗΠΑ αρχίζει να συρρικνώνεται, ενώ αρκετές μικρότερες επιχειρήσεις και startups σκοπεύουν να μεταφερθούν σε άλλα κράτη. Τέλος, η πίεση προς την πράσινη ενέργεια σημαίνει ότι το αμερικανικό δίκτυο μπορεί να χάσει φορτία ως και 300 GW, τη στιγμή που η ζήτηση λόγω της αύξησης του πληθυσμού και των ψηφιακών υποδομών εκτινάσσει τη ζήτηση.
Ο άσπονδος φίλος του Πρόεδρου Τραμπ, Έλον Μασκ, δήλωσε πως ο One Big Beautiful Bill είναι ένα «τεράστιο στρατηγικό λάθος» πλήττοντας τον τομέα της ηλιακής ενέργειας και των μπαταριών— στους οποίους δραστηριοποιούνται εταιρείες του Μασκ— αφήνοντας τις ΗΠΑ ευάλωτες. Πράγματι, για πολλούς αναλυτές αλλά και πολιτικούς, τόσο η υπερψήφιση του One Big Beautiful Bill ειδικά, και της πολιτικής Τραμπ για την ενέργεια ευρύτερα, οδηγεί τις ΗΠΑ να γίνουν ουραγός της ενεργειακής μετάβασης. Η Κίνα ήδη διαθέτει την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία στις πράσινες τεχνολογίες, έχοντας θέσει εκτός αγορές πολλές επιχειρήσεις σε Βόρεια Αμερική και Ευρώπη και πραγματοποιώντας εντυπωσιακά άλματα όσον αφορά στην καινοτομία. Ως εκ τούτου, θεωρείται πλέον δεδομένο ότι το Πεκίνο έχει κερδίσει τον πόλεμο του εξηλεκτρισμού, υλοποιώντας μία ουσιαστική επανάσταση προς την ενεργειακή αυτονομία.
Αντιθέτως, η Ουάσιγκτον φαίνεται να βάζει “όλα τα αυτά σε ένα καλάθι”, ποντάροντας στη μακροχρόνια ανάπτυξή των ορυκτών καυσίμων παρόλο που όλες οι αναλύσεις προβλέπουν το αντίθετο. Μάλιστα, ο Λευκός Οίκος φαίνεται να πιέζει μία σειρά εταίρων, από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι τους συμμάχους στην Ασία, να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν υδρογονάνθρακες, ακόμα και αν δεν τους εισάγουν από τις ΗΠΑ. Όμως, ο Πρόεδρος Τραμπ δεν φαίνεται να ασχολείται ιδιαίτερα με τα δύο βασικά προβλήματα της αμερικανικής βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων: Αφενός, τον πόλεμο τιμών που έχει ξεκινήσει ο OPEC+ ώστε να χτυπήσει την πολύ ακριβότερη αμερικανική παραγωγή πετρελαίου, και αφετέρου, το ενδεχόμενο η Ευρώπη να επιστρέψει στο ρωσικό φυσικό αέριο, μειώνοντας τις εισαγωγές αμερικανικού LNG. Την ίδια στιγμή, οι δασμοί Τραμπ έχουν επηρεάσει αρνητικά τις εφοδιαστικές αλυσίδες, καθιστώντας ακόμα και τα έργα ορυκτών καυσίμων πιο κοστοβόρα και χρονοβόρα. Ο μόνος κλάδος για τον οποίο φαίνεται να ενδιαφέρεται προς το παρόν η κυβέρνηση Τραμπ είναι η πυρηνική ενέργεια, έχοντας όμως αμβλύνει σε υπερβολικό βαθμό τα κριτήρια ασφαλείας για τα μεγάλα έργα με στόχο τη δραματική επιτάχυνσή τους.