Δευ, 10 Νοεμβρίου 2025 - 18:29
Αν και αήθης , η αγνωμοσύνη επακολουθεί της ευνγωμοσύνης κι είναι φυσικό , από κάποιο συναίσθημα μειονεξίας όχι πάντοτε βλαβερό. «Άμμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες», έλεγαν οι νεαροί Σπαρτιάτες στους πρεσβυτέρους. Στην Βίβλο, ο βασιλιάς Δαυΐδ ύπήρξε πρότυπον αγνωμοσύνης πρός αυτούς που τον στήριξαν και στη Βισδαβέ.Ο Αριστοτέλης γράφει στο έργο του «Ηθικά Νικομάχεια» ότι οι γιοί αποδιώχνουν τους πατεράδες κι η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων πολιτικής αγνωμοσύνης όπως του Καποδίστρια απέναντι στον Κανέλλο Δεληγιάννη, τους Μαυρομιχάληδες και Κουντουριώτες που τον έφεραν στην εξουσία της νεωτέρας Ελλάδας, αν κι ο ίδιος«άκαπνος»