και η ελευθέρα Κύπρος ανάγεται εις «πολύτιμον σύμμαχο» της Αμερικής στην Μέση Ανατολή.
Αντιθέτως, η εγκατάσταση τρομοκρατικών οργανώσεων στο βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσου εμπνέει ανησυχία στους Αμερικανούς, όπως κι η εγκατάσταση πυραυλικών συστημάτων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών στα Κατεχόμενα εδάφη υπό της Τουρκίας που υπονομεύει την ειρήνη στην περιοχή με άμεση επήρεια στην ασφάλεια του Ισραήλ.
Η κατηγορηματική Αμερικανική δέσμευση για την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι σημαντική καθώς είναι ίσως η Αμερική η μόνη δύναμις που μπορεί να εξασφαλίσει αμφότερα: Διπλωματικώς μεν επαναρχίζοντας σοβαρές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία και δυναμικώς δε με την επιβολή κυρώσεων εις περίπτωσιν Τουρκικής κωλυσιεργίας.
Η Κυπριακή κυβέρνηση πρέπει ν’ ανταποκριθεί πλήρως στην Αμερικανική πρωτοβουλία και να κατοχυρώσει ένα δίκαιο και λειτουργικό σύστημα διακυβερνήσεως της ηνωμένης νήσου που να προστατεύει τ’ ανθρώπινα δικαιώματα όλων των κατοίκων αλλά και τις δημοκρατικές αρχές της πλειοψηφίας.
Η ύπαρξη της ιδιότητος της Κύπρου ως κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως είναι μία ουσιαστική εγγύηση της αυτοδιαθέσεως εν αντιθέσει των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου που την αρνείτο με αποτέλεσμα την αθέτηση της ανεξαρτησίας απ’ όλες τις δήθεν «εγγυήτριες» χώρες, Τουρκία , Βρετανία κι Ελλάδα, το ολέθριο θέρος του 1974.
Ασφαλώς υπάρχουν προβλήματα όπως το περιουσιακό και ο εποικισμός της Κύπρου από Τούρκους αλλά αυτά μπορούν να επιλυθούν και να μην επιτρέψουν στην Τουρκία να παραμείνει στην Μεγαλόνησο με 40.000 στρατιώτες που οφείλουν ν’ αποχωρήσουν κατόπιν της δέσμευσης της Αμερικής.
Εάν ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συνενώσει την Κύπρο θ’ αξίζει ασφαλώς του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης εκεί που απέτυχαν έξη άλλοι πρόεδροι των ΗΠΑ την περασμένη πεντηκονταετία.
Θα ΄ναι επίσης ένα προαπαιτούμενο βήμα για την αποκατάσταση στοιχειώδους εμπιστοσύνης της Ελλάδος προς την αναθεωρητική Τουρκία κι όχι οι κούφιες διακηρύξεις του είδους «ήρεμα νερά» προ διετίας, στο Αιγαίον.