Σε αντίθεση, η Ελλάδα έχει χάσει πολύτιμο έδαφος καθώς δεν έχει καταφέρει να αξιοποιήσει κανένα από τα όπλα της, κυρίως στο πεδίο της ενέργειας, χάνοντας πολύτιμο χρόνο λόγω της αρχικής απόφασης της κυβέρνησης να εγκαταλείψει τους υδρογονάνθρακες για χάρη της πράσινης μετάβασης της Κομισιόν και του Τζο Μπάιντεν . Και η ξαφνική στροφή 180 μοιρών μετά την εκλογή Τραμπ ήρθε πολύ καθυστερημένα, ενώ η συνέχεια παραμένει αβέβαια όσο και χρονοβόρα. Την ίδια ώρα, η Τουρκία έχει κάνει κινήσεις ματ, καταφέροντας να παρουσιαστεί ως διαμεσολαβητής στο ουκρανικό – ακόμη και αν οι επαφές στην Κωνσταντινούπολη απέβησαν άκαρπες- ενώ ο Ερντογάν προγραμματίζει το ταξίδι του στις ΗΠΑ, μετά από δημόσια ανταλλαγή προσκλήσεων με τον Αμερικανό Πρόεδρο την ώρα που το Μαξίμου ακόμα αναζητεί γέφυρες επικοινωνίας με τον Λευκό Οίκο.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η Αθήνα έπεσε μέσα στην «παγίδα» που η ίδια έστησε με τα υποτιθέμενα «ήρεμα νερά» και τις αγαστές σχέσεις με την Άγκυρα, που τόσο καιρό διαφημίζει εντός και εκτός. Και τώρα ήρθε η ώρα να λάβει τον λογαριασμό. Έναν λογαριασμό που δείχνει ότι η Ελλάδα δεν έχει κερδίσει απολύτως τίποτα, παρά μόνο απειλές, εκβιασμούς και την σταδιακή εμπέδωση της «Γαλάζιας Πατρίδας» στην τουρκική συνείδηση και όχι μόνο. Μόλις την περασμένη Πέμπτη εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας στην Άγκυρα, προειδοποίησε ότι «θα συνεχίσουμε να εξηγούμε τη δύναμη της Τουρκίας σε όσους δεν την καταλαβαίνουν», εξαπολύοντας ολομέτωπη επίθεση κατά της Ελλάδος για την στάση της στο θέμα της συμμετοχής της Άγκυρας στα αμυντικά προγράμματα της ΕΕ. Και φυσικά η απάντηση της Αθήνας ήταν για μια ακόμη φορά η σιωπή.
Σε κάθε περίπτωση οι επικείμενες συνομιλίες και στην Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης για την συμμετοχή της 'Άγκυρας στα αμυντικά προγράμματα της ΕΕ είναι εξαιρετικά κρίσιμες τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κύπρο. Διότι αν ευοδωθεί το σενάριο αυτό, τότε όλα τα διαπραγματευτικά χαρτιά της Ελλάδος και της Κύπρου αίφνης εξανεμίζονται. Και Αθήνα και Λευκωσία θα βρεθούν αργά ή γρήγορα με την πλάτη στον τοίχο.