Σχόλιο

Η Χαμένη Ευκαιρία των Ιδιωτικοποιήσεων στον Ενεργειακό Τομέα

Η Χαμένη Ευκαιρία των Ιδιωτικοποιήσεων στον Ενεργειακό Τομέα

Εάν εξετάσουμε διαχρονικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα την τρέχουσα περίοδο, δηλαδή μετά το 2011, θα δούμε ότι αυτό όχι μόνο δεν έχει πλησιάσει καν τον αρχικό στόχο των € 50 δισεκ., αλλά δια της βίας έχει συγκεντρώσει € 7,0 δισεκ. από την πώληση ακινήτων και συμμετοχών του δημοσίου σε εταιρείες και οργανισμούς. Και μάλιστα ένα μέρος αυτών των εσόδων, περίπου 1,5 δισεκ. ευρώ, θα εισπραχθούν σε βάθος 30ετίας (βλέπε πώληση περιφερειακών αεροδρομίων, λιμένων κλπ). Δηλαδή ομιλούμε περί μιας καθαρής αποτυχίας, παρά τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις των κατά καιρoύς Κυβερνήσεων. Μάλιστα, η παρούσα Κυβέρνηση, επ’ ευκαιρία του προϋπολογισμού του 2018, είχε δηλώσει ότι μέχρι τα τέλη του τρέχοντος έτους θα έχουν συγκεντρωθεί περί τα 10,0 δισεκ. ευρώ συνολικά από αποκρατικοποιήσεις, δηλαδή μόλις το 1/5 του αρχικού στόχου που είχε τεθεί το 2011 με την τότε ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ! Όπως έχουμε επισημάνει επανειλημμένα μέσω του energia.gr, οι ιδιωτικοποιήσεις εταιρειών και οργανισμών του ενεργειακού τομέα θα μπορούσαν να είχαν αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα της βραδυπορίας του ΤΑΙΠΕΔ, τόσο από άποψη ύψους των αναμενόμενων εσόδων, όσο και λόγω του δυναμισμού που επιδεικνύει ο κλάδος, πράγμα που θα είχε πολλαπλασιαστικά οφέλη και μια ασύμμετρη, αλλά υψηλή επίδραση στην υπόλοιπη οικονομία.

Ανησυχητική Μετατόπιση Μέσα στον Χρόνο

Ανησυχητική Μετατόπιση Μέσα στον Χρόνο

Δυστυχώς οι χώρες δεν έχουν ρόδες, όπως έλεγε ο Αίσωπος, για να απομακρυνθούν από έναν κακό γείτονα, π.χ. έναν απρόβλεπτο επιθετικό Ερντογάν, ο οποίος, αντίθετα, ως κακούς γείτονες και αιτία για την παραγωγή όπλων στη χώρα του χαρακτηρίζει την Ελλάδα και την Κύπρο. Ομως και να είχαν ρόδες, δεν θα έφτανε: Σαν φιτίλι που ενδέχεται να ανάψει τη σπίθα ενός παγκόσμιου πολέμου βλέπει ο Ερντογάν «τις 20 στρατιωτικές βάσεις που χτίζουν οι ΗΠΑ στη Συρία» και παροτρύνει τους Τούρκους πολίτες να είναι έτοιμοι για όλα. Μυρωδιά μπαρουτιού και εκεί όπου δεν έχει σκάσει, ως απειλή προς «μικρούς» και «μεγάλους», σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον, με τους κομπασμούς για υπεροπλία να περισσεύουν και νέες κούρσες εξοπλισμών να εκκινούν. Εμοιαζε ότι είχαμε γλιτώσει από αυτήν την αρρώστια. Η αλαζονεία προπορεύεται της γνώσης και της λογικής.

Ο Ερντογάν και οι Άλλοι

Ο Ερντογάν και οι Άλλοι

Τον Ιούλιο του 2016 το Forbes έγραφε: «πετάξτε την Τουρκία έξω από το ΝΑΤΟ. Δεν χρειαζόμαστε μία "πολιτική δικτατορία" ή μία στρατιωτική χούντα". Αναφερόταν στον αυταρχισμό του σουλτάνου, επιχειρηματολογούσε για το πώς έχει περιοριστεί η σπουδαιότητα της χώρας ως περιφερειακής δύναμης θύμιζε τις προκλήσεις έναντι της Ελλάδας και την κατοχή της Κύπρου. Αλλά και ο γερμανικός Τύπος το 2017 έβλεπε τους γείτονες «διεθνώς απομονωμένους». Οι σχέσεις τόσο με την Ε.Ε. όσο και με τις ΗΠΑ ήταν στο ναδίρ. Έκτοτε οι παραληρηματικές επιθέσεις του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ένωσης και της Βορειοατλαντικής συμμαχίας πολλαπλασιάζονται, η ολίσθηση στον αυταρχισμό συνεχίζεται, όπως και το κυνήγι κάθε είδους πραγματικού ή φανταστικού αντιπάλου. Κι όμως εκείνος φαίνεται να ενισχύει τη φωνή του στη διεθνή σκακιέρα, όχι να οδηγείται στο περιθώριο. Το ΝΑΤΟ όχι μόνο αποφεύγει να απαντήσει στα λεκτικά πυρά της Άγκυρας, αλλά όταν ρωτήθηκε για την κράτηση των δύο Ελλήνων αξιωματικών, με τη φράση είναι «διμερές θέμα» ξεκαθάρισε ότι δεν συμμερίζεται τα περί φθίνουσας στρατηγικής σημασίας της Τουρκίας.

Γιατί ο Ερντογάν Δεν Θέλει Πόλεμο με την Ελλάδα

Γιατί ο Ερντογάν Δεν Θέλει Πόλεμο με την Ελλάδα

Μπορεί στην περίπτωση των δύο συλληφθέντων Ελλήνων στρατιωτικών η Άγκυρα να κάνει διπλωματικό καψώνι στην Αθήνα, αλλά αυτές τις ημέρες υποχρεώθηκε να βάλει την ουρά στα σκέλια στο μέτωπο της κυπριακής ΑΟΖ. Το γεωτρύπανο της ΕΝΙ ήταν εύκολος στόχος και προσφερόταν για μία εύκολη επιτυχία. Όπως είχαμε εγκαίρως προβλέψει από αυτές εδώ τις στήλες, όμως, ο Ερντογάν θα σκόνταφτε στην ExxonMobil. Πράγματι, όταν οι Τούρκοι απείλησαν ότι θα παρεμπόδιζαν τις προκαταρκτικές έρευνες του αμερικανικού πετρελαϊκού κολοσσού, η Ουάσιγκτον έστειλε στην περιοχή σκάφη του 6ου Στόλου και μία σαφή προειδοποίηση, η οποία έφερε άμεσο αποτέλεσμα. Το αμερικανικό ναυτικό βρέθηκε στην περιοχή, λόγω προγραμματισμένης άσκησης με το Ισραήλ, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές και δεν αποκλείεται ο προγραμματισμός να είχε γίνει ακριβώς για να σταλεί το μήνυμα στην Άγκυρα.

«Μη Μαλώνεις, Συζήτησε»

«Μη Μαλώνεις, Συζήτησε»

Τον Αύγουστο του 1976 η Τουρκία έστειλε το σκάφος «Σισμίκ-Ι» για έρευνες σε περιοχές της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου που η Ελλάδα θεωρεί ότι της ανήκουν. Παρά τις πολεμικές κραυγές της αντιπολιτεύσεως, η κυβέρνηση Καραμανλή απέφυγε να χρησιμοποιήσει βία. Επέλεξε να προσφύγει παράλληλα στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στο Διεθνές Δικαστήριο. Η προσφυγή στο δεύτερο απέβη άκαρπη για τυπικούς λόγους. Αντιθέτως, το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε το ψήφισμα 395/1976. Ανάλογα κείμενα αποκαλούνται σκωπτικά στους διαδρόμους του Συμβουλίου Ασφαλείας ψηφίσματα τύπου «μη μαλώνεις, συζήτησε» [«don’t fight, talk» resolutions]. Το Συμβούλιο απέφυγε επιμελώς να ασχοληθεί με την ουσία της υποθέσεως, δεν καταδίκασε ευθέως τις τουρκικές ενέργειες και αντιμετώπισε επί ίσοις όροις τις δύο χώρες. Ελλάδα και Τουρκία εκλήθησαν να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, να επαναλάβουν τις απευθείας διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση των διαφορών τους και να εξετάσουν την πιθανότητα προσφυγής σε διεθνή δικαιοδοτικά όργανα. Η ιστορία αυτή αποκτά επικαιρότητα μετά την παρεμπόδιση εκ μέρους της Τουρκίας της διεξαγωγής ερευνών στο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ.

Το Αύριο με τους Γείτονες

Το Αύριο με τους Γείτονες

Τους τελευταίους μήνες, ολοένα και περισσότερο διατυπώνεται, από διάφορες κατευθύνσεις, η άποψη ότι η στρατηγική που ακολούθησε η Ελλάδα έναντι του ανατολικού γείτονά της για δεκαετίες δεν μπορεί να παραμένει πια η ίδια. Εχει ακυρωθεί, άλλωστε, στην πράξη. Οι αποφάσεις του Ελσίνκι ανήκουν πλέον στην αξιολόγηση των ιστορικών, ενώ η διευρυνόμενη απόκλιση των δύο πλευρών του Αιγαίου σε σειρά δεικτών, από τον πληθυσμιακό, τον οικονομικό, τον τεχνολογικό και τον στρατιωτικό, υπογραμμίζουν το ευκρινές χάσμα που υπάρχει σε σχέση με όσα επικρατούσαν προ είκοσι ετών. Το χάσμα μπορεί να μειωθεί ως ένα βαθμό και μέχρι κάποιο σημείο. Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει ένοπλες δυνάμεις του μεγέθους της Τουρκίας, ούτε και κάτι τέτοιο είναι θεμιτό. Μπορεί, όμως, μέσα από την έστω σταδιακή και αργοπορημένη χάραξη εθνικής πολιτικής τεχνολογίας να συνδυάσει την πολυπόθητη ανάγκη για αλλαγή και εκσυγχρονισμό του παρωχημένου αναπτυξιακού μοντέλου που επικρατεί στη χώρα, με την παράλληλη παραγωγή οπλικών συστημάτων με αυξημένες δυνατότητες αποτροπής.

Πώς θα Μείνουμε στην Ευρωζώνη;

Πώς θα Μείνουμε στην Ευρωζώνη;

Η έκθεση του Economist Intelligence Unit, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη, περιέχει εκτιμήσεις και προβλέψεις για την Ελλάδα. Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα ταλανίζεται από τη «βαθιά ριζωμένη διαφθορά της ολιγαρχίας της, την έλλειψη ξένων επενδύσεων (λόγω «κλειστών» κλάδων, προστατευτισμού και της εχθρότητας προς τις ξένες εταιρείες), με συνέπεια την έλλειψη ανταγωνιστικότητας». Σε όλους εμάς, τους ιθαγενείς, δεν μας λέει κάτι καινούργιο. Αυτό που χρήζει σκέψης και δη περίσκεψης, είναι η εκτίμηση των αναλυτών του EIU ότι η θέση μας στην Ευρωζώνη δεν είναι μεσοπρόθεσμα δεδομένη. Είναι χρήσιμο να φρεσκάρουμε την (παραδοσιακά) βραχεία μνήμη μας. Το 2010, όταν κλειδωθήκαμε έξω από τις αγορές και οδεύαμε σε ανθρωπιστική κρίση λόγω ανοικτής χρεοκοπίας, διασωθήκαμε από την Ευρώπη, όχι επειδή ήμασταν μια σημαντική χώρα αλλά, κυρίως, επειδή τότε αποτελούσαμε έναν συστημικό κίνδυνο για το πολύ μεγάλο πολιτικό εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης

Η Χαμηλή Πτήση της Ελληνικής Οικονομίας

Η Χαμηλή Πτήση της Ελληνικής Οικονομίας

Το αναπτυξιακό άλμα που περίμενε πέρυσι τέτοιο καιρό η κυβέρνηση δεν ήρθε. Η αρχική πρόβλεψη για ρυθμό ανάπτυξης 2,7% το 2017 αναθεωρήθηκε σε 2,1% αρχικά και σε 1,6% προς το τέλος του έτους. Ο τελικός απολογισμός είναι λίγο χειρότερος, στο 1,4%, πιο χαμηλά ακόμη κι απ’ όσο εκτιμούσε το συνήθως πιο απαισιόδοξο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στα μέσα του περασμένου χρόνου. Εφαρμόζοντας πολύ περισσότερη λιτότητα απ’ όση η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων απαιτούσε και με το πρωτογενές πλεόνασμα να ξεπερνάει τελικά το 4% του ΑΕΠ, έναντι στόχου 1,75%, η κατανάλωση καθηλώθηκε. Ωστόσο, οι εξαγωγές και οι επενδύσεις ήταν ανάλογες των αρχικών εκτιμήσεων. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 6,8% έναντι πρόβλεψης 5,3%, αλλά ο εξωτερικός τομέας της οικονομίας παρέμεινε αρνητικός, αφού και οι εισαγωγές αυξήθηκαν με υπερδιπλάσιο ρυθμό απ’ όσο εκτιμάτο (7,2% αντί 3,2%). Οι επενδύσεις αυξήθηκαν κατά 9,6% έναντι πρόβλεψης 9,1%. Αυτό το μικρό επενδυτικό θαύμα οφείλεται κυρίως στις επενδύσεις σε μεταφορικό εξοπλισμό, κυρίως δηλαδή στις αγορές οχημάτων από τις εταιρείες ενοικιάσεως αυτοκινήτων, τα τουριστικά γραφεία κ.λπ.

Η Νέα Κανονικότητα και η Ανάγκη για Hγέτη

Η Νέα Κανονικότητα και η Ανάγκη για Hγέτη

Το σύνηθες ερώτημα που ακούγεται ανά την Ελλάδα είναι: γιατί δεν έχουμε πολιτικούς ηγέτες που να εμπνέουν και να εκφράζουν μεγάλες ιδέες; Ουσιαστικά υπονοείται ότι κάπου πρέπει να υπάρχει μία πεφωτισμένη ηγεσία που θα έλθει και θα τα αλλάξει-διορθώσει όλα. Η απάντηση είναι απλή: Η πολιτική ηγεσία αντανακλά αυτό που είναι ο λαός, ή ορθότερα, αυτό που θέλει ο λαός. Δεν μπορεί να προκύψει πεφωτισμένη ηγεσία από έναν λαό που δεν ψηφίζει με υψηλόφρονα κριτήρια. Ένα από τα πράγματα που έχουμε επιτύχει ύστερα από χρόνια επίσημης ανεξαρτησίας είναι ότι η πολιτική ηγεσία δεν μας προκύπτει, αλλά εκλέγεται. Παρά τα φημολογούμενα (και συχνά βάσιμα) περί εκλεκτικών προτιμήσεων κάποιων πρεσβειών προς Έλληνες πολιτικούς ηγέτες, οι εκλογείς δεν πιέζονται από κάποιον Αμερικανό, Γερμανό ή Ρώσο κατά την επιλογή του τοπικού βουλευτή τους.

De Facto Τουρκική Κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο

De Facto Τουρκική Κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο

Τα γεγονότα των τελευταίων τριών εβδομάδων τόσο στο τεμάχιο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ, όσο και βορειότερα στο Αιγαίο στις περιοχές των Ιμίων και του Καστελόριζου, δεν αφήνουν πλέον ουδεμία αμφιβολία περί των σχεδίων της Άγκυρας να ελέγξει πλήρως τον θαλάσσιο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Απώτερος στόχος ο απόλυτος έλεγχος της θαλάσσιας περιοχής πέριξ της Κύπρου αλλά και όλου του Αιγαίου ώστε αυτό να σταματήσει να είναι, αυτό που αποκαλούν οι Τούρκοι, 'Ελληνική Θάλασσα' . Και ασφαλώς πέρα από τις Τουρκικές βλέψεις για απόλυτη στρατιωτική και ναυτική κυριαρχία υπάρχει πλέον και η ξεκάθαρη θέληση για τον έλεγχο των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που έχουν εδώ και καιρό εντοπισθεί στην ευρύτερη περιοχή

Το Μεγάλο Πλεονέκτημα της Ιταλίας

Το Μεγάλο Πλεονέκτημα της Ιταλίας

Μόλις πριν από λίγα χρόνια τη θεωρούσαν «μεγάλο ασθενή» της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η Ιταλία έχει τεράστιο δημόσιο χρέος ύψους 2,3 τρισ. ευρώ, που φθάνει το 132% του ΑΕΠ. Δεν διαθέτει πολιτική σταθερότητα, με την έννοια ότι οι κυβερνήσεις της έχουν θητεία μικρής διάρκειας και γι’ αυτό την Κυριακή 4 Μαρτίου έχει εκλογές. Κι όμως, η πολιτική ρευστότητα στην πλέον υπερχρεωμένη ευρωπαϊκή χώρα (εξαιρείται η Ελλάδα) δεν ανησυχεί τις αγορές. Δεν προκαλεί πανικό ή έξοδο κεφαλαίων, παρότι οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν πρωτιά για το κόμμα λαϊκιστών που ίδρυσε γνωστός κωμικός. Η Ιταλία είναι σοβαρή χώρα. Ακόμα και ο διασκεδαστής έκανε κόμμα που έχει απήχηση στους πολίτες, αλλά παραχώρησε τη θέση του προέδρου σε άλλον (δημαγωγό) επειδή είναι καταλληλότερος... Δεν είναι βέβαια μόνον οι λαϊκιστές πιο σοβαροί από τους αντίστοιχους δικούς μας. Είναι κυρίως οι υπόλοιποι! Οι βραχύβιες κυβερνήσεις της Ιταλίας, αθόρυβα πραγματοποίησαν ένα θαύμα τα τελευταία χρόνια. Αξιοποίησαν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), επιμήκυναν την διάρκεια του δημόσιου χρέους και μείωσαν το επιτόκιο για τα επόμενα χρόνια.

Δια της Ισχύος

Δια της Ισχύος

Έχουν περάσει 45 χρόνια από τα τραγικά του 1974 και ακόμη δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι συμμαχίες και οι διεθνείς συνεταιρισμοί. Και επιμένουμε να βαυκαλιζόμεθα ότι η προσφυγή σε συμμαχίες και οργανισμούς μπορεί να μας λύσει τα προβλήματα με τους γείτονες. Η Ελλάς και η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ. είναι δεδομένο ότι η συμμαχία θα τηρήσει ίσες αποστάσεις στις διαφορές τους. Τόσο οι Βρυξέλλες όσο και η Ουάσιγκτον ενδιαφέρονται μόνον να αποτρέψουν μια πολεμική εμπλοκή μεταξύ των δύο συμμάχων χωρών, κάτι που θα εσήμαινε τον υπέρτατο εξευτελισμό για την Ατλαντική Συμμαχία. Οι όποιες λοιπόν μεσολαβητικές προσπάθειές τους εκεί αποσκοπούν. Στην εκτόνωση των εντάσεων χωρίς να ασχολούνται με την γενικότερη διευθέτηση των προβλημάτων. Μάλιστα έχουν συνήθως μεγαλύτερες απαιτήσεις για «αυτοσυγκράτηση» από χώρες που προβάλλονται ως πρότυπα ή νησίδες «σταθερότητος»

Σκληρό Πόκερ Δύσης-Ερντογάν

Σκληρό Πόκερ Δύσης-Ερντογάν

Η κλιμάκωση των επιθετικών δηλώσεων και της χρήσης αεροναυτικών μέσων εκ μέρους της Τουρκίας, ταυτόχρονα στα Ίμια και στην κυπριακή ΑΟΖ, αποτελεί μόνον την αρχή μιας πολύ δύσκολης περιόδου. Αξιολογείται ως σύμπτωμα της συνειδητής απόφασης του προέδρου κ. Ερντογάν για απομάκρυνσή του από την ΕΕ και τις ευρωατλαντικές δομές, οπότε εκλείπουν αρκετοί από τους λόγους της λεγόμενης “αυτοσυγκράτησής” του έναντι της Ελλάδας, αν υποτεθεί ότι όντως υπήρξε τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες διπλωματικές πηγές, οι τουρκικές κινήσεις θα πρέπει να εκτιμηθούν, λαμβάνοντας υπόψη και τα ακόλουθα στοιχεία: Πρώτον, η Ουάσιγκτον επανέλαβε, πολύ πρόσφατα, στην Άγκυρα τη θέση της υπέρ του δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της. Με δεδομένο ότι οι έρευνες της αμερικανικής ExxonMobil θα πραγματοποιηθούν το δεύτερο εξάμηνο του 2018, η τουρκική πλευρά (μέχρι να συναξιολογήσει όλες τις παραμέτρους των σχέσεων με τις ΗΠΑ), έκρινε κατάλληλες τις παρούσες συνθήκες για να εμποδίσει μια ευρωπαϊκή εταιρεία, την ιταλική ENI.

Επικίνδυνες Κινήσεις Τουρκίας

Επικίνδυνες Κινήσεις Τουρκίας

Ενώ εμείς συνεχίζουμε τον αλληλοσπαραγμό –στο Σκοπιανό προστέθηκε και το σκάνδαλο Novartis–, ο Ελληνισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με μια αυξανόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας. Στις δηλώσεις του αρχηγού των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων περί δυνατότητας ελέγχου του Αιγαίου, προστίθεται η κινητικότητα της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, με αποκορύφωμα την παρεμπόδιση από πολεμικά πλοία της πορείας του γεωτρύπανου της ιταλικής ΕΝΙ προς το τεμάχιο 3 όπου επρόκειτο να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις. Πρόκειται για την πιο σοβαρή απειλητική ενέργεια της Αγκυρας. Το μείγμα καθίσταται πιο επικίνδυνο από εξελίξεις στο εσωτερικό της γείτονος, όπως οι συνεχιζόμενες εκκαθαρίσεις στις ένοπλες δυνάμεις, που έχουν ως αποτέλεσμα οι πιλότοι που εμπλέκονται σε αερομαχίες στο Αιγαίο να είναι άπειροι και να αυξάνεται έτσι ο κίνδυνος λάθους. Παράλληλα, τα πλήγματα που δέχεται η Τουρκία στις επιχειρήσεις που διεξάγει στη Συρία και στο «κουρδικό μέτωπο» θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αναζήτηση «εξισορρόπησης» στο Αιγαίο. Είτε τυχαία, είτε ως απόρροια στρατηγικής επιλογής, μπορεί να υπάρξει θερμό επεισόδιο.

Επενδύοντας στην Ενέργεια

Επενδύοντας στην Ενέργεια

Ολοένα και περισσότερο το τελευταίο διάστημα αρχίζει να γίνεται αντιληπτός τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από τις εταιρείες και τις τράπεζες, ο κομβικός ρόλος της ενέργειας στην ανάκαμψη της οικονομίας μέσω των σημαντικών επενδύσεων που μπορούν να προσελκυθούν σε μέσο και μακροπρόθεσμο διάστημα. Αυτό τεκμαίρεται από πρόσφατες δηλώσεις τόσο του ίδιου του πρωθυπουργού, κ. Αλέξη Τσίπρα, όσο και του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Γιώργου Σταθάκη, στο 9ο Περιφερειακό Συνέδριο στην Πάτρα, αλλά και από την ομιλία του διευθύνοντος συμβούλου της Eurobank, κ. Φωκίωνα Καραβία κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης Growth Awards την περασμένη Τρίτη (6/2) στην Αθήνα. Ακόμα ένα παράδειγμα ενισχυτικό του ενδιαφέροντος για επενδύσεις στην ενέργεια ήταν η ημερίδα που οργάνωσε πριν λίγες ημέρες η Εθνική Τράπεζα με θέμα τη δραστηριοποίηση του τραπεζικού τομέα στην υλοποίηση ενεργειακών επενδύσεων. Πιο συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός στην ομιλία του αναφέρθηκε εκτενώς στο ρόλο και τη σημασία του να καταστεί η Δυτική Ελλάδα πόλος προσέλκυσης σημαντικών επενδύσεων μέσα στην επόμενη πενταετία, μέσα από ένα πλέγμα δραστηριοτήτων που τώρα αναπτύσσονται σε κλάδους όπως οι έρευνες υδρογονανθράκων, η επέκταση του δικτύου φυσικού αερίου -συμπεριλαμβανομένης της τροφοδοσίας μέσω LNG- καθώς και προώθησης μονάδων ΑΠΕ για ηλεκτροπαραγωγή.

Η Τιμή του Έθνους

Η Τιμή του Έθνους

H ανακίνηση του Μακεδονικού ζητήματος υπήρξε μιας πρώτης τάξεως αφορμή προκειμένου να διαλυθούν οι αυταπάτες του πολιτικού συστήματος σε μια σειρά από ζητήματα: Από τη στάση του διεθνούς παράγοντα απέναντι στα εθνικά συμφέροντα ως τη βαθιά πολιτική και κοινωνική διεργασία που συντελείται στο εκλογικό σώμα στη μετα-Μνημόνιο εποχή. Από την αυταπάτη του Μαξίμου ότι η έξοδος από το πρόγραμμα το καθιστά παντοδύναμο μέσα στο σύστημα ως την ψευδαίσθηση της αντιπολίτευσης ότι τα εθνικά θέματα δεν «πουλάνε». Πουλάνε, όταν ο λαός αντιληφθεί ότι κάποιοι τα «πουλάνε». Ο αιφνιδιασμός της κυβέρνησης, που πορευόταν με την εντύπωση ότι ο συμμαχικός παράγων είναι μαζί της, υπήρξε πλήρης. Οπως τελικά αποδεικνύεται, ούτε αυτή τη φορά έχουμε τη διαιτησία μαζί μας. «Σαράντα - εξήντα» και αν! Η περασμένη εβδομάδα άρχισε με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά να τονίζει: «Εγώ δημόσιο πόλεμο, όπως ζητά η αντιπολίτευση, με τον κ. Νίμιτς -γιατί έκανε τη μία ή την άλλη δήλωση που δεν τους άρεσε- δεν πρόκειται να κάνω»! Και η εβδομάδα τέσσερις μέρες αργότερα έκλεισε με δημόσια δήλωση του κ. Κοτζιά κατά του Νίμιτς με αφορμή δηλώσεις του στα Σκόπια, όπου επιχειρούσε να προεξοφλήσει την ελληνική θέση για το επίμαχο θέμα της «μακεδονικής ταυτότητας». Τόσο κράτησε η εκεχειρία.