Η αβαρία εις βάρος της Ελλάδος , ως μέλους της Ευρωζώνης ήταν τραυματική: Το «Ελληνικό» ευρώ έναντι του αντιστοίχου Γερμανικού ή ακόμη Πορτογαλικού κόστιζε περισσότερο για τον συναλλασσόμενο στην Ελλάδα απ’ ό, τι στη Γερμανία ή Πορτογαλία, με έκπτωση (discount) αποταμιεύσεως ,ισοδυνάμου με «τιμή συναλλάγματος», η οποία υποτίθεται ότι είχε καταργηθεί στην Ευρωζώνη από το 2002.
Η Ελληνική οικονομία «έζησε» - τρόπος του λέγειν - επί τετραετία με αυτή την τιμή συναλλάγματος του εξαγομένου «ευρώ» , με αποτέλεσμα την αναστολή πάσης ξένης επενδύσεως (ποιός τρελός επενδυτής θα έφερνε κεφάλαια στην Ελλάδα για να του τα φάει... ο κ.Δραγασάκης;), εκτόξευση της ανεργίας σε πρωτοφανή για ειρηνική περίοδο ύψη , στο 30% του ενεργού πληθυσμού (ποιός εργοδότης θα συνέχιζε να προσλαμβάνει εργαζομένους με την προοπτική εξόδου από την ευρωζώνη;) και την αποχώρηση 450.000 στελεχών επιχειρήσεων και ειδικευμένων υπαλλήλων από την χώρα (ποιός νέος θα έμενε εδώ άνεργος όταν μπορούσε να βρει αξιοπρεπή εργασία στην Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία κλπ;). Μόνον πλήθη λαθρομεταναστών προσείλκυσε η χώρα μα, δοθέντος ότι έναντι της Τουρκικής λίρας, το Ελληνικό ευρώ αγόραζε περισσότερα στη Κωνσταντινούπολη ή στο Τζιμπουτί.
Η καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας ήταν ανεπίστρεπτη και το χειρότερον, αδικαιολόγητη. Ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι θα μπορούσε να σώσει την Ελληνική κρίση χωρίς κόστος: Σχεδόν ό, τι διέρρεε από τις Ελληνικές Τράπεζες πήγαινε στις Ευρωπαϊκές . Όπως έσωσε κατ’ επανάληψη τις Ιταλικές Τράπεζες και στήριξε την Ντόϋτσε Μπάνκ που κινδύνευσε να χρεωκοπήσει, το ίδιο μπορούσε να κάνει και για τις 4 «συστημικές» της Ελλάδος.
Αλλά έπρεπε , κατ’ εντολή του αλήστου μνήμης υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, να «τιμωρηθούν» οι Έλληνες για να παραδειγματισθούν οι άλλοι Ευρωπαίοι.
Ούτε αυτό επετεύχθη. Λίγο αργότερο μία Λιθουανική Τράπεζα «βάρεσε κανόνι» και άλλη μία , της Δανίας (που έχει Peg με το ευρώ) συνελήφθη κλέπτουσα οπώρας . Δεν έκλεισαν όμως, εκεί οι Τράπεζες επί τρείς εβδομάδες ούτε τα «κάπιταλ κοντρόλς» (τηλελληνιστί) της Κύπρου διήρκεσαν τέσσαρα χρόνια.
-Κάποιος, παιδιά, μεροληπτεί!
Το «ποινολόγιο» Ντράγκι εξακολουθεί εις βάρος της Ελλάδος με την απαγόρευση στις Ελληνικές Τράπεζες να αναπροεξοφλούν Ελληνικά ομόλογα χαμηλής πιστοληπτικής διαβάθμισης στην ΕΚΤ, με αποτέλεσμα το δαπανηρό συγκριτικά κόστος χρηματοδοτήσεως και την έλλειψη χρηματικής ρευστότητος στην αγορά. Η στρατηγική εκφοβισμού των ευρωψηφοφόρων με το Ελληνικό παράδειγμα δεν έπιασε. Πάντου κερδίζουν οι ευρωσκεπτικιστές τις εκλογές.
Την επαναφορά των πραγμάτων στην προγενέστερη κατάσταση, δίδαξε πρώτος ο Ναστραδίν Χότζας, με τον μύθο του χωρικού που παραπονείτο για την κατάσταση και του έβαλε όλα τα ζωντανά μέσα στην καλύβα του. Όταν έγινε η ζωή του αφόρητη, ο Χότζας του συνέστησε να τα βγάλει όλα έξω κι’ η ευτυχία του απεκατεστάθη. Δεν αξίζει συγχαρητηρίων ο Χότζας.
(του Κώστα Κόλμερ)