όπως πιθανές μελλοντικές εφαρμογές πυρηνικής ενέργειας στη ναυτιλία.
Ο DNV εκτιμά ότι, έως το 2050, οι συνολικές εκπομπές του κλάδου θα μειωθούν έως και κατά 77%. Η θεαματική υποχώρηση των ρύπων δεν προκύπτει μόνο από τεχνολογικές αλλαγές αλλά και από την ευρύτερη αναδιάρθρωση της ναυτιλιακής αγοράς. Από τη δεκαετία του 2030, η ζήτηση για θαλάσσιες μεταφορές αναμένεται να σταθεροποιηθεί, ενώ η αποδοτικότητα των πλοίων θα βελτιωθεί αισθητά. Παράλληλα, η χρήση καυσίμων χαμηλών εκπομπών και η εγκατάσταση συστημάτων δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS) επί των πλοίων, όπως προβλέπει το πλαίσιο Net-ZeroFramework (NZF) του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO), που εγκρίθηκε το 2025, θα αποτελέσουν καθοριστικούς παράγοντες της μετάβασης.
Σήμερα, τα ορυκτά καύσιμα αποτελούν περίπου το ένα τρίτο των θαλάσσιων φορτίων, αλλά η στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα περιορίσει σημαντικά αυτή τη δραστηριότητα μετά το 2030.
Πάντως, την ανησυχία της για την αποτελεσματικότητα του νέου σχεδίου απανθρακοποίησης που προωθεί ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO) εξέφρασε η πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ), κυρία Μελίνα Τραυλού. Μιλώντας στη Lloyd’s List δήλωσε πως, αν και η ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα στηρίζει την πράσινη μετάβαση και τις διεθνείς πρωτοβουλίες ίσων όρων ανταγωνισμού, το προτεινόμενο πλαίσιο δεν φαίνεται εφικτό να επιτύχει τους στόχους του για μηδενικές εκπομπές έως το 2050. Όπως σημείωσε, ολόκληρη η ναυτιλιακή βιομηχανία βιώνει αβεβαιότητα και έντονη αγωνία για το μέλλον.
Η πρόεδρος της ΕΕΕ επεσήμανε ότι η ξαφνική ανατροπή των μέχρι πρότινος συμφωνημένων προτάσεων –μετά από συμβιβασμούς μεταξύ ΕΕ και Κίνας– προκάλεσε αιφνιδιασμό στον κλάδο. Το νέο σχέδιο, είπε, είναι ανεφάρμοστο, καθώς βασίζεται σε καύσιμα που δεν είναι ακόμη διαθέσιμα στην αγορά. Η ίδια υπογράμμισε πως η προηγούμενη πρόταση, που συνέδεε το κόστος με τις πραγματικές εκπομπές άνθρακα των πλοίων, ήταν πρακτική και δίκαιη λύση.
Επιπλέον, εξέφρασε προβληματισμό για την πολιτικοποίηση της διαδικασίας, τονίζοντας ότι ο IMO οφείλει να στηριχθεί στην τεχνογνωσία του κλάδου και να παραμείνει αξιόπιστος ρυθμιστής σε παγκόσμιο επίπεδο. Όπως ανέφερε, η ναυτιλία δεν μπορεί να επιβαρύνεται δυσανάλογα, ειδικά όταν η απανθρακοποίηση εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες, όπως η παραγωγή καυσίμων.
Η κυρία Τραυλού επισήμανε πως η απουσία διαθέσιμων «πράσινων» καυσίμων καθιστά τις ποινές απλούς φόρους χωρίς περιβαλλοντικό όφελος, ενώ η εφαρμογή του πλαισίου θα είναι ιδιαίτερα δαπανηρή για τις μικρότερες εταιρείες. Τέλος, ζήτησε από τα κράτη-μέλη του IMO να αναθεωρήσουν το σχέδιο, να ενισχύσουν τα κίνητρα για καινοτόμες τεχνολογίες και να αξιοποιήσουν την εμπειρία της ναυτιλιακής κοινότητας μέσω ειδικής υποεπιτροπής εφαρμογής.