Αυτή την ατμόσφαιρα, την πιο βαριά και από επερχόμενη καταιγίδα, με τους κεραυνούς να πέφτουν τις τελευταίες εβδομάδες και να διαπερνούν τους τοίχους της Βουλής, υπό τη μορφή τοξικών και ακραίων, στα όρια της χυδαιότητας, εκφράσεων, χαρακτηρισμών και κατηγοριών, δεν θυμόμαστε από πότε έχουμε να τις ακούσουμε. Ίσως πρέπει να κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν όταν εμποτισμένα σε δηλητήριο πολιτικά πάθη, ανείπωτοι τυχοδιωκτισμοί και αδιαφορία για τα μαθήματα της ιστορίας, οδηγούσαν σε δικτατορίες και άλλα δεινά τον τόπο) ορισμένοι τη χαρακτηρίζουν, κατ’ ευφημισμό, «αντιπαράθεση».
Αυτά τα παθήματα είναι κατά πως φαίνεται άγνωστα στους περισσότερους από τους βλοσυρούς πολιτικούς άνδρες –και γυναίκες- που κάθονται αναπαυτικά στα έδρανα της Βουλής και μοιάζουν να έχουν χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον (αυτή είναι η εντύπωσή μας).
Είδαμε να λείπει από το…line up που στήθηκε για να υποδεχτούν τον πρωθυπουργό, ο κύριος Ανδρουλάκης του ΠΑΣΟΚ –εμφανίστηκε λίγο αργότερα και επιχείρησε να το παίξει άνετος – η κα Κωνσταντοπούλου –επέλεξε Σύνταγμα και Παλαιστίνιους- και άλλοι κύριοι της ήσσονος αντιπολίτευσης που δεν επηρεάζουν μεν, καθόλου, τις ισορροπίες στο Σώμα αλλά ξέρουν να φωνάζουν και να δημιουργούν δυσανάλογες, για το μπόι τους, εντυπώσεις.
Είδαμε τον πρωθυπουργό να μην δίνει το χέρι στον κ. Φάμελλο του ΣΥΡΙΖΑ που κι αυτός απρόθυμα το έτεινε, για να τα λέμε όλα…
«Είναι πολύ δύσκολο να προσποιούμαστε ότι συναντιόμαστε κοινωνικά και χαλαρά με συνομιλητές που μας κατηγορούν με απαξιωτικούς και χυδαίους χαρακτηρισμούς. Και αυτό επισημάνθηκε από μένα», ομολόγησε ο πρωθυπουργός και σωστά.
Όταν ακούς ολημερίς και ολονυχτίς ότι είσαι Χούντα, Καμόρα, Νονός, ότι πληρώνεις δολοφόνους για να σκοτώνουν χαρακτήρες, ότι έχεις συστήσει εγκληματική οργάνωση, ότι θέλουν να σε καθίσουν στο σκαμνί επί εσχάτη προδοσία και ένας Κύριος ξέρει τί ακόμη, ε, δεν είσαι και ευεπήφορος –που λέγανε οι παλιοί γραμματιζούμενοι- για κοινωνικότητες και χαιρετούρες.
Αλλά για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση θα πρέπει, πέραν της αντιπολίτευσης που έχει πάρει διαζύγιο με τη λογική και την αυτοσυγκράτηση (μεταξύ μας, όταν βλέπεις ότι ο απέναντι έχει πνιγεί στο σκάνδαλο κι εσύ δεν μπορείς να σηκώσεις δημοσκοπικό κεφάλι, όπως και να το κάνουμε, σε βγάζει εκτός εαυτού. Λες: «Καλά τί γίνεται βρε αδελφέ και αντί να κερδίζω ψηφαλάκια χάνω κι αυτά τα γλίσχρα που είχα μαζέψει μετά κόπων και βασάνων…») να δούμε και τους έτερους “Καππαδόκες”, την κυβέρνηση, ντε!
Αν αυτή είναι η αντιπολίτευση, από την άλλη αυτή είναι και η κυβέρνηση.
Αφού τα έχει μαντάρα ενώ υποσχόταν επιτελική δράση, αποτελέσματα και μεταρρυθμίσεις παντού, βρίσκεται να κουβαλά στους ώμους όχι μία, αλλά δύο και τρεις γίδες!
Ακρίβεια, Τέμπη και ΟΠΕΚΕΠΕ.
Μπορεί να σκίζει τα ιμάτιά της και να διατυμπανίζει πόσο αθώα είναι, αλλά συγνώμη… Πώς είσαι αθώος, κύριος, όταν αντί να συμμαζέψεις τα του ακατάστατου και ομιχλώδους ελληνικού οίκου σου, εσύ τινάζεις τη μπάνκα της αναποτελεσματικότητας σε ορισμένα κεντρικά ζητήματα για την κοινωνία και εξακοντίζεις στην στρατόσφαιρα την αποτυχία σου να ελέγξεις τους γνωστούς-αγνώστους που λυμαίνονται ατιμώρητοι τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Κι εδώ έρχεται το energia.gr με τη διεισδυτική ματιά του να σας αποκαλύψει το μύχιο σκεπτικό πίσω από την απόφαση ΚΑΙ αυτής της κυβέρνησης, να αφήσει, πχ, τα τρένα ρημαδιό για χατήρι των …εισπρακτόρων διοδίων (στο Γκρίχενλαντ αγαπάμε διαχρονικά, δρόμους. Έχουν και μεγαλύτερο αποτύπωμα στην οικονομία, ούτως ειπείν…) και παράλληλα να αφήσει ανεξέλεγκτους τους φραπέδες και τους σουγιάδες, πώς τους λένε τέλος πάντων, να σουλατσάρουν στα όρη και στα άγρια βουνά μαζί με τα άφαντα αν και τροφαντά αιγοπρόβατά τους και να απολαμβάνουν έναν άκοπο βίο σε βάρος των γνωστών κορόιδων –πες υποζυγίων...
Διότι, αγαπητοί χρήστες του portal, ΑΝ δεν επέτρεπε σε ορισμένες, ας τις αποκαλέσουμε «συντεχνίες», να κάνουν το κομμάτι τους, αν περίμενε η ΝΔ να δει εξουσία σε μια χώρα στην οποία ένα σημαντικό κομμάτι των πολιτών της "κεντροδεξιόν ζυγόν ο τράχηλός τους δεν υπομένει", να μας τρυπούσατε τη μύτη!
Αυτό φυσικά, δεν αποτελεί δικαιολογία για την κυβερνώσα παράταξη.
Ο λαός μας λέει, «κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό».
Ας έφερνε την κάθαρση, ας ξεμπέρδευε με τις αξιολογήσεις των δημοσίων υπαλλήλων και των εκπαιδευτικών, ας ξεπάστρευε τα κατεστημένα μικροσυμφέροντα, ας έκλεινε στη φυλακή όσους φοροδιαφεύγουν εκ συστήματος και όσους “κονομιούνται” στην πλάτη της οικονομίας, ας εύρισκε ακόμη τον τρόπο να μην επιτρέπει στους καθετοποιημένους ενεργειακούς Ομίλους να κρατούν τις τιμές του ρεύματος ψηλά, όταν κομπορρημονεί για τις φθηνές ΑΠΕ με τις οποίες έχει γεμίσει τον τόπο, ας μείωνε τους φόρους στα καύσιμα, ας επιτάχυνε την απονομή της δικαιοσύνης (λέμε τώρα ό,τι θυμόμαστε) και ας έχανε τις εκλογές.
Αν ήταν αυτή η βούληση του περήφανου, ώριμου και δημοκρατικού λαού που τον έμαθαν δεκαετίες τώρα να τα περιμένει όλα στο πιάτο, ε, δεν πειράζει, ας είναι.
Ας ερχόταν μετά το επόμενο κόμμα που δεν έκανε τίποτε άλλο από το να έχει σημαία τη μόνιμη απαξίωση των πάντων και την τοξικότητα, όταν βρισκόταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης, να βλέπαμε όλοι πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Να κάνει βρε παιδί μου, εκείνα που εσύ δεν τόλμησες και να πάρει τα εύσημα που εσύ απεμπόλησες.
Αλλά εσύ, κύριε πρωθυπουργέ, όφειλες και οφείλεις να κάνεις αυτό το τολμηρό βήμα, το άλμα μπροστά που αναμένει η κοινωνία μας.