Κι αν η εχθρική φρεγάτα επέμβη εν θερμώ, θα κληθεί η Ελληνική Αεροπορία με τα ΡΑΦΑΛ να βγάλει τα κάστανα από την πυρά;
Αλλά τότε θα έχομε πόλεμο στο…πάρκο! Είναι έτοιμος να τον αποδεχθή ο Κυρ. Μητσοτάκης (ΚΜ) ή θα κάνει πίσω και θα στείλει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να κλείσει το στόμα των υπερεθνικώς φωνασκούντων.
Εάν όμως ο πρωθυπουργός είναι έτοιμος να τα σπάσει με την εχθρική χώρα και να καταγγείλει την Συμφωνία των Αθηνών, που όπως αποκαλύπτεται έχει δεσμευτικές ρήτρες για την Ελληνική κυριαρχία των νησιών, τότε ποία έννοια έχει η «παρκοποίηση» του Αιγαίου.
Θα αρκούσε η μονομερής κήρυξη των 12 μιλίων χωρικών υδάτων, της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, ως δικαιούται η Ελλάς από το Διεθνές Δίκαιον της Θαλάσσης της UNCLOS, ισχύοντος από το 1982 για 170 χώρες.
Το μείζον καλύπτει το έλασσον: Την προστασία της βιοποικιλότητας του Αιγαίου και λοιπά σπαραξικάρδια της παρκοποίησης.
Όλη αυτή η φιλολογία περί πάρκων στερείται νοήματος, πλην ανακτήσεως κάποιας δημοτικότητος του ΚΜ που φθίνει ήδη από της συστάσεως του «ομίλου του Μαξίμου», με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξεως (ομονοούντων στην μοιρασιά) κι όχι εκείνης που χρησιμοποιεί η Λάουρα Κοβέσι «σύσταση εγκληματικής οργανώσεως δια την κλοπή των Κοινοτικών πόρων».
Τούτο θα σημάνει την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού της χώρας, που θα φέρει τον…Νετανιάχου εγγύτερα ως πολιτικό παράδειγμα, χωρίς την παρέμβαση της κυρίας Κίμπερλι Γκιλφόϊλ.