οδηγηθεί σε δεύτερες εκλογές στα τέλη του 2023 ή στις αρχές του 2024. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι η Ισπανία, που ασκεί και την προεδρία της ΕΕ κατά το τρέχον εξάμηνο, θα είναι πρακτικά απούσα από τα ευρωπαϊκά δρώμενα, βυθισμένη στην πολιτική αβεβαιότητα και τα εσωτερικά προβλήματα.
Αλλά και οι άλλοτε μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, Γαλλία και Γερμανία δεν είναι σε καλύτερη θέση. Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δίδει μάχη επιβιώσεως μετά τις μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για το συνταξιοδοτικό, που τον ανάγκασαν να περάσει την νομοθεσία με προεδρικό διάταγμα. Με άλλα τέσσερα χρόνια να απομένουν για τις επόμενες προεδρικές εκλογές και την απώλεια της πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση, είναι άξιο απορίας πώς θα επιβιώσει ο ήδη αποδυναμωμένος Γάλλος Πρόεδρος. Όπως άξιο απορίας είναι το πως θα επιβιώσει και ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σολτς, που ουκ ολίγες φορές καλείται να παίξει τον ρόλο του διαιτητή μεταξύ Φιλελευθέρων και Πρασίνων, ενώ η δημοφιλία εντός και εκτός συνόρων βρίσκεται στο ναδίρ. Για την επιρροή του περίφημου γαλλογερμανικού άξονα ούτε λόγος, με τόσα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν το Βερολίνο και το Παρίσι.
Όσο για την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάυεν, οι αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες , όπως οι συμφωνίες για τα εμβόλια για τις οποίες ποτέ δεν λογοδότησε, αλλά και η πλέον πρόσφατη συμφωνία της ιδίας με την Βρεταννία για συνεργασία με την Frontex, έχουν προκαλέσει την δυσαρέσκεια του Κολεγίου του Επιτρόπου, αλλά και των κρατών μελών που δεν δήλωσαν άγνοια για τις λεπτομέρειες και στις δύο περιπτώσεις. Σε γενικές γραμμές, παρ΄ότι η φον ντερ Λαύεν κλήθηκε να διαχειριστεί πολύ δύσκολες καταστάσεις, όπως η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει επικριθεί αρκετές φορές για συγκεντρωτικές τάσεις που τελικά δεν ενέπνευσαν την ενότητα όχι στην ΕΕ αλλά ούτε και στην ίδια την ομάδα της. Ήδη ακούγεται στους διαδρόμους των Βρυξελλών ότι οι σχέσεις της με τον επι κεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος επίσης Γερμανό, Μάνφρεντ Βέμπερ δεν είναι και οι καλύτερες και ουδείς γνωρίζει αν τελικά η φον ντερ Λάυεν θα λάβει την στήριξη για δεύτερη θητεία μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Η μόνη αρχηγός κράτους που έχει καταφέρει να διασωθεί από την γενικότερη αναταραχή είναι η άλλοτε «μεγαλύτερη απειλή των Βρυξελλών», η Πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζώρτζια Μελόνι, η οποία παρά την επίθεση που δέχθηκε πριν ακόμη εκλεγει από τις «προοδευτικές» ευρωπαϊκές δυνάμεις δείχνει σθένος και διάθεση να φέρει αποτελέσματα. Να προσπαθήσει τουλάχιστον να κάνει πράξη τις προεκλογικές εξαγγελίες της. Διοργάνωσε διεθνή Διάσκεψη αφιερωμένη στην ανάπτυξη και την μετανάστευση στην Ρώμη, καλώντας όλες τις μεσογειακές χώρες, μεταξύ των οποίων την Ελλάδα και την Κύπρο. Η Μελόνι τόνισε με νόημα ότι «πρέπει να εργαστούμε με στόχο την ανάπτυξη των χωρών από τις οποίες προέρχονται και περνούν οι μετανάστες, να σταματήσουμε τα δίκτυα διακινητών και να οργανώσουμε ασφαλείς οδούς για την μετανάστευση». Τονίζοντας παραλλήλως ότι πρέπει να βοηθηθούν και οι χώρες που σηκώνουν το κύριο βάρος και υποδέχονται όσους αφήνουν πίσω τους βία και πολέμους. Το λογικό δηλαδή. Διόλου άλλωστε τυχαίο ότι σχεδόν ένα χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντών της, το κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας της Μελόνι φιγουράρει πρώτο στις δημοσκοπήσεις, συγκεντρώνοντας σχεδόν 30%, αφήνοντας πίσω δέκα μονάδες το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα με επικεφαλής της Έλι Σλάιν. Αλλά και η πολιτική δράση της Ιταλίδας Πρωθυπουργού επικροτείται από το διόλου ευκαταφρόνητο 42% των Ιταλών. Ωστόσο η Μελόνι είναι η φωτεινή εξαίρεση του κλάμπ των τεσσάρων ισχυροτέρων οικονομιών της ΕΕ.
Η Ευρώπη αναμένεται να δοκιμαστεί και φέτος από τις επιπτώσεις του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία και η εικόνα που δείχνει προς τα έξω αλλά και προς τα μέσα δεν είναι ούτε παρήγορη ούτε κολακευτική. Οι ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιουνίου είναι πράγματι κρίσιμες. Όχι μόνο για το αν θα ενισχυθούν οι δεξιές και πιο συντηρητικές φωνές, αλλά κυρίως για το αν θα βρεθούν ηγέτες που επιτέλους θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η απουσία ηγεσίας είναι κάτι παραπάνω από αισθητή και οι γεωπολιτικές εξελίξεις δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού.