διαρρήξουν οριστικά τις ευρωατλαντικές σχέσεις και να επιτρέψουν στη Μόσχα να κερδίσει άνευ όρων τον πόλεμο. Ρούμπιο, Ρεπουμπλικανοί στο Κογκρέσο και Ευρωπαίοι κέρδισαν τον δεύτερο γύρο χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά και ανορθόδοξα μέσα, από αθώες μέχρι πολύ «πονηρές» διαρροές σε μέσα ενημέρωσης. Αυτό το μπρα ντε φερ θα συνεχιστεί όμως για καιρό. Ο Πούτιν έχει διαβάσει τον Τραμπ και θα προσπαθήσει πάλι να βρει ένα παράθυρο ευκαιρίας για να πετύχει τον στόχο του. Οι Ευρωπαίοι βυθίζονται όλο και περισσότερο σε κατάθλιψη, καθώς συνειδητοποιούν ότι πληρώνουν μεν τον λογαριασμό για τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά, ενώ ο Τραμπ θεωρεί περιττό ακόμη και να τους καλέσει στο τελικό τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Καταλαβαίνουν ότι η αδράνεια και η τεμπελιά δεκαετιών δεν τους επιτρέπουν να κάνουν κινήσεις που θα τους ενισχύσουν άμεσα. Μοιραίοι και άβουλοι γκρινιάζουν, φωνάζουν και στο τέλος λειτουργούν πυροσβεστικά όταν τα πράγματα ξεφεύγουν.
Αβέβαιο, όμως, είναι αυτή τη φορά το μέλλον του Ζελένσκι. Οι έρευνες για τη διαφθορά έχουν πλησιάσει επικίνδυνα το άμεσο περιβάλλον του, αφαιρώντας του ένα σημαντικό ηθικό και επικοινωνιακό πλεονέκτημα που είχε χρησιμοποιήσει με αριστοτεχνικό τρόπο στην παγκόσμια σκηνή, από την ώρα που τα ρωσικά τανκς κινήθηκαν προς το Κίεβο. Ηταν ο τέλειος «Δαυίδ» στον κόσμο των social media και ένας ηγέτης που κινητοποίησε τον λαό του να δώσει μια άνιση μάχη. Ο Ζελένσκι ήξερε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να μεταλλαχθεί από ηγέτης ενός ηρωικού πολέμου σε ηγέτη του επώδυνου συμβιβασμού. Η Ιστορία έχει δείξει ότι αυτή η αναγκαστική μετάλλαξη έχει πάντοτε τεράστιο προσωπικό και πολιτικό κόστος.
Τώρα βρίσκεται σε πραγματικές συμπληγάδες. Από τη μια έχει να αντιμετωπίσει έναν πιεστικό Τραμπ, που δεν τον βλέπει με συμπάθεια… Από την άλλη πιέζεται πια αφόρητα από τις κατηγορίες για τη διαφθορά στην αυλή του και τη σκληρή πραγματικότητα στο μέτωπο και στην οικονομία. Το μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δεν θα μπορούσε να απεικονίζει πιο ανάγλυφα την κατάστασή του και τα διλήμματα που έχει μπροστά του. Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν βέβαια τα δικά τους, αλλά θα συνεχίσουν απλώς να τα μελετούν, να συζητούν, να μελετούν, να συζητούν…
*Από kathimerini.gr