Mε αφορμή το στρατηγικό μετασχηματισμό του Ομίλου και τις καίριες αλλαγές στο καταστατικό του, που θα συζητηθούν στη διάρκεια της έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των ΕΛΠΕ στις 20 Μαΐου, ο κ. Σιάμισιης εξήγησε πως αυτές οι αλλαγές αποτελούν υποχρέωση που απορρέει από την εφαρμογή των ρυθμίσεων του Ν. 4706/2020 για τους κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης των εισηγμένων εταιρειών, ενώ αναφέρθηκε εκτενώς στους πέντε πυλώνες πάνω στους οποίους θα στηριχθεί το στρατηγικό σχέδιο μακράς πνοής «Vision 2020-2025», με το οποίο τα ΕΛΠΕ θα επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους σε νέα πεδία που θα βελτιώσουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμά τους και θα μετασχηματίσουν τον Όμιλο σε μια ολοκληρωμένη οντότητα παραγωγής και εμπορίας όλων των σύγχρονων μορφών ενέργειας, με σταθερή ροή αποτελεσμάτων, πιο προβλέψιμη κερδοφορία και μικρότερη εξάρτηση από την «κυκλικότητα» των αγορών που επηρεάζει καθοριστικά τα περιθώρια του κλάδου διύλισης.
«Εάν αφήναμε τη διαδικασία του μετασχηματισμού να τραβήξει ακόμη για ένα-δύο χρόνια μπορεί να μην καταλαβαίναμε τίποτα. Αλλά από τη στιγμή που γνωρίζουμε πως κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, προς τα εκεί έπρεπε να κινηθούμε. Εάν αφήναμε την ιστορία με το καταστατικό, θα βρισκόμασταν τον Ιούλιο, να παρακαλάμε τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια να μας προσφέρουν εξαιρέσεις. Από τα βασικά σημεία διαφωνίας που είχαν οι ξένοι επενδυτές, που έχουν μειωθεί πάρα πολύ σαν ποσοστό στο κεφάλαιό μας, ήταν ακριβώς το θέμα της εταιρικής διακυβέρνησης. Ήδη αφότου ανακοινώσαμε τη σύγκλιση της έκτακτης Γενικής Συνέλευσης και της ατζέντας της, οι ξένοι επενδυτικοί οίκοι έχουν τοποθετηθεί θετικά Το χρωστάμε στον εαυτό μας και στη χώρα να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε αυτά τα πράγματα. Οι διαφωνίες δεν είναι λόγος για να μην προχωρήσουμε», είπε χαρακτηριστικά ο Διευθύνων Σύμβουλος των ΕΛΠΕ,
Ο κ. Σιάμισης εξέφρασε, παράλληλα τον προβληματισμό του για τις δραστηριότητες στην έρευνα και αξιοποίηση υδρογονανθράκων ιδίως μετά τις αποχωρήσεις εταιρειών από τις παραχωρήσεις που διέθεταν στον ελληνικό χώρο και τόνισε ότι το φυσικό αέριο αποτελεί βασική συνιστώσα του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού. «H κατάσταση στην Ελλάδα έχει αλλάξει σε σχέση με 10-15 χρόνια πριν. Επιδιώκουμε η δραστηριότητά μας στους υδρογονάνθρακες να είναι στοχευμένη και συμβατή με το περιβαλλοντικό μας προφίλ», είπε, χαρακτηριστικά.
Το energιa.gr πήρε τη σκυτάλη στο θέμα για να ρωτήσει τον Διευθύνοντα Σύμολο των ΕΛΠΕ για το εάν διαβλέπει, τελικά, μέλλον στην έρευνα και αξιοποίηση υδρογονανθράκων, ιδίως στον απόηχο των δηλώσεων του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια και ιδού τι μας απάντησε:
«Ελπίζω ότι οι έρευνες υδρογονανθράκων θα συνεχίζονται επειδή αν δεν υπάρχουν πετρέλαια εμείς δεν έχουμε λόγο ύπαρξης σαν διυλιστήριο. Από την άλλη δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, όμως, τις κινήσεις και τις ανακοινώσεις των μεγάλων εταιρειών του χώρου οι οποίες μειώνουν σιγά-σιγά τις νέες περιοχές που βάζουν στα χαρτοφυλάκιά τους. Και τούτο, επειδή υπάρχουν δύο διαφορετικά ακροατήρια. Είναι οι χώρες που είναι μέρος του κοινωνικού, του οικονομικού και του πολιτικού μοντέλου, που παράγουν υδρογονάνθρακες, τους εξάγουν, αντλούν συνάλλαγμα και χρηματοδοτούν το σύστημα. Είναι και οι εταιρείες που έχουν επενδύσει στην ανακάλυψη και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και πλέον, έχουν αρχίσει σταδιακά να μένουν λίγο πίσω. Δηλαδή, δεν επενδύουν σε νέες περιοχές. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Repsol η οποία ανακοίνωσε πως αποχωρεί από όλες τις περιοχές όπου δραστηριοποιείτο στον κόσμο, για να διατηρήσει μόνο ελάχιστες, μεταξύ των οποίων και εκείνη στον Κόλπο του Μεξικού.
Άρα δεν είναι παραγωγικό και δεν θα μας βοηθήσει να στρουθοκαμηλίζουμε, αν και θεωρώ ότι έχουμε χρόνο μπροστά μας. Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως το πετρέλαιο και ευρύτερα οι υδρογονάνθρακες είναι μέρος της λύσης για βελτίωση του ανθρακικού αποτυπώματος και όχι μόνο μέρος του προβλήματος. Και το λέω αυτό για το λόγο του ότι εάν δεν βρούμε λύση, η τεχνολογία δεν μας επιτρέπει να φύγουμε από τα πετρέλαια. Δεν μπορούμε να τραβήξουμε αύριο μια μονοκοντυλιά και να πούμε πως δεν υπάρχουν πετρέλαια και έχουμε μόνο άλλες καθαρές λύσεις –άνεμο, υδρογόνο κλπ. Δεν υπάρχει η δυνατότητα. Επομένως, πρέπει κι εμείς να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση και νομίζω ότι και οι άλλες εταιρείες κινούνται κατ΄αυτό τον τρόπο. Βέβαια πρέπει να επισημάνω πως τα ΕΛΠΕ έχουν ένα πλεονέκτημα σε σχέση με του πολύ μεγάλους του χώρου, δηλαδή, ότι μπορεί να διαχειριστεί πιο εύκολα αυτή την κατάσταση σε αντίθεση μ την ΒΡ και την Total για να αλλάξουν προφίλ, πρέπει να επενδύσουν τρισεκατομμύρια. Δεν είναι εύκολο. Υπ΄αυτή την ένννοια εμείς ίσως να είμαστε λίγο πιο προνομιούχοι σε αυτό το θέμα.»
Συνεχίζοντας ο κ. Σιάμισιης αναφέρθηκε στην Ελλάδα και τα εθνικά θέματα για να υποστηρίξει πως η Αν. Μεσόγειος έχει γίνει θέατρο μιας έντονης πολιτικής κινητικότητας και να έχει αποκτήσει μγάλο ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια και πως πρέπει να αναμείνουμε να δούμε προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν τα πράγματα.
Σχολιάζοντας, τέλος, την επισήμανσή μας ότι χώρες όπως η Δανία και η Νορβηγία χρηματοδοτούν σε μεγάλο βαθμό την Ενεργειακή Μετάβαση από κεφάλαια που άντλησαν από την εκμετάλλευση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου τους, επί δεκαετίες, ενώ η ελληνική πλευρά αντιμετωπίζει αυτό το θέμα με μια κάποια «αμηχανία» είπε:
«Σκεφθείτε ύστερα από δύο χρόνια να μην έχουμε κάνει αυτά για τα οποία συζητούμε σήμερα να έχουν πέσει μερικά δισεκατομμύρια στην Ενεργειακή Μετάβαση που θα τα πάρουν όλοι οι άλλοι και εμείς θα βρεθούμε να…γυαλίζουμε τα διυλιστήρια! Είναι δεδομένο πως πρέπει να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά είναι εξίσου δεδομένο ότι ο κλάδος διύλισης πετρελαιοειδών που έχουμε και η διανομή, που είναι τα πρατήριά μας θα παρεμείνει ο βασικός πυλώνας μας. Πρέπει όμως να τον φέρουμε ένα βήμα πιο μπροστά από εκείνο που κάνει τώρα και να πείσουμε και τον κόσμο μας ότι αυτό που έχει γίνει έως τώρα, δεν επαρκεί. Αυτή είναι η δουλειά μου στην εταιρεία και αυτό κάνω τους τελευταίους μήνες που συζητάμε για τα θέματα του καταστατικού. Προσπαθώ να πω στους εργαζόμενούς μας ότι αυτό που έχει σημασία για εμάς είναι ότι πρέπει να κινηθούμε σαν εταιρεία προς τη σωστή κατεύθυνση για να μη μείνουμε έξω από το χορό.»