συμβάλλει σημαντικά, εάν όχι υπέρμετρα, στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα ως προς τα πραγματικά κίνητρα των υποστηρικτών αυτής της ακραίας περιβαλλοντικής γραμμής.
Και αυτό γιατί η γραμμή αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την μέχρι πρότεινος κοινά αποδεκτή πολιτική ενίσχυσης και προώθησης του φ.αερίου ως ενός ιδιαίτερα ευγενούς καυσίμου αφού αποδεδειγμένα οι ατμοσφαιρικοί ρύποι που δημιουργούνται από την καύση του, για όλες τις χρήσεις, εκπέμπουν κατά μέσο όρο 50% λιγότερο ρύπους απ´ότι ο άνθρακας. Μάλιστα καθώς συνεχώς βελτιώνεται η τεχνολογία στην ηλεκτροπαραγωγή, με μονάδες συνδυασμένου κύκλου υψηλής απόδοσης, επιτυγχάνεται και μείωση των εκπομπών κάτω του 50% .
Ακόμα θα πρέπει να αναφερθεί ότι η χρήση φυσικού αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή είναι απόλυτα ανταγωνιστική σε οικονομικούς όρους λειτουργίας με την χρήση άνθρακα η λιγνίτη, πράγμα που έχει συμβάλλει στην ταχεία απανθρακοποίηση του συστήματος ηλεκτροπαραγωγής στην Βόρειο Αμερική, στην Ευρώπη και την ΝΑ Ασία. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν γιατί σήμερα η Ευρωπαϊκή βιομηχανία και ο ηλεκτροπαραγωγικός κλάδος στρέφονται ολοένα και περισσότερο στο φυσικό αέριο το οποίο χαρακτηρίζουν ως το "καύσιμο επιλογής" (fuel of choice) το οποίο και θα αποτελέσει ένα καύσιμο γέφυρα στην περίοδο της "Ενεργειακής Μετάβασης" η οποία έχει τώρα ξεκινήσει, και αναμένεται ότι μέσα στα επόμενα 30 χρόνια θα μας οδηγήσει σε ένα νέο πλέον καθαρό περιβάλλον ενέργειας.
Ένα περιβάλλον το οποίο θα χαρακτηρίζεται από ένα διαφορετικό ενεργειακό μίγμα όπου ο άνθρακας θα έχει σχεδόν μηδενισθεί, ενώ η χρήση πετρελαίου θα τείνει να ελαστιχιστοποιηθεί και ταυτόχρονα θα υπάρχει τεράστια διείσδυση των ΑΠΕ με παράλληλη αυξημένη χρήση πυρηνικής ενέργειας (καθότι χαρακτηρίζεται απο μηδενικούς ρύπους) Στο νέο αυτό περιβάλλον, και εδώ υπάρχει σαφής σύγκλιση απόψεων των περισσότερων διεθνών οργανισμών που ασχολούνται με μακροπρόθεσμες προβλέψεις, το φυσικό αέριο παίζει καθοριστικό ρόλο καλύπτοντας σταθερά στο 25% της παγκόσμιας ενεργειακής κατανάλωσης και ικανοποιώντας τις αυξημένες ανάγκες για φορτία βάσης στην ηλεκτροπαραγωγή - χωρίς την εξασφάλιση των οποίων δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλης κλίμακας ανάπτυξη των ΑΠΕ.
Σήμερα ορδές όψιμων "περιβαντολλόγων" και πεφωτισμένων οικονομολόγων φωνασκούν συστηματικά υποστηρίζοντας την εδώ και τώρα κατάργηση των εξορύξεων ενώ προτρέπουν τις τράπεζες να σταματήσουν την χρηματοδότηση τόσο σε εταιρείες που αναπτύσσουν έργα εκμετάλλευσης κοιτασμάτων φ.αερίου όσο και σε αυτές που κατασκευάζουν υποδομές (δηλ. αποθηκευτικούς χώρους, αγωγούς μεταφοράς κ.λπ.) η προάγουν την χρήση του στην ηλεκτροπαραγωγή και στον οικιακό τομέα. (Βλέπε άρθρο στο Energia.gr στις 17/10: " Κάλεσμα στο Βερολίνο να διαγράψει το Φ. Αέριο από την χρηματοδοτική λίστα της ΕΤΕπ" και "Διεθνής παρέμβαση προέδρου ΙΕΝΕ ....." στο Energia.gr της 4/10). Καθόλου άσχετη από το ανωτέρω εντεινόμενο ρεύμα κατά του φυσικού αερίου ήταν και η παρέμβαση της WWF μετά την συνάντηση του εν Ελλάδι εκπροσώπου της με τον πρωθυπουργό κ.Κυριάκο Μητσοτάκη στις αρχές της εβδομάδας όπου και απήυθηνε δημόσια έκκληση κατά των ερευνών υδρογονανθράκων.(βλέπε " Έντονη η δυσφορία των εταιρειών καθώς αυξάνονται οι πιέσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων κατα του φυσικου αερίου " στο Energia.gr στις 15/10).
Σχολιάζοντας τις ανωτέρω εξελίξεις κύκλοι της αγοράς ενέργειας επισημαίνουν ότι το τελευταίο αυτό ρεύμα αμφισβήτησης, που παρατηρείται κυρίως στον Ευρωπαϊκό χώρο, είναι σαφώς υποκινούμενο και χρηματοδοτούμενο από συγκεκριμένα κέντρα τα οποία αποβλέπουν στην περαιτέρω περιθωριοποίηση της παραγωγικής δυνατότητας ευρωπαϊκών χωρών στον τομέα του φυσικού αερίου. Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία προερχόμενα τόσο απο την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και από την βιομηχανία μέχρι το 2030, η ευρωπαϊκή αγορά φ. αερίου πρόκειται να αντιμετωπίσει ένα έλλειμα της τάξης των 100 δισεκ. κυβ. μέτρων, σε μια αγορά 500 δισεκ. κυβ. μέτρων, αφού θα έχει μειωθεί αντίστοιχα η εγχώρια παραγωγή. Επιπλέον, εκτιμάται ότι το έλλειμμα αυτό θα αντιμετωπισθεί αποκλειστικά από αυξημένες εισαγωγές τόσο απο την Ρωσία και την Νορβηγία, όσο και από προμηθευτές LNG, αφού η εγχώρια παραγωγή θα ευρίσκεται σε διαρκή υποχώρηση. Σύμφωνα με τους ανωτέρω κύκλους δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία, ή ιδιαίτερες μαντικές ικανότητες για να δει κάποιος από που απορρέει το κίνημα κατά των εξορύξεων και της κατασκευής νεων υποδομών φ. αερίου.
Ας τα λάβει αυτά υπ´όψη της τόσο η Ελληνική κυβέρνηση όσο και οι άλλες Ευρωπαϊκές πριν αποφασίσουν να ασκήσουν βέτο στις έρευνες και αφήσουν τις χώρες τους απόλυτα εξαρτώμενες από τις εισαγωγές.