Την εβδομάδα αυτήν η ΕΕ, με βαρύνουσα παράμετρο τη συναίνεση - πρωτοβουλία της Γερμανίας, θα επιβάλει τις πρώτες σοβαρές κυρώσεις στη Ρωσία. Με δεδομένη τη διαφοροποίηση της Γερμανίας από τις ΗΠΑ από την Οστπολιτίκ του Μπραντ μετά το 1970, μέχρι και πιο πρόσφατα με την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Northstream, η εναρμόνιση του Βερολίνου με την Ουάσιγκτον απέναντι στον Πούτιν προκαλεί εύλογα ερωτηματικά

Την εβδομάδα αυτήν η ΕΕ, με βαρύνουσα παράμετρο τη συναίνεση - πρωτοβουλία της Γερμανίας, θα επιβάλει τις πρώτες σοβαρές κυρώσεις στη Ρωσία.

Με δεδομένη τη διαφοροποίηση της Γερμανίας από τις ΗΠΑ από την Οστπολιτίκ του Μπραντ μετά το 1970, μέχρι και πιο πρόσφατα με την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Northstream, η εναρμόνιση του Βερολίνου με την Ουάσιγκτον απέναντι στον Πούτιν προκαλεί εύλογα ερωτηματικά.

Αλλο όμως διαφοροποίηση και άλλο ρήξη. Η Δυτική Γερμανία ανασυγκροτήθηκε οικονομικά και ανέκτησε την κυριαρχία της με πολιτική επιλογή των ΗΠΑ, ενώ το ίδιο συνέβη με το ανεπιφύλακτο «ναι» του Μπους το 1989-90 στην ενοποίηση των δύο γερμανικών κρατών παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της Θάτσερ και του Μιτεράν.

Η Γερμανία δεν είναι ευτυχής με τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο που έρχεται, αλλά στον σχεδιασμό της Μεγάλης Στρατηγικής της όπου χωρά η διαφοροποίηση δεν υπάρχει χώρος για μετωπική σύγκρουση με την Ουάσιγκτον, καθώς γνωρίζει τις παρενέργειες που θα είχε μια παρόμοια απόφαση στις ευρωπαϊκές ισορροπίες. Απέναντι στη Ρωσία πλέον το Βερολίνο θα προσπαθήσει να καταστήσει την αντιπαράθεση ελεγχόμενη και να επιδιώξει ημερομηνία λήξης, μια επιλογή που μένει να δούμε αν έχει περιθώριο υλοποίησης, καθώς στην ουσία δεν δίνει στον Πούτιν τίποτε άλλο παρά τα προσχήματα μιας ευπρεπούς αναδίπλωσης.

Η σύμπλευση της Γερμανίας με τις ΗΠΑ, παρά τις διαφωνίες για την κρίση στην Ευρωζώνη και το αρνητικό κλίμα που δημιούργησαν η CIA - NSA με τις υποκλοπές και την κατασκοπεία σε βάρος συμμάχου χώρας, είναι και για έναν επιπλέον λόγο υποχρεωτική: Τα ύψιστα συμφέροντα ασφαλείας της χώρας εξαρτώνται ακόμη από την πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ, αλλά και από τη συμβατική στρατιωτική παντοδυναμία της Ουάσιγκτον στην παγκόσμια σκηνή.

Και οι δύο άλλες επιλογές, ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ-Ρωσία και πολύ περισσότερο η διαφύλαξη με κάθε κόστος της Ειδικής Σχέσης με τη Ρωσία, είναι απαγορευτικές για το Βερολίνο.

Αλλωστε, όλα τα ανοίγματα του παρελθόντος στην ΕΣΣΔ και στη συνέχεια στη Ρωσία έγιναν με δεδομένη και μη αμφισβητούμενη την ένταξη - πρόσδεση με μη αντιστρέψιμο τρόπο στις ΗΠΑ.

Είναι εξάλλου βέβαιο ότι σήμερα η Πολωνία και αύριο η Γαλλία θα διαμήνυαν στις ΗΠΑ ότι είναι πρόθυμες να καλύψουν τυχόν απροθυμία της Γερμανίας.

(από την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", 28/07/2014)