Επηρεασμένος, πιθανώς και από ένα ζοφερό κλίμα, μια αίσθηση φόβου, επικείμενου κακού, ανασφάλειας και απογοήτευσης, που –αν δεν είναι ιδέα μου– διαπερνά μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας αυτές τις μέρες, νομίζω ότι εντόπισα κάποιους κοινούς παρονομαστές στις ταινίες του, ιδιαίτερα στη “Λάμψη” (The Shining) και στο “Μάτια Ερμητικά Κλειστά” (Eyes White Shut) που δεν είχα παρατηρήσει στο παρελθόν, ούτε είχα ακούσει τους κριτικούς κινηματογράφου να μιλάνε γι’ αυτές. Νομίζω λοιπόν ότι το έργο του Κιούμπρικ το διαπερνά η μελέτη του Κακού, των προσώπων και των υποστάσεων του Κακού και των δράσεών του στον Κόσμο.
Δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου και πιθανώς κομίζω Γλαύκα εις Αθήνας, ίσως και η αντίληψή μου είναι εντελώς λάθος. Ωστόσο, επειδή θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό η ανθρωπότητα οδηγείται σε ένα νέο παγκόσμιο ανταγωνισμό, όπου θα έχουν μεγάλη επίδραση ερμηνευτικά σχήματα βασισμένα σε αντιλήψεις, αναγνώσεις και αφηγήσεις περί Κακού, νομίζω ότι το θέμα αυτό πρέπει να συζητηθεί ευρύτερα.
(η συνέχεια στο slpress.gr)