στην 1η θέση στη Μεσόγειο και την 4η στην Ευρώπη στις μεταφορές των εμπορευματοκιβωτίων. Πριν δεκαπέντε χρόνια ήταν στη 17η θέση. To ίδιο ψηλά βρίσκεται στη μεταφορά επιβατών, στην 6η ευρωπαϊκή θέση, που γίνεται πρώτη αν προστεθεί στην κίνηση το πορθμείο Περάματος-Σαλαμίνας.Το 1999 ο ΟΛΠ μετασχηματίστηκε σε μετοχική εταιρεία και το 2002 παραχωρήθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο σε αυτή την εταιρεία το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης των λιμενικών εκτάσεων. Το 2008 έγινε η πρώτη σύμβαση απευθείας παραχώρησης προς την κινεζική εταιρεία Cosco Pacific Ltd. Ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής συνοδευόμενος από εκατό επιχειρηματίες ταξίδεψαν στην Κίνα. Η συμφωνία προέβλεπε ναυπηγήσεις σε κινέζικα ναυπηγεία με δάνεια από κινεζικές τράπεζες προς τους Έλληνες εφοπλιστές. Το αντάλλαγμα ήταν η παραχώρηση τμήματος του λιμανιού, του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά στο Ικόνιο, για λειτουργία με ελεύθερο καθεστώς. Αυτή η ειδική ζώνη αποτέλεσε από τότε ένα επιχειρηματικό παράδεισο υψηλών κερδών και μία κόλαση εργασιακών συνθηκών. 800 εργαζόμενοι, εκ των οποίων οι 600 υπό το καθεστώς των εργολαβιών, διαθέσιμοι για 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα, 365 ημέρες τον χρόνο. Η επέκταση συνεχίστηκε με επάλληλες τροποποιήσεις των αρχικών συμβάσεων και η κυριαρχία της Cosco στο λιμάνι επιβλήθηκε τελικά με μία από τις τελευταίες πράξεις της κυβέρνησης Σαμαρά, εικοσιπέντε μόλις ημέρες πριν αναλάβει την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και επι της αριστερής κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα το καθεστώς δεν άλλαξε.
Οι ελληνομερικανικές σχέσεις είναι ίσως σήμερα στο πιο ισχυρό σημείο τους και οι δηλώσεις της κ. Γκιλφοιλ δεν πέρασαν απαρατήρητες και σίγουρα θα αναζητηθεί τρόπος να υποβαθμιστεί ο ρόλος των Κινέζων, όπως ξεκίνησαν άλλωστε άμεσα με την αναβάθμιση του λιμανιού της Ελευσίνας. Το σχέδιο για νέο λιμάνι 400 στρεμμάτων, με αμερικανική χρηματοδοτική στήριξη και σιδηροδρομική πρόσβαση, δρομολογείται με ρύθμιση που αλλάζει το καθεστώς λειτουργίας των ναυπηγείων και επιτρέπει τη δημιουργία ενός εμπορικού, ενεργειακού και διαμετακομιστικού κόμβου στρατηγικής σημασίας.
Για τις ΗΠΑ, το project λειτουργεί ως αντίβαρο στον “κινεζικό” Πειραιά και ως κρίσιμος κρίκος στην αρχιτεκτονική ενεργειακής και αμυντικής ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου.
Σε όλη την ιστορία ευθύνη έχει και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η οποία είχε θέσει στις αρχές χλιαρά ζήτημα συμμόρφωσης με την ευρωπαϊκή νομοθεσία καθώς το λιμάνι είχε δοθεί ουσιαστικά χωρίς κανενός τύπου διαπραγμάτευση στους Κινέζους. Αυτό όμως έληξε σύντομα με έναν διαγωνισμό που ξαναέδωσε το λιμάνι στην Cosco και η διαδικασία προχώρησε μετά το 2014 με την Τρόικα και το ΔΝΤ να εγκαλούν την Ελλάδα γιατί καθυστερεί την πώληση του λιμανιού του Πειραιά.