Οι μηχανικοί της Gazprom έχουν ήδη πιάσει δουλειά για την κατασκευή του αγωγού PS2 που θα συνδέει τη βόρεια Σιβηρία με τη βόρεια Κίνα μέσω Μογγολίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, το εξειδικευμένο προσωπικό του ενεργειακού κολοσσού έχει αρχίσει να ετοιμάζει τα σχέδια για την τεχνική λειτουργία του αγωγού, τα οποία περιλαμβάνουν χιλιάδες σελίδες μηχανικών μελετών. Ο PS2 θα έχει μήκος 6.700 χιλιόμετρα, με τα 2.700 από αυτά να διανύουν τη ρωσική επικράτεια, 1.000 εντός των μογγολικών συνόρων, και το τελευταίο κομμάτι επί κινεζικού εδάφους. Ως εκ τούτου, οι μηχανικές μελέτες για ένα τόσο φιλόδοξο έργο μπορεί να φτάσουν ακόμα και το 5-10% του τελικού κόστους.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, η προθυμία της Gazprom να αναλάβει ένα τέτοιο κόστος ενώ οι τελικές λεπτομέρειες του έργο εκκρεμούν αναδεικνύει τη σημασία που αποδίδει η εταιρεία στο συγκεκριμένο έργο. Με τον πάλαι ποτέ μεγαλύτερο πελάτη της, δηλαδή την ευρωπαϊκή αγορά, να αποτελεί ουσιαστικά παρελθόν, η Gazprom επιζητά να καλύψει το τεράστιο κενό που έχει δημιουργηθεί. Ακόμα και αν ο αγωγός λειτουργήσει στην πλήρη δυναμικότητά του, η απόκλιση μεταξύ των εξαγωγών προς την Ευρώπη πριν το 2022 και τις εξαγωγές μέσω PS2 θα ξεπερνά το 70%. Χαρακτηριστικά, η κορύφωση της τροφοδοσίας προς την Ευρώπη ήταν τα 175-180 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, ενώ ο PS2 μπορεί να μεταφέρει 50 bcm.
Σε αντίθεση με τη Μόσχα, το Πεκίνο δεν φαίνεται να βιάζεται ιδιαίτερα για την ολοκλήρωση του αγωγού. Η διαφορά στην προσέγγιση κατέστη σαφής τον Σεπτέμβριο, όταν οι Πρόεδροι Πούτιν και Σι υπέγραψαν ένα μνημόνιο κατασκευής για τον PS2. Τα ρωσικά μίντια κάλυψαν την υπογραφή ως πρώτο θέμα, χαρακτηρίζοντάς τη ως «ιστορική συμφωνία», ενώ τα κινεζικά μίντια ασχολήθηκαν ελάχιστα με την είδηση. Ενδεχομένως, η υπογραφή έτυχε ευρύτερης μιντιακής κάλυψης στη Δύση. Στην πραγματικότητα, η Κίνα δεν έχει λόγο να επιθυμεί την επιτάχυνση του PS2. Ήδη λαμβάνει 38 bcm ρωσικού φυσικού αερίου μέσω του Power of Siberia 1, ο οποίος λειτουργεί από το 2019. Η ποσότητα αυτή θα αυξηθεί σε 44 bcm ετησίως μετά την πιο πρόσφατη αναθεώρηση μεταξύ των δύο πλευρών.
Η Κίνα διαθέτει υποδομές εισαγωγής φυσικού αερίου μέσω αγωγών και ως LNG. Πηγή: Oxford Institute for Energy Studies.
Παράλληλα, η Κίνα εισάγει το καύσιμο από άλλους προμηθευτές, τόσο σε αέρια μορφή με χώρες όπως το Τουρκμενιστάν και η Μυανμάρ να αποτελούν κορυφαίους παραγωγούς, όσο και σε υγροποιημένη μορφή από χώρες όπως η Αυστραλία και το Κατάρ. Εξάλλου, για την Κίνα, η διαφοροποίηση των προμηθευτών συνιστά θεμέλιο της ενεργειακής στρατηγικής της. Την ίδια στιγμή, η Κίνα διατηρεί τον άνθρακα ως το δημοφιλέστερο καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή, καθώς διαθέτει την εγχώρια τεχνογνωσία για την κατασκευή μονάδων. Αντιθέτως, η κατασκευή μονάδων φυσικού αερίου προϋποθέτει την εισαγωγή εξοπλισμού από χώρες όπως η Ιαπωνία και η Γερμανία.
Με τις ουσιώδεις λεπτομέρειες του PS2 όπως η τιμή των προμηθειών να παραμένουν σε εκκρεμότητα, η Ρωσία ίσως εμφανίζεται υπερβολικά αισιόδοξη στην προσέγγισή της. Βέβαια, όπως εξηγούν οι αναλυτές, ακόμα και αν η σύνδεση με την Κίνα δεν ευοδωθεί, η τεχνική υποδομή εντός των ρωσικών συνόρων θα αξιοποιηθεί για την τροφοδοσία της εσωτερικής αγοράς. Από την άλλη πλευρά, ακόμα και αν οι δύο εταίροι καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτούς όρους, το κόστος του PS2 υπολογίζεται σε πολλά δισεκατομμύρια, επιβαρύνοντας την ήδη δυσχερή οικονομική κατάσταση της Gazprom. Οι κινεζικές αρχές έχουν ανοίξει τον δρόμο για δανεισμό του ρωσικού γίγαντα από τις κινεζικές αγορές, όμως αυτό θα προσέθετε ακόμα ένα επίπεδο στην εξάρτηση της Μόσχας από το Πεκίνο.