πυρηνικής ενέργειας ως συμπληρωματική λύση ουσίας στα υφιστάμενα ενεργειακά αδιέξοδα της χώρας, που έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις τιμές της παρεχόμενης ενέργειας, για οικιακούς και βιομηχανικούς καταναλωτές και στην πλήρη αποδόμησή της ως τέτοια.
Νωρίτερα, ο καθηγητής Μπίσκας είχε αποτολμήσει την εκτίμηση ότι η λειτουργία σταθμών πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα θα έριχνε τις τιμές του ρεύματος κατά τουλάχιστον 25%.
Κεφάλαιο πρώτο: Η γνωριμία με το πάνελ
Στη συζήτηση που συντόνισε ο Δρ. Νίκος Κοκκαλάκης, Principal, Strategy Technics, συμμετείχαν ο Δρ. Χρήστος Χουσιάδας, Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ), η Dr. Jur Marie-Athena Παπαθανασίου, δικηγόρος στην Ecoprosperity Capital Ltd, του Ηνωμένου Βασιλείου, και ο Δρ. Διονύσης Χιώνης, συνιδρυτής της ελληνικής εταιρείας, Athlos Energy, ενώ σύντομη παρέμβαση μέσω link έκανε και ο κ. Cosmin Ghita, CEO της Nuclearelectrica, από την Ρουμανία.
Κεφάλαιο δεύτερο: H ευρωπαϊκή διάσταση της πυρηνικής σύντηξης
Η Φουκουσίμα υπήρξε, από πολλές απόψεις, καθοριστική για την αντίληψη που απέκτησε ένα μεγάλο τμήμα της “κοινής γνώμης”, για την πυρηνική ενέργεια, ιδίως καθώς είχε προηγηθεί ο τρόμος που συνεπήρε όλους μας, λόγω του Τσερνόμπιλ.
Στην Ευρώπη, η χώρα που επέδειξε τα μεγαλύτερα «συναισθηματικά» αντανακλαστικά στην περίπτωση της Φουκουσίμα ήταν (παραδόξως) η Γερμανία.
Ο γερμανικός πραγματισμός πήγε περίπατο όταν η πολιτική ελίτ της χώρας διείδε θανάσιμο κίνδυνο από το περιστατικό στην Ιαπωνία και έσπευσε, σταδιακά να κλείσει και τους 17 αντιδραστήρες που παρήγαγαν ρεύμα (οι τελευταίοι τρείς έκλεισαν το 2023).
Ο πραγματισμός των Γερμανών επιστρέφει όμως, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της ενεργειακής ένδειας που προκαλεί η απαγόρευση των εισαγωγών ρωσικής ενέργειας, λόγω Ουκρανίας, και σήμερα επανεπενδύουν στην πυρηνική σύντηξη (άρθρο στο energia.gr)
Στη γειτονική Γαλλία, οι πιο συναισθηματικοί γείτονες των Γερμανών, συνεχίζουν να απολαμβάνουν φθηνή και καθαρή ενέργεια χάρη στους 57 πυρηνικούς αντιδραστήρες που παράγουν μεταξύ 65-70% του ηλεκτρισμού στη χώρα.
Συνολικά, 15 ευρωπαϊκές χώρες λειτουργούν πυρηνικά εργοστάσια για να παράγουν ρεύμα, μεταξύ των οποίων, η Ισπανία, η Ελβετία, η Ουγγαρία, η Τσέχικη Δημοκρατία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σουηδία αλλά και η Τουρκία, οσονούπω.
Κεφάλαιο τρίτο: Η Ελλάδα παρακολουθεί τα (πυρηνικά) τρένα να περνούν
Και η Ελλάδα, θα ρωτήσετε; Α, όλα κι όλα! Εμείς στο γκρίχενλαντ δεν μπλέκουμε με αυτά τα “διαβολικά” πράγματα. Με «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου», που έλεγε το παλιό τραγούδι - αλλά επικαιροποιημένα για την ιδιάζουσα αυτή περίπτωση, ο στίχος θα μπορούσε να πηγαίνει τώρα: «λίγο ήλιο, λίγο άνεμο και το φυσικό μου αέριο») είμαστε καλυμμένοι.
Στα σοβαρά τώρα: Πώς να γίνει σοβαρή κουβέντα για την πυρηνική ενέργεια σε μια χώρα που έμαθε στους πολίτες της, τόσες δεκαετίες, ότι ηλεκτρισμός ίσον ΔΕΗ, προσλήψεις, επιδοτούμενο ρεύμα και απεργιακό κατέβασμα του διακόπτη.
Ή, για να έρθουμε στο σήμερα, πώς να γίνει σοβαρή κουβέντα για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, όταν ένα μικρό αλλά φωνακλάδικο κομμάτι της κοινωνίας που καθοδηγείται από φανατικούς κλιματικούς ακτιβιστές, αρνείται τα πάντα: από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών - χερσαίων ή πλωτών δεν έχει σημασία - και φωτοβολταϊκών πάρκων, μέχρι τις έρευνες υδρογονανθράκων.
Τα προηγούμενα χρόνια αυτές οι ομάδες ήταν, μάλιστα, επίσημοι συνομιλητές της κυβέρνησης για θέματα περιβάλλοντος!
Είναι πραγματικά να απορεί κανείς, πώς αυτός ο κόσμος εκεί έξω που έχει σηκώσει την παντιέρα της άρνησης, σκέφτεται για τα θέματα της ενέργειας… Επειδή παλιότερα, όταν το energia.gr απηύθυνε την ερώτηση «και πώς θα παράγουμε ενέργεια αν τα απορρίψουμε όλα», εισέπραττε αμήχανη σιωπή.
Αυτή την εικόνα στην χώρα μας, επέτεινε, τουλάχιστον έως και πρότινος, η επίσημη στάση των ελληνικών πολιτικών ηγεσιών, που έμοιαζαν εγκλωβισμένες (;) σε έωλα αφηγήματα για το πώς πρέπει να παράγεται η ενέργεια και αδιαφορούσαν, την ίδια στιγμή, για τις επιπτώσεις αυτής της αβελτηρίας στον προϋπολογισμό των οικιακών καταναλωτών και στην ευρωστία της ανταγωνιστικότητας των βιομηχανικών καταναλωτών.
Έως πρότινος! Επειδή, το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρούμε μια αξιοπρόσεκτη στροφή -και επιστροφή- στη λογική των πραγμάτων, με την παρούσα κυβέρνηση της χώρας, να υιοθετεί και το project των υδρογονανθράκων, χωρίς να κλείνει, πλέον, την πόρτα, και στην πυρηνική ενέργεια.
Προηγήθηκε, βέβαια, η παραδοχή ότι η πράσινη μετάβαση δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός (Μητσοτάκης στους Financial Times)
Κεφάλαιο τέταρτο: Ο δρόμος της Ελλάδας προς την πυρηνική “αυτογνωσία” και ένα μήνυμα…
Ύστερα από όλα αυτά που προηγήθηκαν θα έχετε δίκιο να αναρωτηθείτε: «Υπάρχει, τελικά…πυρηνική ελπίδα;»
Η απάντηση που δίνουμε στο energia.gr είναι καταφατική –αν και πρέπει να ομολογήσουμε ότι μια τέτοια προοπτική δεν είναι αρεστή, όχι μόνο από τους πολίτες αλλά ούτε και από τους επαΐοντες του ενεργειακού τομέα στη χώρα.
Ο Διονύσης Χιώνης της Athlos Energy, ανέφερε ότι σε δύο δημοσκοπήσεις, που πραγματοποιήθηκε με χρονική απόσταση επτά ετών, το ποσοστό όσων τάχθηκαν θετικά υπέρ της εισαγωγής της πυρηνικής ενέργειας στη χώρα, αυξήθηκε στο 30% εφέτος, από 18% το 2018. Ίσως, αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι ένα κομμάτι της κοινωνίας πέρασε σε φάση ωριμότητας χάρη στην καλύτερη πληροφόρηση στην οποία έχει πρόσβαση. Μέλλει να αποδειχτεί.
Πάντως και σε κάθε περίπτωση, ο κ. Χιώνης, ως ένας νέος Έλληνας, ο οποίος εργάζεται στον πυρηνικό τομέα της Ελβετίας και επιθυμεί να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις και την εμπειρία του και να συμβάλει με τις ικανότητές του ώστε η χώρα μας να αποκτήσει μια ημέρα, τον δικό της πυρηνικό σταθμό υπήρξε σαφής: Η πυρηνική ενέργεια προσφέρει ευκαιρίες, έχει όμως και προκλήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, τόνισε, η οικονομική απόσβεση ενός πυρηνικού εργοστασίου απαιτεί σχεδόν είκοσι χρόνια. Μετά όμως, τα κέρδη είναι συνεχή και διευρυμένα, χάρη στο γεγονός ότι η πυρηνική ενέργεια έχει χαμηλό λειτουργικό κόστος.
Η κα Παπαθανασίου, από την πλευρά της μίλησε για την ανάγκη η Ελλάδα να αναλάβει άμεσα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να δημιουργήσει το δικό της πυρηνικό πρόγραμμα, όπως όλες οι γειτονικές μας χώρες των Βαλκανίων, ειδάλλως, προειδοποίησε, θα μείνει εκτός πυρηνικού νυμφώνος.
«Αν μείνει έξω από αυτή την αγορά», τόνισε, «δεν θα έχει άλλη ευκαιρία να το κάνει».
«Η Ελλάδα έχει μια μοναδική ευκαιρία. Να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία που προσφέρει η πυρηνική επανάσταση της εποχής μας και να επιλέξει τον τομέα στον οποίο διαπρέπει: Την ναυτιλία. Η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει παγκόσμιος ηγέτης τοποθετώντας στον τεράστιο εμπορικό στόλο της κινητήρες που θα τροφοδοτούνται με πυρηνικούς αντιδραστήρες», πρόσθεσε.
Τόσο η ίδια όσο και ο κ. Χουσιάδας, από την πλευρά του, εστίασαν σε μια πιο τεχνική προσέγγιση του ζητήματος που κατά τη γνώμη τους θα μπορούσε να γίνει ευκολότερα αποδεκτή από την κατά παράδοση πιο επιφυλακτική ελληνική κοινωνία: την κατασκευή πλωτών πυρηνικών αντιδραστήρων που θα μεταφέρονται δια θαλάσσης και θα τροφοδοτούν με καθαρό κα φθηνό ρεύμα την ενδοχώρα, ή τα νησιά μας, με καλώδια που θα διασυνδέουν την πηγή με το δίκτυο.
«Τα πλεονεκτήματα της πυρηνικής ενέργειας είναι ξεκάθαρα. Οι προκλήσεις της πυρηνικής ενέργειας είναι ξεκάθαρες. Απλά πρέπει μνα βγούμε και να μιλήσουμε στον κόσμο. Ο Ρυθμιστής θα το κάνει υπό το θεσμικό ρόλο που έχει και η βιομηχανία από τη δική της πλευρά», κατέληξε ο κ. Χιώνης, δίνοντας ένα σαφές μήνυμα προς τα θεσμικά όργανα και τους stakeholders της αγοράς.