τα δικαιολογητικά συμμετοχής και σε δεύτερο στάδιο να εξετάσει τις τεχνικές και οικονομικές προσφορές για την εκμίσθωση των δικαιωμάτων έρευνας και πιθανής μελλοντικής εκμετάλλευσης σε έκταση περίπου 9 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε δημόσιο μεταλλευτικό χώρο.
Η δεύτερη φάση επρόκειτο να έχει ολοκληρωθεί έως το τέλος του δεύτερου τριμήνου, όμως οι υποψήφιοι επενδυτές ζήτησαν διευκρινίσεις για τα τεύχη, οι οποίες έως σήμερα δεν έχουν δοθεί. Έτσι, η διαδικασία έχει ουσιαστικά «παγώσει», χωρίς να υπάρχει χρονοδιάγραμμα επανεκκίνησης. Άλλωστε ήδη έχουν γίνει δύο προσφυγές ομάδας πολιτών και φορέων κατά της επένδυσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας οι οποίοι εκφράζουν ανησυχίες για τις πιθανές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στη δημόσια υγεία.
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας είχε διευκρινίσει τότε ότι μετά την επιλογή αναδόχου θα υπογραφόταν σύμβαση διάρκειας πέντε ετών για ερευνητικές εργασίες και στη συνέχεια, εφόσον επιβεβαιωθούν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα, δίνονταν το δικαίωμα εκμετάλλευσης έως και για τρεις δεκαετίες.
Το αντιμόνιο αποτελεί κρίσιμη πρώτη ύλη για την ευρωπαϊκή βιομηχανία, με σημαντική χρήση σε άμυνα, μπαταρίες, ημιαγωγούς και φωτοβολταϊκά. Περιλαμβάνεται στον ευρωπαϊκό κατάλογο κρίσιμων ορυκτών και η διεθνής τιμή του έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με γεωεπιστημονικούς φορείς, η Ελλάδα οφείλει να αξιοποιήσει τον ορυκτό της πλούτο, καθώς αυτό μπορεί να ενισχύσει στρατηγικά την οικονομία και την ενεργειακή της ασφάλεια. Ωστόσο, παράγοντες της αγοράς εκφράζουν φόβους ότι τυχόν ματαίωση της διαδικασίας στη Χίο θα επιβραδύνει συνολικά την προσπάθεια για εξόρυξη κρίσιμων υλικών ανά τη χώρα όπου έχουν εντοπιστεί πιθανά κοιτάσματα.
Πέρα από το αντιμόνιο, ενδιαφέρον φαίνεται να συγκεντρώνουν και άλλα μέταλλα, όπως ο γραφίτης, το μαγγάνιο, ο χαλκός και το βολφράμιο. Ήδη επαναξιολογούνται παλιές μελέτες —όπως εκείνη για το κοίτασμα γραφίτη από τη δεκαετία του ’90— καθώς οι νέες διεθνείς τιμές καθιστούν πλέον πιο ελκυστικές επενδύσεις που παλιότερα δεν θεωρούνταν βιώσιμες.