Ποια είναι όμως η ιστορία της περιοχής;
Μετά τη διχοτόμηση της Βρετανικής Ινδίας, οι δύο πυρηνικές δυνάμεις της Νότιας Ασίας, Ινδία και Πακιστάν, διαμόρφωσαν τεταμένες σχέσεις.
από διαδοχικές συγκρούσεις και απειλές ολοκληρωτικής καταστροφής.
Η πρώτη ένοπλη σύγκρουση ξέσπασε αμέσως μετά την ανεξαρτησία, οδηγώντας στη χάραξη της Γραμμής Ελέγχου . Ακολούθησαν άλλοι δύο πόλεμοι – το 1965 και το 1971– με τον δεύτερο να οδηγεί στη δημιουργία του Μπανγκλαντές.
Το 1999, κατά τον Πόλεμο του Καργκίλ, Πακιστανοί στρατιώτες πέρασαν τη γραμμή προκαλώντας μια επικίνδυνη κλιμάκωση που αποκλιμακώθηκε μόνο με αμερικανική παρέμβαση. Αναμένεται να γίνει το ίδιο και αυτή τη φορά;
Η νέα εποχή τρομοκρατίας ξεκίνησε το 2001 με την επίθεση στο ινδικό Κοινοβούλιο και κορυφώθηκε το 2008 με τη σφαγή στη Βομβάη, όταν μέλη της Lashkar-e-Taiba, που συνδέεται με τη πακιστανική ISI, δολοφόνησαν 166 ανθρώπους.
Ακολούθησαν χειρουργικά πλήγματα, καταρρίψεις αεροσκαφών και διαδοχικές εντάσεις, με αποκορύφωμα το 2019, όταν βομβιστής αυτοκτονίας σκότωσε 40 Ινδούς παραστρατιωτικούς στην Πουλγουάμα. Η Ινδία απάντησε με αεροπορική επιδρομή στο πακιστανικό Μπαλακότ.
Ο «ελέφαντας» στο δωμάτιο όμως είναι το Κασμίρ που από το 1947, μετά την ανεξαρτησία της ινδικής χερσονήσου από τη βρετανική αυτοκρατορία, όταν χωρίστηκε σε δύο χώρες, στην κυρίως ινδουιστική Ινδία και στο κυρίως μουσουλμανικό Πακιστάν, το Κασμίρ, που είχε τότε ινδουιστή μονάρχη, επέλεξε να πάει με την Ινδία. Το Δελχί επικαλείται εκείνη την επιλογή, θεωρώντας ότι το Κασμίρ είναι ινδικό ενώ το Ισλαμαμπάντ το διεκδικεί ως πακιστανικό, λέγοντας ότι ο μισητός ινδουιστής μονάρχης επέλεξε την Ινδία κόντρα στην επιθυμία των κατοίκων του Κασμίρ που είναι ως επί το πλείστον μουσουλμάνοι. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ένα κομμάτι του ανήκει στην Ινδία, ένα άλλο στο Πακιστάν και ένα τρίτο στην Κίνα. Η Ινδία προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο της περιοχής αλλά ένοπλοι αντάρτες αντιστέκονται στο Δελχί. Το Δελχί κατηγορεί το Πακιστάν ότι παρέχει στρατιωτική υποστήριξη στους αντάρτες του Κασμίρ ενώ το Ισλαμαμπάντ το αρνείται, λέγοντας ότι παρέχει μόνο διπλωματική υποστήριξη.
Σημάδια αποκλιμάκωσης δεν υπάρχουν πολύ περισσότερο που και οι δύο χώρες αποτελούν σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις, καθώς η χρόνια αντιπαράθεσή τους τις έχει οδηγήσει σε αγορές σημαντικών στρατιωτικών εξοπλισμών αλλά και σε εκτεταμένη στελέχωση των ενόπλων δυνάμεών τους. Η Ινδία κατατάσσεται αυτή τη στιγμή στην 4η θέση παγκοσμίως, όσον αφορά τη δύναμη ισχύος των ενόπλων δυνάμεών της, ενώ και το Πακιστάν δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση αμελητέα ποσότητα στο στρατιωτικό πεδίο, αφού κατατάσσεται στην 12η θέση παγκοσμίως, όσον αφορά τη δύναμη πυρός. Η ενεργός στρατιωτική δύναμη της χώρας ανέρχεται αυτή τη στιγμή σε 654.000, υποστηριζόμενη από 500.000 παραστρατιωτικό προσωπικό.
Πηγή ενέργειας είναι ασφαλώς και το νερό. Ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι διαμήνυσε ότι η χώρα του θα «κόψει το νερό» από τους ποταμούς που πηγάζουν από το ινδικό έδαφος αλλά διασχίζουν το Πακιστάν, αναστέλλοντας στην πράξη τη Συνθήκη Υδάτων, η ισχύς της οποίας δεν είχε πάψει ποτέ έως τώρα από το 1960 που υπογράφτηκε. Η διακοπή της ροής του Ινδού θα έχει άμεσες και καταστροφικές συνέπειες για το Πακιστάν, του οποίου το 80% της γεωργικής παραγωγής εξαρτάται από το αρδευτικό σύστημα του συγκεκριμένου υδάτινου άξονα και τους παραποτάμους του.
Και ο πόλεμος για το νερό μπορεί να έχει πολύ πιο σοβαρές συνέπειες απ' ό,τι η απειλή με τα πυρηνικά όπλα.