Με το ακριβές αίτιο του ιβηρικού μπλακάουτ να παραμένει μυστήριο και τον δημόσιο λόγο να κατακλύζεται από διάφορες θεωρίες, η συζήτηση για το ενεργειακό μείγμα της Ισπανίας έχει ανοίξει εκ νέου. Η Ισπανία χαρακτηρίζεται ως μία από τις πιο ώριμες αγορές ΑΠΕ στην Ευρώπη, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά που αυτό συνεπάγεται. Χαρακτηριστικά, το μερίδιο της καθαρής ενέργειας αυξήθηκε κατά 13% την προηγούμενη δεκαετία, έχοντας αγγίξει το 56% το 2024. Ο στόχος της χώρας είναι το 81% μέχρι το 2030, με τις πυρηνικές μονάδες να θέτονται εκτός λειτουργίας το 2035.
Εντούτοις το μπλακάουτ έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα. Για πολλούς, η πυρηνική ενέργεια είναι η μόνη λογική εναλλακτική για την πράσινη μετάβαση, καθώς μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των δικτύων όταν οι ΑΠΕ δεν παράγουν επαρκή φορτία ή σταματούν να παράγουν εντελώς. Μάλιστα, ορισμένοι πιστεύουν πως επειδή τρεις από τους επτά αντιδραστήρες που εδρεύουν επί ισπανικού εδάφους δεν λειτουργούσαν την ημέρα του μπλακάουτ, αυτό πιθανότατα δυσχέρανε τα όποια προβλήματα υπήρχαν στο δίκτυο, οδηγώντας στη μαζική διακοπή ρεύματος. Πλέον, και οι επτά μονάδες έχουν τεθεί ξανά σε λειτουργία, με το μέλλον τους όμως να παραμένει αβέβαιο καθώς η ισπανική κυβέρνηση δεν έχει σηματοδοτήσει οποιαδήποτε αλλαγή στάσης.
Από την άλλη πλευρά, το σκεπτικό της κυβέρνησης δεν είναι εντελώς αβάσιμο. Η πτώση των τιμών της ενέργειας χάρη στις ΑΠΕ σημαίνει πως η αντίστοιχη ενέργεια από τις πυρηνικές μονάδες είναι πολύ πιο ακριβή. Το λόμπι των πυρηνικών εξηγεί πως ένας μεγάλος παράγοντας του κόστους είναι η υψηλότατη φορολόγηση, ενώ οι διαχειριστές των υποδομών αυτών ήδη πληρώνουν για την επεξεργασία των πυρηνικών αποβλήτων. Όταν εντέλει παροπλιστούν τα πυρηνικά εργοστάσια, θα αναγκαστούν να καλύψουν και το κόστος εκκαθάρισης των χώρων. Ως εκ τούτου, αν οι συγκεκριμένες μονάδες παρέμεναν σε λειτουργία, το ισπανικό δημόσιο θα έπρεπε να παρέχει κάποιου είδους κίνητρα, είτε με τη μορφή των φοροαπαλλαγών, είτε με τη μορφή επιδοτήσεων.
Η βιομηχανία πυρηνικής ενέργειας ελπίζει σε κάποιου είδους επανασχεδιασμό της ενεργειακής στρατηγικής, κάτι που σίγουρα θα συζητηθεί στην επερχόμενη συνάντηση με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους εντός του Μαΐου. Ιδανικά για τους ίδιους, η πίεση προς τη Μαδρίτη ώστε να εγγυηθεί πως δεν θα υπάρξουν παρόμοια φαινόμενα θα έχει κλιμακωθεί, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να οπισθοχωρήσει από το κλείσιμο όλων των πυρηνικών μονάδων εντός της επόμενης δεκαετίας.