Η γενναιοδωρία είναι αρετή που προβάλλει αρχοντιά και πλούτο εσωτερικού κόσμου. Είναι δείγμα πολιτισμού και καλλιέργειας αξιακού χαρακτήρα. Οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν το μονοπώλιο της γενναιοδωρίας, ούτε και το διεκδίκησαν ποτέ. Είναι ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι, γνωστοί για την φιλοξενία στην Κύπρο και την απλότητά τους. Δυσαρεστούνται όμως όταν τους εμπαίζουν και μπορεί να γίνουν και απρόβλεπτοι.
Το 1959, οι Ελληνοκύπριοι ήταν γενναιόδωροι όταν συμφώνησαν να παραχωρηθούν στους Τουρκοκύπριους δυσανάλογα δικαιώματα, πολύ πέραν απ’ ό,τι αναλογούσε σε μια κοινότητα που αποτελούσε το 18% του πληθυσμού. Δεν υπάρχει προηγούμενο κοινότητας του 18% να έχει τέτοια συνταγματική κατοχύρωση δικαιωμάτων βέτο και χωριστών πλειοψηφιών* σε διακυβέρνηση κράτους. Αυτή η προνομιακή μεταχείριση, υποτίθεται πως, ήταν το αντιστάθμισμα για να εγκαταλείψουν τη διχοτόμηση (taksim) και να δεχτούν την Ανεξαρτησία.
Αντί να εκτιμηθεί η γενναιοδωρία και η δυνατότητα που είχαν να συμμετάσχουν και να εργασθούν εποικοδομητικά στο νέο κράτος, για ένα μέλλον προόδου και ευημερίας, οι Τουρκοκύπριοι υπάκουαν σε έξωθεν κελεύσματα και άσκησαν καθ’ υπερβολή τα συνταγματικά τους δικαιώματα και προκάλεσαν πολιτειακή κρίση το 1963.
(η συνέχεια στο slpress.gr)
*Ο Παντιάς Ηλιάδης διετέλεσε πρέσβυς πλήρους βαθμού της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Παρίσι, στο Βερολίνο και στην UNESCO. Ήταν αντιπρόσωπος της Κύπρου στην Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Διετέλεσε γενικός πρόξενος της Κύπρου στη Νέα Υόρκη. Υπηρέτησε ως δεύτερος τη τάξει στις Πρεσβείες της Κύπρου σε Πεκίνο και Ρώμη. Διετέλεσε Πολιτικός Διευθυντής στο Υπουργείο Εξωτερικών και Διευθυντής Οικονομικής και Πολιτιστικής Διπλωματίας.