Η ανοχή της εγκληματικής συμπεριφοράς των Τούρκων χρονολογείται μεταπολεμικώς από το «πογκρόμ» του 1955 που εξαπέλυσε ο Αδνάν Μεντερές στους Ρωμιούς της Πόλης το 1955, συνεχίσθη με την εισβολή και κατοχή της Κύπρου (με όπλα του ΝΑΤΟ) το θέρος του 1974 που διαρκεί επί 51 χρόνια κι εξεδηλώθη το 1995 με την δολοφονία 3 Ελλήνων αξιωματικών στα νησιά Ίμια, επί αλήστου μνήμης κυβερνήσεως Κ. Σημίτη . Η υποταγή ενετάθη με παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου υπό της Τουρκικής τακτικής αεροπορίας έως τον Ιούλιο 2023, επανελήφθη το επόμενο έτος με την παρενόχληση της θαλασσίας ερεύνης Ιταλικού πλοίου παρά την Κάσο και το επόμενο της ποντίσεως υπό Γαλλικού πλοίου ηλεκτροφόρου καλωδίου της ΕΕ που θα συνδέσει την Κύπρο και το Ισραήλ με το Ευρωπαϊκό δίκτυο. Προηγουμένως η αβελτηρία της κυβερνήσεως Τσίπρα-Καμμένου συνέτρεξε με την παράνομη υπογραφή Τουρκολυβικού συμβολαίου καταπατήσεως της Ελληνικής δυνητικής ΑΟΖ , παρά την καταδίκη του υπό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Καθ’ όλην την παρελθούσα 51ετία, δεν έπαυσαν οι διεκδικήσεις της Τουρκικής ηγεσίας της δυτικής Θράκης, των Ελληνικών νήσων του βορείου Αιγαίου και η αξίωση του αφοπλισμού, που κατέστη αναγκαία για τον Ελληνικό πληθυσμό κατόπιν της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Μία απόπειρα κατοχής του νόμου Έβρου το 2020 από την Τουρκική στρατοφυλακή με την βοήθεια τουλάχιστον 2.500 λαθρομεταναστών απεκρούσθη απ’ τον στρατηγό Αλκιβιάδη Στεφανή αλλά οι παράνομες «εισροές» δεν έπαυσαν ακόμη και σήμερα.
Η ανοχή στις Τουρκικές απειλές και αντιμετωπίσθη από πλευράς των Ελληνικών κυβερνήσεων -ήδη από της εποχής της χούντας- από τον φόβο Ελληνοτρουρκικού πολέμου που θα διακινδύνευε την διαχείριση της εξουσίας υπό απονομιμοποιημένων ομάδων.
Την ηττοπάθειά τους ενίσχυε και η διοριζομένη στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδος λόγω της παραμελήσεως εξοπλισμού της χώρας με σύγχρονα όπλα που τελείωσε ευτυχώς με εκτεταμένες αγορές Γαλλικών οπλικών συστημάτων και την εξασφάλιση δύο εγγυήσεων, η πρώτη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάϊκ Πομπέο επί προεδρίας Τζό Μπάιντεν και η άλλη από τον Γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μκαρόν. Μ’ αυτές υποτίθεται ότι διασφαλίζεται η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος από …συμμαχικές επιθέσεις αλλ’ έχουν γνώσιν οι φύλακες από την εποχή των Ιμίων.
Εντούτοις, είναι η μεταβολή των διεθνών συνθηκών όπως ο τετραετής πόλεμος της Ουκρανίας και ο διετής της ΧΑΜΑΣ κατά του Ισραήλ, που απέβησαν κατά της Τουρκίας.
Ο πρώτος συνέβαλε στην παράκαμψη των Στενών του Ελλησπόντου από την αναβάθμιση της μεταφορικής ικανότητας του λιμένος Αλεξανδρουπόλεως κι ο δεύτερος πόλεμος , με την συμμαχία της ελευθέρας Κύπρου με το μαχόμενον Ισραήλ, καθ’ ον χρόνο τα «Κατεχόμενα» έγιναν βάσεις τρομοκρατών της ΧΑΜΑΣ και Χετζμπολλάχ και 40.000 Τούρκων στρατιωτών με χιλιάδες τάνκς.
Το τελευταίο γεγονός ενεθάρρυνε τις ΗΠΑ να αναστείλουν το απαράδεκτο εμπάργκο όπλων της νομίμου κυβερνήσεως Κύπρου που ήδη παρατείνεται επί πενταετία από το Αμερικανικό Κογκρέσο και ενδεχομένης αεροπορικής βάσης στην Πάφο.
Η έλευσις επίσης στην Ελλάδα των δύο πετρελαϊκών κολοσσών της ΕΧΧΟΝ- Mobil και Chevron, για έρευνες υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης και νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, αγνόησε τις Τουρκικές αξιώσεις ενώ η μεταφορά Αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ρεβυθούσα και Καβάλα ενίσχυσε την συνεργασία της Ελλάδος με το Αμερικανικό υπουργείο Ενεργείας του προέδρου Τράμπ.
Μία νέα εποχή ανατέλλει για τις σχέσεις της Τουρκίας με τον Ελληνισμό με την εγκατάλειψη της αλαζονείας και της δήθεν υπεροχής της. Δύο άλλα τετελεσμένα: Η Κυπρός επέτυχε συμφωνία με τον Λίβανο και την Αίγυπτο διευθετήσεως της ΑΟΖ και οι προεδρικές εκλογές στα κατεχόμενα απέβησαν εναντίον της Ισλαμικής θεωρίας «Δύο κρατών» στην νήσο κι υπέρ μιάς χαλαράς ομοσπονδίας, με εγγύηση της ΕΕ για ενιαίο κράτος -μέλος της οποίας τυγχάνει η Μεγαλόνησος από του 2004 κι εφέτος από την «δέσμευση» της Αμερικής υπέρ της επανενώσεως της.
Πολλά απομένουν ακόμη να γίνουν για την ισότιμη συνύπαρξη Τουρκίας και Ελλάδος χωρίς ηγεμονικές συμπεριφορές απάσης της Τουρκικής ηγεσίας .Όπως η διακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ στα 12 μίλια με πλήρη επήρεια του Καστελορρίζου και της μέσης γραμμής με την αντίστοιχη Τουρκική ΑΟΖ, η επαναφορά του ΙΝ της Του Θεού Σοφίας από τεμένους εις παγκόσμιον μνημείο της ΟΥΝΕΣΚΟ ως και της ΙΜ Χώρας, η επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης , η αυτοδιοίκηση των Ελληνικών νήσων Ιμβρου και Τενέδου που εξεχωρίσθησαν στην Τουρκία από την Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 και, βεβαίως, το οριστικό κλείσιμο του Τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή ως μη αναλογούντος και ως δρώντος κέντρου Σουνιτισμού στην Σιιτικήν μουσουλμανική κοινότητα της Ελλάδος.
(*) «Δουλοπτρεπής νοοτροπία των χριστιανών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, προερχομένη από την Τουρκική λέξη ‘ραγιάς’ = δούλος».Βλ. σχ. Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας Ακαδημίας Αθηνών, τ. 6 σελίς 426.