Έτσι, η Κίνα αποφάσισε να θέσει εν αμφιβόλω την μέχρι τώρα απόφαση των μεγάλων δυνάμεων, να ενέχονται μόνο σε τοπικές συγκρούσεις, και να μεγεθύνει την αντιπαλότητα με την Ταιβάν κινητοποιώντας την στρατιωτική της μηχανή.
Αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο πονοκέφαλο.
Πόσο θα επηρεαστούν οι διασυνοριακές ροές κεφαλαίων και αγαθών που υποτίθεται επέτυχε η Παγκοσμιοποίηση; Είναι δυνατόν να υπάρχουν κίνδυνοι συγκρούσεων αυτού του μεγέθους και να λειτουργεί ομαλά η Διεθνής Αγορά, αφού τα μέσα που φαίνεται ότι θα χρησιμοποιηθούν είναι, κατ’ αρχάς, η συγκράτηση διεθνών επενδύσεων και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν κυρώσεις που πολύ πιθανόν να μετατραπούν σε εμπορικούς πολέμους;
Η ήδη κατακερματισμένη Οικονομία έχει αρχίσει να πλήττει τους καταναλωτές και γενικότερα να διαβρώνει το βιοτικό επίπεδο, όχι μόνο στις αδύναμες, οικονομικά, χώρες.
Η μέχρι τώρα, σχετικά ομαλή, χρηματοοικονομική διασύνδεση των χωρών είχε εξασφαλίσει μια αξιόλογη ζωή και οι συνεργασίες, παρά τις διαφορές πολιτικής φιλοσοφίας, παρείχαν οφέλη αλλά και έτειναν να συρρικνώσουν την ακραία φτώχεια.
Ας πλησιάσουμε, όμως, τις διάφορες οικονομικές περιοχές ώστε να εξετάσουμε τα σημερινά δεδομένα.
Μια περιοχή που δεν συγκεντρώνει γενική προσοχή είναι η Λατινική Αμερική. Μετά από την άνοδο των υπηρεσιών και των βοηθημάτων λόγω Covid19 αλλά και την άνοδο των τιμών που στήριξαν τις τοπικές οικονομίες, σημειώνεται έντονη επιβράδυνση της ανάπτυξης, υψηλός πληθωρισμός, και κοινωνικές αντιδράσεις κάτι που αρχίζει να θυμίζει εκείνες του 2019.
Ήδη χώρες όπως, η Βραζιλία, Αργεντινή, Χιλή, Κολομβία, που αποτελούν μεγάλες εξαγωγικές δυνάμεις, έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν εσωτερικά θέματα λαμβανομένης υπ’ όψιν της παγκόσμιας αστάθειας.
Από την άλλη, η πλέον προηγμένη χώρα της Αφρικανικής ηπείρου, η Νότιος Αφρική, είναι μια ιδιαίτερα προβληματική οικονομία, οι δε προβλέψεις είναι μάλλον ζοφερές αφού η ανάπτυξη της χώρας προβλέπεται να μειωθεί από 2% το 2022 σε 0,3% το τρέχον έτος, με αναμενόμενη αύξηση 0.7% το 2024 και 1% το 2025.
Αντιλαμβάνεται κανείς τις κοινωνικές δυσκολίες της χώρας που ήδη αναπτύσσονται και που θα διογκωθούν στο άμεσο μέλλον, αφού, όπως καταγράφει η Παγκόσμια Τράπεζα, το 1/3 του πληθυσμού είναι άνεργοι, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ήδη ο Πρόεδρος της χώρας, μετά την τεράστια ενεργειακή κρίση κήρυξε το γεγονός ως ‘’εθνική υπαρξιακή απειλή για την οικονομία και τον κοινωνικό ιστό’’ και η πολιτική αβεβαιότητα ήδη κρούει τη θύρα.
στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, η Ιαπωνία και οι εταιρείες της, ακολουθώντας ιδιαίτερα τολμηρές για την εποχή, οικονομικές πρακτικές, στις ετήσιες διαπραγματεύσεις περί μισθολογικών αυξήσεων, συμφώνησαν να καταβάλλουν τις μεγαλύτερες αυξήσεις της τελευταίας εικοσιπενταετίας μάλιστα εν μέσω υψηλού πληθωρισμού, ώστε να υποστηρίξουν τις δαπάνες των νοικοκυριών ,υπολογίζοντας ότι τα αυξημένα εισοδήματα θα επιστρέψουν, μέσω κατανάλωσης, στις επιχειρήσεις.
Σημειωτέον ότι οι αυτοκινητοβιομηχανίες αποδέχθηκαν πλήρως τις προτάσεις των συνδικάτων είτε αυτές έχουν σχέσεις με αυξήσεις μισθών είτε και με ικανοποιητικά Bonus.
Αυτό δεν δείχνει πρόχειρη οικονομική πολιτική αφού κατά την διάρκεια της περιόδου 1990-2021 οι μισθοί είχαν αυξηθεί μόνο 6% όταν ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ ήταν 35%.
Αυτά, με δεδομένο ότι η Ιαπωνία δεν διαθέτει ικανές ποσότητες πρώτων υλών και εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές στηρίζει την οικονομία της σε υπηρεσίες και στις εξαγωγές βιομηχανοποιημένων προϊόντων μεγάλης πιστότητας.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ναυτιλία; Απλώς, η μείωση μεταφορών θα αποτελέσει την αιτία, οι μεγάλες παραγγελίες ουσιαστικά να βασίζονται σε πολυετή συμβόλαια και όχι στην ελεύθερη αγορά και οι αγοραπωλησίες, για εάν ικανό διάστημα, να επικεντρωθούν στην από δεύτερο χέρι, αγορά και σε μικρού μεγέθους πλοία.
*Εκλεγμένο Μέλος του ΔΣ του Baltic Exchange (2004-2008), Εμπνευστής του Baltic99.