Η θέση αυτή έχει να δυναμιτίσει το ήδη τεταμένο κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού, με τις σχέσεις των παραδοσιακών συμμάχων να βρίσκονται σε μία από τις χειρότερες φάσεις τους εξαιτίας των τακτικών εκφοβισμού του Προέδρου Τραμπ.
Μπορεί η Exxon να κατέγραψε τα χαμηλότερα κέρδη της από την εποχή της πανδημίας του COVID-19 κατά το προηγούμενο τρίμηνο και να έχασε τη δικαστική διαμάχη της με τη Chevron για ένα από τα πιο παραγωγικά κοιτάσματα διεθνώς, όμως ο CEO του πετρελαϊκού κολοσσού φαίνεται να έχει άλλες προτεραιότητες. Όπως ανέφερε κατά τη χθεσινή παρουσίαση των οικονομικών αποτελεσμάτων ο Γουντς, οι ΗΠΑ δεν πρέπει να επαναπαυθούν στην ευρωπαϊκή δέσμευση για εισαγωγές ενέργειας που θα φτάνουν τα 250 δισεκατομμύρια ετησίως, αλλά οφείλουν να πιέσουν την ΕΕ για περισσότερες παραχωρήσεις. Η βασικότερη θα αφορά στην κατάργηση των ευρωπαϊκών κανόνων για το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δύο θέματα που, σύμφωνα με τη δήλωση του Γούντς, δεν σχετίζονται με την ατζέντα του Τραμπ.
Στο στόχαστρο του Γουντς βρέθηκε η Οδηγία για την Εταιρική Δέουσα Επιμέλεια ως προς τη Βιωσιμότητα (Corporate Sustainability Due Diligence Directive - CSDDD) της ΕΕ, η οποία θα τεθεί σε ισχύ το 2027. Με βάση τη CSDDD, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις που εδρεύουν ή δραστηριοποιούνται επί ευρωπαϊκού εδάφους θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι εφοδιαστικές αλυσίδες τους προσφέρουν κάποιες ελάχιστες προστασίες για το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε διαφορετική περίπτωση, τα κράτη-μέλη θα μπορούν να επιβάλλουν πρόστιμα που ισούνται ως και με το 5% των παγκόσμιων εσόδων της επιχείρησης. Για τον Γουντς, η νέα αυτή νομοθεσία θα αναγκάσει αμερικανικές εταιρείες όπως η Exxon να εμπλακούν με την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, κάτι εντελώς παράταιρο από όσα πρεσβεύει η διακυβέρνηση Τραμπ.
Αναμενόμενα, ο Γουντς δεν είναι ο μόνος που ασκεί κριτική στη CSDDD. Τόσο ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, όσο και ευρωπαϊκές ηγεσίες, μεταξύ αυτών Γαλλία και Γερμανία, έχουν εκφράσει ενστάσεις για την Οδηγία. Υπό το βάρος αυτών των πιέσεων, η Κομισιόν έχει συμπεριλάβει τη CSDDD στις ρυθμίσεις που επανεξετάζει τους τελευταίους μήνες, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Η πρόταση που έχει πέσει στο τραπέζι δεν αφορά σε πλήρη κατάργηση, όπως επιθυμεί ο Γουντς, αλλά σε αύξηση των κριτηρίων για τις επιχειρήσεις ώστε η Οδηγία να αφορά μόνο τις μεγαλύτερες εταιρείες. Από την άλλη, μία σειρά οργανώσεων και ευρωπαϊκών επιχειρήσεων προτρέπουν τους Ευρωπαίους ηγέτες να διατηρήσουν τη CSDDD προκειμένου να προωθήσουν τους στόχους ESG που έχει θέσει η ΕΕ.
Η δήλωση του Γουντς προκαλεί νέες ανησυχίες στην Ευρώπη, όπου πολλοί αναλυτές, πολιτικοί, και πολίτες ήδη νιώθουν δυσαρέσκεια μετά την ανακοίνωση μίας συμφωνίας με τις ΗΠΑ που θεωρήθηκε ως «ταπεινωτική» για την ΕΕ. Μάλιστα, παρά την τοποθέτηση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ορισμένοι ηγέτες έσπευσαν να καθησυχάσουν τους ψηφοφόρους τους πως τα όσα ανακοίνωσε η Πρόεδρος της Κομισιόν και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι απλώς η αρχή των διαπραγματεύσεων και τίποτα δεν έχει αποφασιστεί τελικά. Η ρευστή αυτή κατάσταση αναδεικνύει τόσο το εσωτερικό, όσο και το εξωτερικό κενό που έχει δημιουργηθεί στην ισχύ της ΕΕ. Οι εποχές όπου η ΕΕ αναφερόταν αν όχι ως στρατιωτική, τότε ως διπλωματική και οικονομική υπερδύναμη φαίνονται να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, και η ευρωπαϊκή πολιτική πλέον εξαρτάται από τις φιλοδοξίες του οποιουδήποτε ενοίκου του Λευκού Οίκου και των μεγαλύτερων δωρητών του.