Μια τάση, υπαρκτή, που όμως πλέον είναι ορατή ακόμη και στους… αρνητές της πραγματικότητας, είναι η ανάδυση ενός κόσμου με ουκ ολίγους διακριτούς πόλους, οι οποίοι δεν θεωρούν πως ό,τι μεταδίδεται από την Ουάσιγκτον είναι κατ’ ανάγκη θέσφατο. Η διαφοροποίηση πολλών χωρών της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής στη στάση ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στο Ουκρανικό ήταν ένα αρχικό δείγμα. Εν συνεχεία, μετά ένα διάστημα αρχικής αμηχανίας, φάνηκε ότι στο Πεκίνο αποφάσισαν ότι ήλθε η ώρα να γίνουν πιο εξωστρεφείς. Πέρα από τις δηλώσεις του προέδρου της Κίνας Σι Τζινπίνγκ για τη στάση της Δύσης, την Ταϊβάν και, βεβαίως, την επιτυχή διαμεσολάβηση μεταξύ Ιράν και Σαουδικής Αραβίας, είναι σαφές ότι στο Πεκίνο αντιμετωπίζουν την τρέχουσα διεθνή τάξη πραγμάτων ως περίπου παρωχημένη.
Η τριήμερη επίσημη επίσκεψη του προέδρου Σι στη Μόσχα αποτελεί, αν μη τι άλλο, ένα βήμα αυτοπεποίθησης της Κίνας, η οποία εμφανίζεται στον κόσμο, όχι τόσο ως υποστηρικτής της Ρωσίας, αλλά ως εξισορροπητικός παράγοντας σε ό,τι γίνεται αντιληπτό στο Πεκίνο ως προσπάθεια των Δυτικών να «στριμώξουν» τις ανερχόμενες δυνάμεις. Η επίσκεψη του προέδρου Σι στη Μόσχα δεν είναι αναγνώριση του ρόλου της Ρωσίας. Το αντίθετο. Είναι δήλωση της ισχύος του Πεκίνου προς όλες τις κατευθύνσεις, μεταξύ των οποίων και προς τους μαχόμενους Ουκρανούς. Οι συζητήσεις μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας (με σχέσεις παραδοσιακά περίπλοκες) δεν διεξάγονται επί ίσοις όροις, αλλά με τη βασική παραδοχή ότι η Κίνα αποτελεί τη δύναμη που έχει τη βαρύτητα να επηρεάσει τα πράγματα σε παγκόσμια κλίμακα.
Τις επόμενες εβδομάδες και μήνες θα φανεί ακόμη πιο καθαρά ποιες είναι οι νέες δυναμικές. Αυτή η αμφισβήτηση του διεθνούς συστήματος εκ των πραγμάτων θίγει τα κράτη τα οποία –με τον έναν ή τον άλλον τρόπο– ωφελήθηκαν μέσα από αυτό, έπειτα, βέβαια, από σαφείς και όχι αυτονόητες επιλογές. Κράτη, δηλαδή, όπως η Ελλάδα η οποία πασχίζει να διατηρήσει τη θέση της σε έναν κόσμο διαφορετικό. Η ευρωατλαντική θέση της Ελλάδας είναι απόλυτη και δεδομένη.
Τι θα γίνει όμως όταν οι ίδιοι οι πυλώνες αυτών των θεσμών αρχίσουν να αλλοιώνονται; Παρότι οι προβλέψεις είναι δύσκολες, οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι πιο πολλές από ποτέ.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")