Το ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομίας της Γερμανίας δημοσίευσε νωρίτερα σήμερα ένα εθνικό σχέδιο με στόχο τη διαμόρφωση εναλλακτικών εφοδιαστικών αλυσίδων για συγκεκριμένους κρίσιμους κλάδους που σήμερα βασίζονται στην Κίνα. Στη λίστα των καυτών τομέων περιλαμβάνεται και η πράσινη ενέργεια, και ειδικά ο αιολικός εξοπλισμός, ο οποίος αναμένεται να αποτελέσει μία από τις σημαντικότερες ενεργειακές υποδομές της Γερμανίας κατά τις επόμενες δεκαετίες.
Σύμφωνα με το σχέδιο, η γερμανική κυβέρνηση θα προχωρήσει σε συμφωνίες με φιλικά κράτη, όπως η Αυστραλία και η Ιαπωνία, ώστε μέχρι το 2030 να προμηθεύεται το 35% των μόνιμων μαγνητών που χρειάζεται για πολλά προϊόντα αιχμής από εναλλακτικές πηγές. Το ποσοστό των εναλλακτικών προμηθευτών θα αυξηθεί στο 50% μέχρι το 2035. Αξίζει να σημειωθεί πως το 2035 θεωρείται χρονιά-σταθμός για τους κλιματικούς στόχους του Βερολίνου, με την υπεράκτια αιολική ενέργεια να πρέπει να έχει φτάσει τα 30 GW εγκατεστημένης ισχύος, από τα περίπου 10 GW που είναι σήμερα.
Οι ανεμογεννήτριες, όπως και πολλά άλλα είδη σύγχρονου εξοπλισμού, χρειάζονται μόνιμους μαγνήτες για να λειτουργήσουν. Οι μαγνήτες αυτοί παράγονται από σπάνιες γαίες και η εφοδιαστική αλυσίδα τους ελέγχεται σχεδόν μονοπωλιακά από την Κίνα. Επί του παρόντος, η Κίνα εξάγει το 90% των μόνιμων μαγνητών που χρησιμοποιούνται διεθνώς, έχοντας εξασφαλίσει ένα ισχυρό πλεονέκτημα. Μάλιστα, κατά την πρόσφατη κορύφωση του εμπορικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, το Πεκίνο πάτησε φρένο στις εξαγωγές αυτών των μαγνητών, προκαλώντας σοβαρές πιέσεις σε κλάδους όπως η αυτοκινητοβιομηχανία και η άμυνα.
Ως εκ τούτου, το σχέδιο της Γερμανίας μπορεί να είναι απαραίτητο— μετά και το “Βατερλό” με την προμήθεια ρωσικών καυσίμων— ωστόσο, η απεξάρτηση από τις κινεζικές εξαγωγές δεν είναι εύκολη. Το Πεκίνο έχει φροντίσει να επενδύσει χρόνο και χρήμα στην πράσινη βιομηχανία του, συχνά αξιοποιώντας δραστικές μεθόδους προκειμένου να περιορίσει τον ξένο ανταγωνισμό. Με τις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ να εγκαταλείπουν την προσπάθεια ανάπτυξης των πράσινων τομέων και την Ευρωπαϊκή Ένωση να δυσκολεύεται να χρηματοδοτήσει τέτοιες φιλόδοξες πρωτοβουλίες, το Βερολίνο καλείται να αντιμετωπίσει πολλά εμπόδια.