Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους: Η κρίσις χρέους των ΗΠΑ, (γνωστή παρ’ ημίν παλαιόθεν), οφείλεται στις δημόσιες εισπράξεις που υστερούν των δαπανών , με αποτέλεσμα ν’ αυξάνει ο κρατικός δανεισμός .Δι’ ό,τι αυτό σημαίνει: Δηλαδή, άνοδο πανωτοκίων που πληρώνει ο φορολογούμενος. Αύξηση των επιτοκίων και πληθωρισμό του δολαρίου.
Το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ έχει προκαλέσει υποχώρηση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας των ΗΠΑ από ΑΑΑ σε ΑΑ+ υπό της Στάνταρν εν’ Πούρς , ήδη από το 2011.
Αντιστοίχως , η απομάκρυνση της Ελλάδος απ’ την εξασφάλιση δανειακής βαθμίδος, λόγω της σημαντικής επιδεινώσεως του αν-ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών με το εξωτερικό το 2022, συνιστά βίους παραλλήλους μεταξύ ΗΠΑ κι Ελλάδος.
Αν και δεν πρέπει κανείς να βάζει ως «η κοσκινού τον άντρα της με τους πραματευτάδες» οι δύο περιπτώσεις δεν είναι ταυτόσημες αλλά ουδόλως τελείως ασύμπτωτες.
Εν τούτοις, ιστορικώς παρατηρείται και μία αντινομία για τους διεθνείς επενδυτές. Το 2011 μια ανάλογη κρίσις του «πιστωτικής οροφής» αύξησε τις τιμές των Αμερικανικών κρατικών ομολόγων (ΤΒ) και τα κατέστησε αποδοτικότερα των μετοχών της Γωλλ Στρητ. Αλλά για άλλους λόγους. Διεθνών εμπορικών ανταγωνισμών εμπορικού πολέμου ΗΠΑ- Κίνας, πιστωτικής κρίσεως της ευρωζώνης, συντριβής της τιμής του πετρελαίου κ.λπ.
Ως εκ του φόβου της αγοράς τότε, οι τιμές των Αμερικανικών ομολόγων ανήλθαν κι οι αποδόσεις των έπεσαν από 3,2% σε 1,8% μεταξύ Ιουλίου και τέλους Σεπτεμβρίου 2011.
Ως γνωστόν. Όταν οι τιμές των κρατικών ομολόγων ανέρχονται, οι αποδόσεις για τον νέο επενδυτή υποχωρούν.
Οι οφειλέτες 30ετών υποθηκών στις ΗΠΑ απήλαυσαν ωφελείας απ’ την κάμψη των επιτοκίων, πληρώνοντας το 2011 ένα επιτόκιο 3,95% από 5,05% προηγουμένως και η οικοδομική δραστηριότης ανέκαμψε όπως κι οι τιμές των ακινήτων.
-Θα επαναληφθεί το φαινόμενο του 2011 κι’ εφέτος; Ιδού η απορία αλλά οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί. Το όριο δανεισμού του Αμερικανικού δημοσίου ξεπεράστηκε την 19η Ιανουαρίου ε.έ. Η πληρωμή των ΤΒ του Αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών στηρίχθηκε από «έκτακτα μέτρα» - κάτι που θυμίζει την δική μας πιστωτική κρίση το 2010-15.
Στην περίπτωση τις Αμερικής, τα μέτρα αυτά θα κρατήσουν το δημοσιονομικό «σκάφος επιπλέον» μέχρις προσεχούς Ιουνίου. Υπάρχει συνεπώς χρόνος να επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της κυρίας Γέλεν, υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ και του Μακάρθι, Ρεπουμπλικάνου προέδρου της Γερουσίας, για να μην κηρύξει στάση πληρωμών το Αμερικανικό δημόσιο. Τούτο θα είχε τραυματικές συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία. Δεν θα έχει ξανασυμβεί. Πάντως , στο κλείσιμο της Γωλλ Στρητ την Παρασκευή, οι δείκτες μετοχών έδειξαν ζωηρή άνοδο. Η αισιοδοξία αυτή κάτι δείχνει.