Πριν από μια δεκαετία, η Κίνα χρησιμοποίησε χαμηλές τιμές για να κυριαρχήσει στην παραγωγή ηλιακής ενέργειας, πλήττοντας τους δυτικούς ανταγωνιστές της, τώρα η ίδια μάχη θα δοθεί για το υδρογόνο. Την ώρα που ο πλανήτης προσπαθεί να απελευθερωθεί πάση θυσία από τον άνθρακα, ο επόμενος γύρος ανταγωνισμού περιστρέφεται γύρω από μια συσκευή που ονομάζεται ηλεκτρολύτης. Συνδέεται με την καθαρή ηλεκτρική ενέργεια, όπως η ηλιακή ενέργεια, και είναι δυνατόν να εξάγει υδρογόνο από το νερό χωρίς την παραγωγή βλαβερών για τον πλανήτη εκπομπών. Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα για τη δημιουργία ενός πράσινου καυσίμου ικανού να απανθρακοποιήσει βιομηχανίες όπως ο χάλυβας, το τσιμέντο ή η ναυτιλία.

Εταιρείες σε όλο τον κόσμο αυξάνουν ήδη την παραγωγή ηλεκτρολύτη, εργοστάσια πράσινου υδρογόνου βρίσκονται υπό κατασκευή και η βιομηχανία περνάει από τα πιλοτικά έργα στη βιομηχανική κλίμακα. Οι κινεζικές συσκευές ηλεκτρόλυσης δεν είναι τόσο αποδοτικές όσο αυτές που κατασκευάζονται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ωστόσο έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα: κοστίζουν πολύ λιγότερο - περίπου το ένα τέταρτο αυτού που χρεώνουν οι δυτικές εταιρείες. Οι κινεζικές εταιρείες ηλεκτρολύτη εξακολουθούν να εξυπηρετούν σε μεγάλο βαθμό την εγχώρια αγορά τους, αλλά τώρα κάνουν τα πρώτα βήματά τους για εξαγωγές στο εξωτερικό, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Bloomberg.

Όταν ο Τζο Μπάιντεν ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, η Κίνα απέκτησε το προβάδισμα στην παραγωγή ηλιακής ενέργειας. Τώρα ως Πρόεδρος έχει ανάγει την Κίνα σε Νο1 ανταγωνιστή του και έχει καταστήσει την επαναφορά της παραγωγής καθαρής τεχνολογίας στις ΗΠΑ βασικό πυλώνα των πολιτικών του για το κλίμα. Είναι ενδεικτικό ότι ο νόμος του Μπάιντεν για τη μείωση του πληθωρισμού – που έχει κατηγορηθεί πολλάκις από την ευρωπαϊκή βιομηχανία, δίδει γενναίες επιδοτήσεις για την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής υδρογόνου. Από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη θέλει και αυτή το δικό της μερίδιο στην πίτα. Η ΕΕ έχει θέσει στόχο για παραγωγή πράσινου υδρογόνου – 10 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2030 – αλλά δεν έχει αποφασίσει ακόμη ποιες μέθοδοι θα χαρακτηριστούν «πράσινες». Αυτό καθιστά δύσκολο για τις εταιρείες να δεσμευτούν στα μεγάλα έργα παραγωγής υδρογόνου που θα οδηγούσαν τις παραγγελίες ηλεκτρολύτη. Εν τω μεταξύ, πολλοί αναλυτές αναμένουν ότι η απόδοση των κινεζικών ηλεκτρολυτών θα βελτιωθεί, διαβρώνοντας κάθε τεχνολογικό πλεονέκτημα που έχουν τώρα οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες. Οι κινεζικές εταιρείες παράγουν ως επί το πλείστων «αλκαλικούς» ηλεκτρολύτες που έχουν χαμηλό αρχικό κόστος, αλλά χρειάζονται περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από ανταγωνιστικές τεχνολογίες για να παράγουν κάθε κιλό υδρογόνου. Οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες επικεντρώνονται σε ηλεκτρολύτες «στερεού οξειδίου» και «μεμβράνης ανταλλαγής πρωτονίων» (PEM) που έχουν υψηλότερο αρχικό κόστος αλλά χρειάζονται λιγότερη ηλεκτρική ενέργεια—ένα μεγάλο σημείο πώλησης σε μέρη όπου η ηλεκτρική ενέργεια είναι ακριβή. Οι Κινέζοι κατασκευαστές, ωστόσο, αναπτύσσουν ηλεκτρολύτες PEM και διυλίζουν τα αλκαλικά προϊόντα τους. Και κοιτάζουν προς τις ξένες αγορές για ανάπτυξη. Στόχος των Κινέζων είναι η επανάληψη της ιστορίας των φωτοβολταϊκών πάρκων, το κόστος κατασκευής των οποίων μειώθηκε δραματικά με την εμφάνιση των κινέζων παραγωγών που αύξησαν κατά πολύ την προσφορά, με την βοήθεια του κινεζικού κράτους.

Μεγάλο deal

Μόλις πριν λίγες ημέρες, οι εταιρείες RWE και Equinor συμφώνησαν σε μια νέα στρατηγική εταιρική σχέση με πυρήνα το υδρογόνο, η οποία αποσκοπεί στην ασφάλεια του εφοδιασμού στην Ευρώπη. Η στρατηγική ενεργειακή συνεργασία τους περιλαμβάνει έργα μεγάλης κλίμακας που θα συμβάλουν στον ευρωπαϊκό ενεργειακό εφοδιασμό καθώς και στην ενίσχυση της οικονομίας του υδρογόνου στη Γερμανία και την ΕΕ, όπως ανέφερε η ανακοίνωση της RWE. Αυτή προβλέπει πως οι επενδύσεις θα βασιστούν στην κατασκευή ενός αγωγού υδρογόνου από τη Νορβηγία στη Γερμανία. Εν αναμονή της κατασκευής του, ωστόσο, η Equinor και η RWE προτείνουν μια σειρά επενδύσεων που θα αποτελέσουν βασικά δομικά στοιχεία για τον εφοδιασμό της Ευρώπης με υδρογόνο και τη χρησιμοποίησή του στον τομέα της ενέργειας από το 2030 και μετά. Διόλου τυχαίο ότι τον Δεκέμβριο, το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας ενέκρινε την κατασκευή του πρώτου δικτύου αγωγών υδρογόνου της χώρας. Ανακοίνωσε επίσης, ένα σχέδιο δράσης για τη στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων κατά τη μετάβασή τους στην κλιματικά ουδέτερη παραγωγή, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης των υποδομών υδρογόνου. Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς ήδη από τον Σεπτέμβριο δήλωνε ότι η Γερμανία θα επιδιώξει την έκρηξη στη χρήση του υδρογόνου ως τρόπου διαφοροποίησης των πηγών ενέργειας της χώρας και για να επιτύχει τους κλιματικούς στόχους της.

Αλλά και εκτός ΕΕ, η Ινδία σχεδιάζει ένα πρόγραμμα κινήτρων ύψους 2 δισ. δολαρίων για την πράσινη βιομηχανία υδρογόνου, σύμφωνα με πληροφορίες του Reuters, σε μια προσπάθεια να μειώσει τις εκπομπές ρύπων και να γίνει ένας σημαντικός εξαγωγικός «παίκτης» στον τομέα αυτό. Το πρόγραμμα κινήτρων στοχεύει στη μείωση του κόστους παραγωγής του πράσινου υδρογόνου κατά το ένα πέμπτο μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.