Χρηματοδοτική κρατική στήριξη για 15 με 20 χρόνια θα χρειαστούν τα έργα πράσινου υδρογόνου ενώ τα έργα εξαγωγής του θα πρέπει να ανταγωνίζονται, σε μεγάλο βαθμό, στην τιμή παράδοσης, για να μπορέσουν να καλύψουν τη ζήτηση που θα δημιουργηθεί από τα διάφορα κυβερνητικά προγράμματα

Αυτό αναφέρει έκθεση του  Ινστιτούτου Ενεργειακών Μελετών της Οξφόρδης  (The Oxford Institute for Energy Studies). Η αποτελεσματική χρηματοδότηση των έργων μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην ελαχιστοποίηση του κόστους. Η εργασία του Ινστιτούτου εξετάζει ένα πρότυπο έργο ισχύος 1 GW (με κεφαλαιουχικό κόστος της τάξης των 2 δισ. δολαρίων), που χρησιμοποιεί ηλιακή ενέργεια για την εξαγωγή πράσινου υδρογόνου με τη μορφή πράσινης αμμωνίας και εξετάζει τα βασικά ζητήματα που ενδέχεται να επηρεάσουν την ικανότητά του να κινηθεί σε επίπεδα χαμηλού κόστους.  Τα βασικά χαρακτηριστικά που  θα πρέπει να επιδείξει το έργο για να προσελκύσει κεφάλαια είναι: (i) ισχυρή και ανθεκτική νομοθεσία πέρα από  την κρατική στήριξη, κατά προτίμηση υποβοηθούμενη από μια επενδυτική συνθήκη. (ii) ένας αγοραστής υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας και (iii) μια συμφωνία αγοράς και πώλησης (sales and purchase agreement - SPA) που δεν θα εκθέτει τους δανειστές ή τους επενδυτές στους κινδύνους της διακύμανσης των τιμών και του «market volume».

Σύμφωνα με τη μελέτη, το πράσινο υδρογόνο δεν αναμένεται να γίνει γενικώς εμπορικά βιώσιμο, χωρίς κρατική υποστήριξη, στην καλύτερη περίπτωση, πριν τα τέλη της δεκαετίας του 2030  (αν και σε ορισμένους τομείς νωρίτερα) αλλά ούτε ένα παγκοσμίως εμπορεύσιμο προϊόν εντός της επόμενης δεκαετίας.   Ωστόσο, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν νωρίτερα περιφερειακές αγορές, με τοπική τιμολόγηση υδρογόνου ή τιμαριθμική αναπροσαρμογή προς την ηλεκτρική ενέργεια. 

Σύμφωνα με την  Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η διείσδυση υδρογόνου στο μείγμα καυσίμων θα συμβεί καταρχάς σε συγκεκριμένα τμήματα της αγοράς μεταφορών, στα διυλιστήρια, στην παραγωγή αμμωνίας και σε μερικούς βιομηχανικούς τομείς. Προτεραιότητα στην επιλογή αυτών των τομέων θα έχουν αυτοί που χρησιμοποιούν ήδη υδρογόνο, αν και γκρίζο, που σημαίνει εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

Στον τομέα των μεταφορών προτεραιότητα θα έχουν τα μεταφορικά μέσα που δεν μπορεί να εξηλεκτριστούν γιατί διανύουν μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις και σε ακατάστατες διαδρομές. Μεγάλη σημασία έχει επίσης η προετοιμασία των υποδομών ώστε να διασφαλισθεί κλιματικά ουδέτερο καύσιμο και για τους τομείς αεροπορικών μεταφορών και ναυτιλίας, οπότε έχει ενδιαφέρον η προετοιμασία εφαρμογής τεχνολογιών παραγωγής κλιματικά ουδέτερων καυσίμων από πράσινο υδρογόνο. Ως εκ τούτου, η Κομισιόν θεωρεί ότι οι δαπάνες κρατικής στήριξης της ανάπτυξης της αγοράς στους συγκεκριμένους τομείς προτεραιότητας αποτελούν σκόπιμη επιλογή. Ωστόσο, η σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας της δημόσιας στήριξης θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προσεκτικής αξιολόγησης, δεδομένου του όγκου των πόρων που πρέπει να δαπανηθούν.

Η νομοθετική δέσμη της ΕΕ για το υδρογόνο αποτελεί τμήμα του πακέτου «Fit-for-55» για την επίτευξη της κλιματικής ουδετερότητας της ΕΕ έως το 2050. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή  στρατηγική για το υδρογόνο, το πακέτο στοχεύει στη διευκόλυνση της απορρόφησης αερίων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και υδρογόνου χαμηλών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα και τυχόν διαφυγή μεθανίου) στην ενεργειακή υποδομή της ΕΕ. Οι νομοθετικές προτάσεις προσβλέπουν στην ανάπτυξη ειδικής υποδομής υδρογόνου και προσαρμόζουν το ρυθμιστικό πλαίσιο της αγοράς φυσικού αερίου για την άρση των φραγμών στην είσοδο υδρογόνου στο σύστημα με στόχο την προώθηση της κατανάλωσης υδρογόνου σε περιοχές όπου η ηλεκτροδότηση δεν αποτελεί επιλογή, όπως οι βιομηχανίες έντασης ενέργειας και οι βαριές υπηρεσίες μεταφορών.