Και τούτο, επειδή οι τιμές για τις οποίες όλοι προσπαθούν να βρουν τη συνταγή που θα τις διατηρήσουν σε χαμηλά επίπεδα, θα εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από τις ελλείψεις και τις αβελτηρίες σε επίπεδο χάραξης και εφαρμογής πολιτικής και ανάπτυξης νέων υποδομών και προμηθειών LNG.
Για παράδειγμα, η Γερμανία που αποτελεί τον πιο ισχυρό stakeholder στην Ευρώπη, καθορίζει εν πολλοίς τη διαδρομή της τιμολόγησης του εισαγόμενου φυσικού αερίου, από τη στιγμή που παραμένει χωρίς στρατηγικές υποδομές επαναεριοποίησης και αποθήκευσης LNG. Mάλιστα, όπως αναφέρει το Der Spiegel, ο πλωτός τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου της (FSRU) στο Lubmin, πρόκειται να καθυστερήσει για αρκετές ακόμη εβδομάδες, λόγω προβλημάτων στη διαδικασία έγκρισης της λειτουργίας του. Η μονάδα που προβλεπόταν, αρχικά, να ξεκινήσει να υποδέχεται LNG τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου, θα είναι έτοιμη, τελικά στο τέλος του έτους, όπως δήλωσε, δήλωσε εκπρόσωπος της Deutsche ReGas, ο φορέας εκμετάλλευσης του τερματικού σταθμού.
Η ζήτηση για FSRU έχει αυξηθεί κατακόρυφα το 2022, καθώς οι εν λόγω μονάδες θεωρούνται το αντίδοτο για την αντιμετώπιση της στενότητας ενεργειακού εφοδιασμού της ηπείρου και οι χώρες της Ευρώπης πραγματοποιούν αγώνα δρόμου με το χρόνο προκειμένου να κατασκευάσουν και να λειτουργήσουν αυτές τις μονάδες.
Όσον αφορά στο συγκεκριμένο τερματικό σταθμό LNG στο Lubmin, αναμένεται να τροφοδοτεί το γερμανικό δίκτυο με 4,5 bcm φυσικού αερίου ετησίως. Η Γερμανία έχει προγραμματίσει μια ολόκληρη νέα σειρά ανάλογων έργων για το επόμενο έτος, στο Wilhelmshaven, στο Stade και στο Brunsbuttel.
(Mηνιαίες εξαγωγές αμερικανικού LNG ανά ήπειρο, σε bcf ανά ημέρα, Ιανουάριος 2020-Απρίλιος 2022. Πηγή: ΕΙΑ)
Με τη μείωση της τροφοδοσίας της Ευρώπης με ρωσικό φυσικό αέριο μέσω αγωγών, οι χώρες της ηπείρου αυξάνουν εκθετικά τις ανάγκες τους για LNG, με ιδιαίτερη στόχευση του αμέσως επόμενο έτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Trafigura, η ανεξάρτητη εταιρεία εμπορίας commodities με έδρα την Σιγκαπούρη αναμένει διαρκή μεταβλητότητα και αστάθεια στις αγορές φυσικού αερίου και LNG.
Σε τελευταία έκθεσή της για την αγορά αναφέρει πως, ενώ η Ευρώπη θα πρέπει να αποφύγει το μπλακ άουτ αυτό το χειμώνα, καταφεύγοντας στα αποθέματά της και μειώνοντας κατακόρυφα τη ζήτηση και κατανάλωση, θα χρειαστεί, επίσης, να εισάγει τεράστιες ποσότητες LNG το 2023, δεδομένης της ραγδαίας μείωσης των ροών από τη Ρωσία.
Επισημίνει, παράλληλα, ότι τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη θα πρέπει να παραμείνουν υψηλές, αν θέλει να συνεχίσει να προσελκύει τα περισσότερα φορτία LNG σε σχέση με τον ανταγωνισμό, κυρίως από ασιατικούς προορισμούς και να διασφαλίσει συνθήκες ασφάλειας του εφοδιασμού τον προσεχή χειμώνα και τα χρόνια που έπονται.
Από την αρχή του έτους, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν τροφοδοτήσει την Ευρώπη με ποσότητες -ρεκόρ υγροποιημένου φυσικού αερίου. Συνολικά το 72% των φορτίων υγροποιημένου φυσικού αερίου προέλευσης ΗΠΑ, κατευθύνθηκε στην Ευρώπη τον Νοέμβριο, σύμφωνα με στοιχεία που επικαλείται το Reuters.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Λευκός Οίκος συμφώνησε να διπλασιάσει τις εξαγωγές LNG προς το Ηνωμένο Βασίλειο που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ακρίβειας. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι ΗΠΑ θα μεταφέρουν τουλάχιστον 9-10 bcm υγροποιημένου φυσικού αερίου σε τερματικούς σταθμούς του Ηνωμένου Βασιλείου κατά το επόμενο έτος.
Ο πρωθυπουργός Ρίσι Σουνάκ υποσχέθηκε ότι η συμφωνία που επιτεύχθηκε θα ενισχύσει την ενεργειακή ασφάλεια, θα σταθεροποιήσει τις ενεργειακές αγορές, και θα μειώσει τις τιμές της ενέργειας και του “καλαθιού της νοικοκυράς” για τους Βρετανούς, ενώ θα διασφαλίσει, παράλληλα, θα επιταχύνει τη μετάβαση σε καθαρές εναλλακτικές λύσεις ( προώθηση της πυρηνικής ενέργειας, του πράσινου υδρογόνου, την ανάπτυξη της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας καθώς και έργα δέσμευσης άνθρακα).
Παρά ταύτα, το κενό που υφίσταται στον εφοδιασμό της Ευρώπης με φυσικό αέριο θα είναι πολύ μεγαλύτερο δίχως το ρωσικό αέριο για το 2023-2024. Η Ευρώπη δεν θα εισάγει πολύ ρωσικό αέριο –ενδεχομένως, καθόλου - εαν η Μόσχα διακόψει τις παραδόσεις μέσω του εναπομείναντος αγωγού στην Ουκρανία και μέσω του TurkStream, ενώ ο NordStream έχετι τεθεί οριστικά εκτός κάδρου ήδη από την αρχή του περασμένου Σεπτεμβίου.