Οι ΗΠΑ το είπαν ξεκάθαρα. Μετά την Ρωσία, η Κίνα αποτελεί την σοβαρότερη απειλή για τα ζωτικά τους συμφέροντα. Σύμφωνα με έγγραφο που περιγράφει την στρατηγική εθνικής ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών, ακόμη και μετά την ρωσική εισβολή, η Κίνα αντιπροσωπεύει την μεγαλύτερη συνεπακόλουθη πρόκληση για την παγκόσμια τάξη πραγμάτων

Ανάλογος όμως προβληματισμός επικρατεί και στην Ευρώπη. Απλώς, οι Ευρωπαίοι εμφανίζονται ως συνήθως διαιρεμένοι. Το θέμα τέθηκε στο επίκεντρο της τελευταίας Συνόδου Κορυφής, με τους ηγέτες να εκφράζουν την ανησυχία τους προκειμένου να μην επαναληφθούν τα σφάλματα με την Ρωσία. Το δε γεγονός ότι το Πεκίνο έχει συνταχθεί εμμέσως πλην σαφώς με την Μόσχα, στηρίζοντάς την πολιτικά και οικονομικά, επίσης προβληματίζει δεόντως την Ένωση.

Εν προκειμένω τα στρατόπεδα στην ΕΕ είναι τρία. Αυτοί που δεν επιθυμούν καμία εξαρτημένη σχέση με το Πεκίνο, όπως οι Φινλανδοί και οι Βαλτικές χώρες. Εκείνοι που θέλουν να διατηρήσουν τους διαύλους ανοικτούς και να μην συμπαρασυρθούν απο τις ΗΠΑ και αυτοί που απλά θέλουν να κάνουν την δουλεία τους. Στην τελευταία κατηγορία ανήκουν οι Γερμανοί, που δεν έχουν κρύψει την επιθυμία τους να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις εμπορικές τους σχέσεις με τους Κινέζους. Σαν μην κατανόησαν τίποτα από την περίπτωση της Μόσχας.

Στο επίκεντρο έχει βρεθεί το σχέδιο παραχώρησης στην κινεζική Cosco μεριδίου σε τερματικό σταθμό του λιμανιού του Αμβούργου, που ο Γερμανός Καγκελάριος έχει διατελέσει δήμαρχος. Ο Όλαφ Σολτς δέχεται πυρά ακόμη και από την ίδια την κυβέρνησή του, με έξι υπουργεία να έχουν γνωμοδοτήσει αρνητικά. Ωστόσο σύμφωνα με πηγή του υπουργείου Οικονομίας το γερμανικό κράτος δεν είναι πιθανό να απαγορεύσει ολοκληρωτικά την αγορά μεριδίου από πλευράς του κρατικού κινεζικού κολοσσού Cosco στο λιμάνι του Αμβούργου, αλλά εξετάζεται πλαφόν 24,9% στο μερίδιο, το οποίο θα μπορεί να αγοράσει η Cosco, σύμφωνα με την ίδια πηγή του πρακτορείου Reuters. Σύμφωνα με τους ειδικούς, εάν μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου δεν έχει υποβληθεί ένσταση, τότε η έγκριση θεωρείται δεδομένη. Εν ολίγοις, στην συγκεκριμένη περίπτωση η σιωπή θεωρείται αποδοχή.

Πάντως ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σόλτς έχει προγραμματίσει επίσκεψη στο Πεκίνο στις αρχές Νοεμβρίου, δεχόμενος ήδη τα βέλη από τους Ευρωπαίους ομολόγους του.

«Καλύτερα αντιμετωπίζουμε κάτι όταν είμαστε 27, όχι όταν είμαστε… ένας προς έναν», ανέφερε ο πρωθυπουργός της Λετονίας Krišjānis Kariņš. Πρόκειται για μια επίσκεψη με ουσιαστικό αλλά και συμβολικό χαρακτήρα καθώς ο Σολτς θα είναι ο πρώτος δυτικός ηγέτης που θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στο Πεκίνο από τότε που ξέσπασε η πανδημία του κορονοϊού. Και το σημαντικότερο θα είναι ο πρώτος αρχηγός δυτικού κράτους που θα συναντηθεί με το Σι Τζινπίνγκ μετά την λήξη του συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, που επισφράγισε την τρίτη συνεχόμενη θητεία του και επισκιάστηκε από την μυστηριώδη απομάκρυνση του πρώην προέδρου Χου Τζιντάο από την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.

Σύμφωνα με τους δημοσιογράφους του Γαλλικού Πρακτορείου, ο Χου φαίνεται να οδηγήθηκε στην έξοδο, παρά τη θέλησή του, αν και τα εγχώρια ΜΜΕ επιμένουν ότι αισθάνθηκε αδιαθεσία. «Είτε ήταν σκόπιμο, είτε ήταν άρρωστος, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Πλήρης ταπείνωση για την τελευταία γενιά των πριν από τον Σι Κινέζων ηγετών», έγραψε σσε σχόλιό του στο Twitter ο Αλεξ Γουάιτ, Βρετανός αναλυτής που έχει ζήσει στην Κίνα.

Εξίσου σημειολογικό είναι και ποιοι ηγέτες έσπευσαν να συγχαρούν τον Σι για την εκλογή του. Ιδιαιτέρως θερμά ήταν τα μηνύματα τόσο του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν όσο και του ηγέτη της Βορείου Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν. «Θα οικοδομήσω, μαζί σας, ένα λαμπρότερο μέλλον για τις σχέσεις» μεταξύ της Βόρειας Κορέας και της Κίνας, δήλωσε ο Κιμ σύμφωνα με το KCNA. «Η έκβαση του συνεδρίου του κόμματος επιβεβαιώνει πλήρως την πολιτική σας εξουσία καθώς και τη ενότητα του κόμματος που οποίου ηγείστε», ήταν τα κολακευτικά σχόλια του Πούτιν προς τον Σι, σύμφωνα με ανακοίνωση του Κρεμλίνου, προσβλέποντας σε περαιτέρω ανάπτυξη μιας «ολοκληρωμένης συνεργασίας» μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Και πράγματι η μελλοντική συνεργασία Πεκίνου- Μόσχας είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος για τις συμμαχίες που θα δημιουργηθούν στο μέλλον σε ένα κόσμο που είναι ήδη χωρισμένος στα δύο.