Παρά τις αντιρρήσεις και την κριτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης το αυξημένο επίπεδο των ενισχύσεων για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, η πρόσθετη επιδότηση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, αλλά και η αναδρομική οικονομική στήριξη όσων καταναλωτών είχαν αποκλειστεί από την ομάδα των δικαιούχων του πρώτου πακέτου ενισχύσεων, είναι βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, δίχως όμως να θεωρούνται και ως πανάκεια. Ιδίως ο διπλασιασμός της επιδότησης από τα 65 ευρώ/MWh στα 130 ευρώ για όλες τις επιχειρήσεις και η πρόσθετη επιδότηση των 100 ευρώ/MWh στο σύνολο της κατανάλωσης για τις πολύ μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εκτός από την αύξηση της επιδότησης και στα οικιακά τιμολόγια, είναι σημαντική αν και πρόσκαιρη ανακούφιση για όλο το εύρος της κατανάλωσης.
Και αυτό επειδή για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στη ρίζα του, θα έπρεπε να περάσουμε σε μια πλήρη αναδιάταξη των στρατηγικών στόχων για την ενέργεια και τα καύσιμα που ακόμη φαίνεται ότι αποτελεί ένα είδος "απαγορευμένης ζώνης" για την κυβέρνηση.
Για παράδειγμα, η εκτίναξη των τιμών στα υγρά καύσιμα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο με την άσκηση επιδοματικής πολιτικής. Προφανώς, τα «λεφτά είναι πολλά» για να αποστεί από αυτά το οικονομικό επιτελείο, καθώς χάρη στα έσοδα από τον Ειδικό Φόρο Καταναλώσης και τον ΦΠΑ που τον συνοδεύει, είναι δυνατή η συνέχιση της χρηματοδότησης ενός σημαντικού κομματιού των λειτουργιών του κράτους.
Θα χρειαζόταν η περίφημη πολιτική βούληση για να αιρόταν η ασφαλής καταφυγή στην υπερφορολόγηση ως τρόπος κάλυψης «αδήριτων» αναγκών και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η μείωση του ΕΦΚ και του ΦΠΑ και ασφαλώς, η πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων που αποτελεί διαχρονική χαίνουσα πληγή για την ελληνική Πολιτεία.
Παράλληλα, αποτελεί εθνική επιταγή η έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων που για "πράσινους" λόγους εξοβελίστηκε στο πύρ το εξώτερο τα τελευταία χρόνια. Η επιστροφή στη λογική που επιτάσσουν οι έκτακτες συνθήκες της περιόδου γίνεται φανερή, αφ΄ενός από την έκτακτη σύσκεψη στο Μαξίμου, το προπερασμένο Σάββατο, στην οποία μετείχε και ο επικεφαλής της ΕΔΕΥ, Αριστοφάνης Στεφάτος και αφετέρου από τα όσα υπαινίχτηκε ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πρόσφατο διάγγελμά του προς στον ελληνικό λαό, ότι επίκειται η έναρξη γεωφυσικών ερευνών στην Δυτική Ελλάδα, με σκοπό την εξόρυξη πετρελαίου και κυρίως, αερίου (Κατάκολο, Κυπαρισσιακός κλπ).
Ιδίως υπό το φως των τεραστίων ανατιμήσεων στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, κάθε άποψη περί ασύμφορης εξόρυξης, θα πρέπει να εγκαταλειφθεί.
Ούτε η επιδότηση των λογαριασμών της ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να είναι επαρκές μέτρο ώστε αφενός να μην κινδυνεύσουμε να περιέλθουμε σε κατάσταση ενεργειακής φτώχειας, όπως απεύχονται όλοι οι σοβαροί διεθνείς οργανισμοί και αφετέρου να μπορέσουμε να έχουμε, κάποια στιγμή στο μέλλον, φθηνή και καθαρή ενέργεια για όλους, όπως υποσχέθηκαν οι Βρυξέλλες στους λαούς της Ευρώπης.
Αρκούσε ο εμπλουτισμός της κρίσης των τιμών στην ενέργεια, από πέρυσι το καλοκαίρι, με τις επιπτώσεις από την έκρηξη του πολέμου στην Ουκρανία, για να καταδείξει το πόσο βιαστικές υπήρξαν οι πράσινες εξαγγελίες των περασμένων ετών.
Σήμερα, ολοένα και περισσότερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναλαμβάνουν, με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα, πρωτοβουλίες για να αναχαιτήσουν τη λαίλαπα της ακρίβειας που απειλεί να ξεθεμελιώσει τα οικονομικά επιτεύγματα των τελευταίων ετών, ιδίως μετά την ανάκαμψη της ευρωζώνης από την κρίση της περασμένης δεκαετίας.
Ισπανία και Πορτογαλία είναι δύο από τις χώρες της Ε.Ε, μετά την Γαλλία που αναμένεται να προτείνουν την επιβολή πλαφόν στις τιμές χονδρικής της ηλεκτρικής ενέργειας, στα 180 ευρώ ανά μεγαβατώρα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θυμίζουμε ότι δεν είναι τυχαία η αναφορά στη συγκεκριμένη τιμή καθώς τα 180 ευρώ/MWh στην αγορά «spot» του ηλεκτρισμού αποτελούσε βασική πολιτική γραμμή έως το 2019, όταν οι Βρυξέλλες ήραν τους περιορισμούς στις τιμές της ενέργειας ανά την Ευρώπη.
Το ερώτημα παραμένει όμως. Πώς θα καλυφθεί η διαφορά που προκύπτει μεταξύ της τιμής spot στο ρεύμα και της τιμής του φυσικού αερίου που αποτελεί το βασικό λόγο για τον οποίο εκτινάχτηκαν οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας;
Σύμφωνα με τα όσα μετέφεραν στο energia.gr, στελέχη της αγοράς ηλεκτρισμού, δεν μπορεί να επιβληθεί πλαφόν στο ρεύμα, εάν δεν επιβληθεί πλαφόν και στο φυσικό αέριο. Το πλαφόν στον ηλεκτρισμό με αυτό τον τρόπο, δεν είναι βιώσιμος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος διότι αν το κάνει οποισδήποτε, την επόμενη ώρα, -όχι την επόμενη ημέρα- θα έχει βάλει λουκέτο, αφού το πλαφόν θα είναι 180 ευρώ/MWh στο ρεύμα και το αντίστοιχο κόστος στο αέριο θα είναι 300 ευρώ, τονίζουν. «Θα κλείσουν εταιρείες με αυτό τον τρόπο», είπε χαρακτηριστικά παράγων της αγοράς στο portal.
Μια εξήγηση για αυτές τις μάλλον βεβιασμένες ενέργειες και πρωτοβουλίες που εξαγγέλονται, είναι ο πανικός που έχει καταλάβει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ιδίως όσες βρίσκονται ενώπιον του φάσματος εθνικών εκλογικών αναμετρήσεων. Η πίεση των πραγμάτων τις οδηγεί στο να κάνουν κάτι, ακόμη και ανεδαφικό, αφού πρέπει να πείσουν το εκλογικό σώμα των χωρών τους ότι παίρνουν μέτρα ανάσχεσης της ακρίβειας. Όπως υποστηρίζουν τα ίδια στελέχη με τα οποία μιλήσαμε, πρόκειται κατ΄ουσία, για έναν αυτοκτονικό, με όρους αγοράς, τρόπο αντιμετώπισης μιας ιδιάζουσας κατάστασης στις τιμές, με βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, που πιθανώς εξυπηρετεί, απλώς, ψηφοθηρικούς σκοπούς.