Η απουσία διπλωματικών πρωτοβουλιών για τον κατευνασμό των εντάσεων που οδήγησαν τα τεθωρακισμένα και τις πυροβολαρχίες της Μόσχας στα λασπωμένα χωράφια και τους σκαμμένους δρόμους της Ουκρανίας, είχαν χθες ως αποτελέσμα, την εξακόντιση της τιμής του πετρελαίου σε νέα υψηλά. Το Brent, το διεθνές benchmark έκλεισε στα 112,9 δολάρια ανά βαρέλι, με ενδοημερήσια κέρδη της τάξης του 7,96%, ενώ η αμερικανική ποικιλία WTI, έκανε άλμα στα 111,9 δολάρια ανά βαρέλι. Την αυλαία του τρόμου που διαπέρασε τις αγορές, έκλεισε το συμβόλαιο φυσικού αερίου για παραδόσεις Απριλίου, στην ολλανδική πλατφόρμα TTF, του οποίου η τιμή έφθασε στο δυσθεώρητο 165,543 ευρώ ανά μεγαβατώρα, με την ημερήσια ποσοστιαία άνοδό του να ανέρχεται στο 43,869%!
Κι όλα τούτα συμβαίνουν ενώ οι επαΐοντες στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων μοιάζουν επαναπαυμένοι κάτω από την αμερικανική ομπρέλα προστασίας της ηπείρου και των στενώς εννοούμενων οικονομικών συμφερόντων της. Ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν έθεσε το πρόβλημα που πυροδότησε η ρωσική εισβολή στη σωστή του διάσταση. Είπε, χθες, σε διάγγελμά του προς το γαλλικό έθνος ότι η δημοκρατία και η ελευθερία δεν είναι πλέον δεδομένες, και υπογράμμισε ότι η Ε.Ε. που επέδειξε «εντυπωσιακή» όπως τη χαρακτήρισε, ενότητα θα πρέπει να πληρώσει τώρα το κόστος της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας. Ήτοι, θα πρέπει αρχικά να απεξαρτηθεί από το ρωσικό αέριο και σε δεύτεη φάση να αναβαθμίσει την άμυνά της.
Η αποφασιστικότητα των Ευρωπαίων ήταν όμως σαθρή στον πυρήνα της, καθώς το «οικονομικό πυρηνικό όπλο» -όπως το χαρακτήρισε προ ημερών ο Γάλλος Υπουργός Οικονομικών- που είχαν στη φαρέτρα τους, προκειμένου να λυγίσουν τον αποφασισμένο να φθάσει στα άκρα, Πούτιν, τουτέστιν η αποβολή από το σύστημα χρηματοοικονομικών υπηρεσιών SWIFT, δεν συμπεριέλαβε τους δύο κυριότερους στόχους. Τη μεγαλύτερη τράπεζα της Ρωσίας Sberbank και την Gazpοmbank, το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που ελέγχει ο θηριώδης όμιλος φυσικού αερίου, Gazprom.
Όπως εξηγούν οι αναλυτές, η απουσία των δύο τραπεζών από τον κατάλογο των κυρώσεων αναδεικνύει το φόβο για τις οικονομικές συνέπειες που θα έχουν στην ίδια την Ευρώπη, καθώς πολλές ευρωπαϊκές χώρες αναλογίστηκαν το πιθανό – διάβαζε, “σίγουρο” - πλήγμα στις οικονομίες τους, λόγω της υπέρμετρης εξάρτησής τους από τις εισαγωγές ρωσικής ενέργειας. Eπομένως, ο Βλάντιμιρ Πούτιν όντας εν αδίκω, καταγάγει ήδη μια ακόμη νίκη σε βάρος των δυτικών αντιπάλων του, αφού θα του είναι ανέξοδο να ακούει και διαβάζει τις σφοδρές λεκτικές επικρίσεις σε βάρος του, την ώρα που ο ίδιος θα συνεχίζει απτόητος, αφενός να πολεμά τα “ξαδέρφια” του και αφετέρου, να πουλά ενέργεια στους επικριτές του.
Γερμανία-Τουρκία… Συμμαχία
Στο περιθώριο όλης αυτής της αναταραχής υπάρχουν δύο χώρες που έχουν ξεχωρίσει με τις πράξεις, την απραξία και τα καμώματά τους και κατά κάποιο τρόπο παίζουν το παιγχνίδι του ανταγωνισμού με αθέμιτους κανόνες. Η πρώτη είναι η Τουρκία, που όντας μέλος του ΝΑΤΟ, αρνείται για άλλη μια φορά να συμμορφωθεί με τις νόρμες που έθεσε ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, περί ομοψυχίας και ενότητας της Συμμαχίας και ανακοίνωσε επισήμως ότι απέχει των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, αποφεύγοντας, συνάμα, να ψηφίσει και την αποπομπή της από το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Την ίδια ώρα που εμφανίζεται δε έτοιμη να διαμεσολαβήσει για την εκτόνωση της κρίσης, δεν παραλείπει ως καλός φίλος των δύο αντιμαχομένων πλευρών, να εφοδιάζει τους Ουκρανούς με τους διαβόητους δρόνους, «Μπαϊρακτάρ», που καθόρισαν την έκβαση του πολέμου Αζερμπαιτζάν-Αρμενίας. Και την ώρα που ασκεί ατιμωρητί τη γνωστή εξωτερική πολιτική της ανασκουμπώνεται για να επωφεληθεί αγρίως από όσους Ρώσους μπορέσουν να κάνουν διακοπές το καλοκαίρι, από τα έσοδα που θα αποκομίσει από την παραχώρηση του αεροδρομίου της Πόλης ως transit προορισμό για τις (απαγορευμένες σε όλους τους ευρωπαϊκούς αιθέρες), πτήσεις ρωσικών εταιρειών, αλλά και, πιθανώς, από τις υπηρεσίες παρατράπεζας που θα προσφέρει στις αποκλεισμένες από το SWIFT, ρωσικές τράπεζες, όπως είχε κάνει και στην περίπτωση των κυρώσεων σε βάρος του Ιράν.
Ταυτόχρονα, διακρατεί το ρωσικό αντιεροπορικό υπερόπλο S400 και συνεχίζει να συνεργάζεται με την ρωσική Rosatom για την κατασκευή των πυρηνικών αντιδραστήρων στο Ακούγιου ή όπου αλλού έχει αποφασίσει να ανοίξει παρτίδες με την (ειρηνική) πυρηνική ενέργεια.
Η ατιμώρητη Τουρκία είναι ισότιμος συνομιλητής της διεθνούς κοινότητας.
Όσον αφορά στην Γερμανία, τα δεδομένα είναι μεν διαφορετικά, αλλά εξόχως ενδιαφέροντα. Μόλις χθες, οι αρχές της χώρας επιβεβαίωσαν ότι διακρατούν σημαντικά –δεν ανακοίνωσαν νούμερο- συναλλαγματικά αποθέματα της ρωσικής κεντρικής τράπεζας τα οποία φυσικά έχουν ήδη κατασχέσει στο πλαίσιο των κυρώσεων κατά της Μόσχας. Ύστερα επιβεβαίωσαν ότι Ρώσοι ολιγάρχες που κατέχουν τα λεγόμενα χρυσά ευρωπαϊκά διαβατήρια, πρόλαβαν να μεταφέρουν – νομίμως φυσικά- 90 δισεκ. ευρώ από τους λογαριασμούς τους σε ρωσικές τράπεζες, σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Γερμανίας και του Λουξεμβούργου. Επομένως, επωφελούνται κραυγαλέα από τη συγκυρία.
Όλα τούτα συμβαίνουν την ώρα που η χώρα που κινεί τα νήματα της υποτιθέμενης «πράσινης» μετάβασης, δεν διαθέτει καν τερματικό σταθμό LNG! Η «μικρή» Ελλάδα που έχει υποχρεωθεί να κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και απολιγνιτοποιεί μια δεκαετία και βάλε πριν από τους Γερμανούς, ενώ αποποιείται των δικαιωμάτων της στις έρευνες υδρογονανθράκων στον ελληνικό θαλάασιο και μη χώρο, διαθέτει την Ρεβυθούσα και οσονούπω, την Αλεξανδρούπολη, όπως ανέφερε τις προάλλες ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης στην Βουλή. Πρόκειται για μια κίνηση που υπαγορεύεται από τις ανάγκες της σχεδιαζόμενης ενεργειακής πολιτικής της χώρας, τις στρατηγικές της Ε.Ε, αλλά και τις περιστάσεις της κρίσης και των επιπτώσεων του πολέμου. Θυμίζουμε ότι το FSRU προβλέπεται να έχει ικανότητα αποθήκευσης 170.000 κυβικά μέτρα LNG και να μπορεί να παραδίδει μέχρι και 22,7 εκατ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ημερησίως, ή 5,5 bcm ετησίως.
Με λίγα λόγια, η Ελλάδα που πασχίζει να ξεφύγει από τη μαγνητική τροχιά μιας αλυσίδας κρίσεων, από τα μνημόνια και την πανδημία, μέχρι την κρίση των τιμών στην ενέργεια και τώρα τον πόλεμο στην Ουκρανία, φαίνεται να διαθέτει απείρως πιο υπεύθυνη πολιτική στο θέμα από την Γερμανία που καθοδηγεί, υποτίθεται, τις εξελίξεις στην ενέργεια.
Υποχρεωμένη, εκ των πραγμάτων, η Γερμανία αναμένεται να αποδεσμεύσει έκτακτο κονδύλι ύψους 1,5 δισ. δολαρίων για να προμηθευτεί άμεσα υγροποιημένο φυσικό αέριο που θα της δώσει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει τον ενεργειακό εφοδιασμό της εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία. Θυμίζουμε ότι η Γερμανία εισάγει από τη Ρωσία το 55% του φυσικού αερίου που χρειάζεται για να καλύπτει τις ανάγκες της.Παράλληλα, όπως ανακοίνωσε ο καγκελάριος Σολτς την Κυριακή, η Γερμανία θα κατασκευάσει δύο τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου, προκειμένου να καταφέρει να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο.
Η πρόσφατη όψιμη “αφύπνιση” του Γερμανού γίγαντα, ήτοι, ο αψύς τρόπος με τον οποίο η γερμανική πολιτική ελίτ αναφέρεται στον πρώην φίλο της, Βλάντιμιρ Πούτιν, τα μέτρα τόνωσης της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας και η αλλαγή στάσης, με τον εφοδιασμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων με κάτι περισσότερο από μερικά…κράνη, θα πρέπει να αποδοθούν σε δύο λόγους: πρώτον, στην οργή που προκάλεσε το γεγονός ότι αισθάνθηκαν ότι ο Πούτιν κορόιδεψε τον καγκελάριο Σολτς στο ταξίδι του στην Μόσχα, προ της εισβολής, και δεύτερον, στο βαθύ φόβο που τρέφουν για τυχόν απονενοημένη προέλαση των Ρώσων μέσα από τις πεδιάδες της Ουκρανίας και της Πολωνίας, με κατεύθυνση το Βερολίνο!