Το Κατάρ ήταν η επόμενη στάση του Τούρκου Προέδρου μετά τα 10 δις που έλαβε από τις επαφές  που είχε με τον σεΐχη των  Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ αλ Ναχιάν στην Άγκυρα. Μεταξύ των 15 συμφωνιών που υπέγραψε χθες με τον Εμίρη του Κατάρ Σεΐχη Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι ήταν και το μνημόνιο κατανόησης μεταξύ του Οργανισμού Ανάπτυξης Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων της Τουρκίας (KOSGEB) και της Τράπεζα Ανάπτυξης του Κατάρ όπως και το μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του

Γραφείου Επενδύσεων της προεδρίας της Δημοκρατίας της Τουρκίας και της Ένωσης Επιχειρηματιών του Κατάρ.

Παρά ταύτα λίγες ώρες πριν  ο Ερντογάν επέμενε ότι «δεν σχεδιάζει να ζητήσει οικονομική βοήθεια», αν και είναι γνωστό της πάση ότι  ακριβώς αυτό είναι που χρειάζεται και μάλιστα απεγνωσμένα. Όπως είναι  γνωστό επίσης και ότι τώρα είναι η καλύτερη συγκυρία να αποκομίσει κανείς πολλαπλά οφέλη από την Άγκυρα με τους πλέον ευνοϊκούς όρους. Αυτό έπραξε ο σεΐχης των Εμιράτων. Το ίδιο σκεπτικό ακολούθησε  και ο υπουργός Εξωτερικών του Κατάρ Σέιχ Μοχάμεντ Αμπντουλραχμάν Αλ-Θάνι, ο οποίος  δεν έκρυψε ότι η Ντόχα θεωρεί ότι οι οικονομικές δυσχέρειες της Τουρκίας προσφέρουν ευκαιρίες για το Κατάρ. Κάτι που προσπαθεί να αποκρύψει με κάθε τρόπο το καθεστώς Ερντογάν, επιχειρώντας να προβάλλει το προφίλ της ισχυρής Τουρκίας που αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο άνοιγμα στις χώρες του Κόλπου μετά από 10 και πλέον χρόνια παγωμένων και συχνά τεταμένων σχέσεων. Και όταν λέμε με κάθε τρόπο, εννοούμε φιμώνοντας τα ΜΜΕ και κάθε άποψη που δεν αρέσει στο τουρκικό καθεστώς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι η τουρκική τηλεόραση διέκοψε την συνέντευξη Τύπου του Τσαβούσογλου με τον ομόλογό του στο Κατάρ όταν ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών ρωτήθηκε αν έχει έρθει στην Ντόχα με σκοπό να ζητήσει οικονομική βοήθεια, ώστε να αντιμετωπιστεί το οικονομικό χάος που επικρατεί στην χώρα. Το κόκκινο πανί φαίνεται ότι ήταν η λέξη χάος, που έχει προφανώς διαγραφεί από το τουρκικό λεξιλόγιο. Λίγες ώρες νωρίτερα το γραφείο Τύπου της τουρκικής προεδρίας έδινε έτοιμες ερωτήσεις στους εκλεκτούς του δημοσιογράφους. Για κακή  του τύχη όμως οι ερωτήσεις και τα ονόματα των «δημοσιογράφων» διέρρευσαν λίγο πριν την έναρξη της συνέντευξης Τύπου, προκαλώντας την σφοδρή αντίδραση των τουρκικών δημοσιογραφικών ενώσεων.

Κοντολογίς αυτό που θέλει να προβάλλει το καθεστώς Ερντογάν είναι ότι όλα βαίνουν καλώς τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Στην πραγματικότητα όμως ο Τούρκος Πρόεδρος έχει  αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η Άγκυρα δεν είναι το κέντρο του κόσμου, ότι πράγματι χρειάζεται οικονομική βοήθεια και εν τέλει δεν μπορεί να ζει συνεχώς απομονωμένη από τους γείτονες της ή να στηρίζεται σε ευκαιριακές συμμαχίες. Ειδικά τώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα εκτός από τις ΗΠΑ και με τους άλλοτε στενούς συμμάχους της, Ρωσία και Ιράν. Ήδη από την περασμένη Άνοιξη ο Ερντογάν κάνει αργά αλλά σταθερά βήμα για την επαναπροσέγγιση με τον αραβικό κόσμο με την βοήθεια και του  στενού συμμάχου του, Κατάρ. Η αρχή έγινε με το Κάιρο μέσω  των διερευνητικών συνομιλιών που είχαν οι δύο πλευρές τον περασμένο Μάιο και Σεπτέμβριο. Ακολούθησε η  Διάσκεψη της Βαγδάτης στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, όταν ο Εμίρης του Κατάρ  Χαμάντ Μπιν Καλίφα Αλ Θανί συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο αλ Σισί, ενώ λίγες ημέρες αργότερα -στις 17 Σεπτεμβρίου- κυκλοφόρησε φωτογραφία του  Εμίρη του Κατάρ με τον Πρίγκιπα της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν στο αιγυπτιακό θέρετρο  Σαρμ αλ-Σέιχ. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι οι σχέσεις των εν λόγω κρατών βαίνουν προς πλήρη εξομάλυνση. Τα δύο στρατόπεδα, Κατάρ και Τουρκία από την μια και Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα από την άλλη, συνεχίζουν να έχουν σημαντικές διαφορές με αφετηρία τις εξεγέρσεις της Αραβικής Ανοίξεως το 2010-2011. Από την στάση απέναντι στην Μουσουλμανική Αδερφότητα και την Χαμάς, μέχρι τους πολέμους στην Συρία, την Λιβύη και την Υεμένη, τα δύο στρατόπεδα στηρίζουν αντίπαλες ομάδες. Και θεωρείται δύσκολο να υπάρξει ουσιαστική προσέγγιση μεταξύ των δύο πλευρών. Όπως θεωρείται δύσκολη και οποιαδήποτε συμμαχία με την Άγκυρα, καθώς έχει χάσει παντελώς την αξιοπιστία της ως εταίρος αλλά κυρίως βιώνει μια πρωτοφανή -στα χρόνια της παντοκρατορίας του Ερντογάν-  πολιτική, οικονομική και κοινωνική αστάθεια.