άνευ προηγουμένου. Και τί κυβίστηση; Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, σημαντικές χώρες της Ε.Ε. έριξαν στο τραπέζι την ιδέα της αναβίωσης της χρυσής εποχής της πυρηνικής ενέργειας, ως τον πιο ασφαλή τρόπο για να αντιμετωπιστεί η κρίση εφοδιασμού και το άλμα τιμών των τελευταίων μηνών.
Ήταν λες και ο πυρηνικός διάβολος που κρύβαμε στην ευρωπαϊκή ντουλάπα μας, να εξαγνίστηκε στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ και να μετατρέπεται εν μια νυκτί, στον από μηχανής Θεό που θα βοηθήσει να ξεφύγουμε από την ενεργειακή στενωπό που οι ίδιοι δημιουργήσαμε για τους εαυτούς μας. Οι Υπουργοί Ενέργειας της Ε.Ε. θα συζητήσουν το θέμα αύριο, 26 Οκτωβρίου, όταν και αναμένονται να εξειδικεύσουν τα μέτρα της ευρωπαϊκής εργαλειοθήκης προκειμένου να βρουν την ιδανική λύση στην ενεργειακή κρίση που μαστίζει τις ευρωπαϊκές αγορές.
Είναι χαρακτηριστικό της εκ βάθρων αλλαγής στάσης, πως ακόμη και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται πρόθυμος να συναινέσει προς μια επαναστροφή στην πυρηνική ενέργεια, έστω και εάν αυτή αφορά σε όλους τους άλλους πλην ημών, καθώς «παρά τα γνωστά μειονεκτήματά της, διαθέτει το πλεονέκτημα της σταθερής τροφοδοσίας σε ηλεκτρική ενέργεια δίχως εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα εύσχημο τρόπο, οι άνθρωποι που στήσανε το γαϊτανάκι της απανθρακοποίησης δίχως να διαθέτουν πραγματικά όπλα στη φαρέτρα, να ομολογήσουν το αρχικό σφάλμα τους που κοντεύει να γονατίσει, όμως, την Ευρώπη και να καταστρέψει εν τη γενέσει τους τα φιλόδοξα, πλην αμετροεπή πράσινα σχέδιά της –που όλοι συμφωνούμε πως είναι αναγκαία για την ευεξία του πλανήτη.
Έτσι ξαφνικά, που λέει και το τραγούδι, η πυρηνική ενέργεια, 10 χρόνια μετά το ατύχημα στην Φουκουσίμα που σφράγισαν, κατά ένα τρόπο, τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές της, ανακάμπτει χάρη σε μια δραματική αλληλλουχία παραβλέψεων και παραλείψεων που κλονίζουν το ευρωπαϊκό αφήγημα του Green Deal, την ώρα που αυτό έπρεπε να έχει ήδη απογειωθεί.
Η Φουκουσίμα δεν ήταν ένα απλό επεισόδιο στα ενεργειακά χρονικά του πλανήτη, αλλά ένα γεγονός που έμελλε να αλλάξει συθέμελα τον τρόπο με τον οποίο θα σχεδιάζαμε, ως συντεταγμένες Πολιτείες, το πώς θα παράγαμε ηλεκτρισμό. Το 2011, η Άγκελα Μέρκελ αποφάσισε το κλείσιμο όλων των πυρηνικών σταθμών της Γερμανίας, έως το 2022 και εξήγγειλε το φιλόδοξο πρόγραμμά της, «Energiewende», που αποσκοπούσε στη μαζική στροφή στην ανανεώσιμη ενέργεια και στο φυσικό αέριο.
Τα υπόλοιπα είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Η απαράμιλλη τευτονική «πειθώ» αιχμαλώτισε τις εγκεφαλικές άμυνες των νουνεχών και πυροδότησε έναν πρωτόγνωρο ενθουσιασμό, σε σημείο τύφλωσης, ώστε οι ιθύνοντες να ξεχάσουν να συμπεριλάβουν στην εξίσωση της Ενεργειακής Μετάβασης, τις πιθανές επιπτώσεις στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, όπως και τη συνακόλουθη εκτίναξη των τιμών, από το άκριτα υπερταχύ πέρασμα στην πράσινη ενέργεια.
Σήμερα που η εξάρτηση από το αέριο είναι ορατή και από το πιο μακρυνό γαλαξιακό σύστημα και η συμμετοχή των ΑΠΕ είναι μεν σημαντικά αυξημένη, αλλά όχι καθοριστική, ο ευρωπαϊκός ενθουσιασμός μετατρέπεται σε πανικό, εξ ού και οι ποικίλες εκκλήσεις για επιστροφή στον λιγνίτη, στην πυρηνική ενέργεια -και Κύριος οίδε, ακόμη και στο πετρέλαιο...
Φυσικά, η επιστροφή στην «ανασφάλεια» και τη «βρωμιά» της πυρηνικής ενέργειας και του άνθρακα, θα πρέπει να βαφτιστεί «ενάρετη», όπως επιτάσσει η έτερη λαμπρή έμπνευση της Κομισιόν, η λεγόμενη «πράσινη ταξονομία», δηλαδή, ο κατάλογος με τις μορφές ενέργειας που κρίνονται κατάλληλες για το κλίμα και το περιβάλλον. Η πυρηνική ενέργεια, σύμφωνα με 10 χώρες-μέλη, μεταξύ των οποίων η Γαλλία (εξακολουθεί να αποτελεί την πυρηνική μεγαλόνησσο της Ευρώπης, αφού διαθέτει 56 ατομικούς σταθμούς που παράγουν 380 TWh ετησίως, ήτοι το 71% της συνολικής πυρηνικής ενέργειας που παράγεται στην Γηραιά ήπειρο) δεν εκπέμπει CO2 και υπό κανονιστικές προϋποθέσεις, θα μπορούσε να συμβάλει αποτελεσματικά στην αποτροπή της κλιματικής αλλαγής, της υπερθέρμανσης του πλανήτη και στην ενεργειακή ανεξαρτησία της περιοχής.
Ακόμη, σε έκθεσή της στα τέλη Μαρτίου, η επιστημονική υπηρεσία της Κομισιόν σημείωνε πως "καμιά ανάλυση δεν έχει προσκομίσει επιστημονικές αποδείξεις ότι η πυρηνική ενέργεια βλάπτει την ανθρώπινη υγεία ή το περιβάλλον περισσότερο από άλλες μορφές ενέργειας" οι οποίες αναμένεται να ενταχθούν στη λεγόμενη πράσινη ταξινομία.
Στην Ελλάδα που προσχώρησε μετ΄επαίνων στη χορεία των κρατών-μελών που σπεύδουν να απολιγνιτοποιήσουν και απανθρακοποιήσουν, συνολικά, την οικονομία τους, η έννοια της πυρηνικής ενέργειας ισοδυναμεί με προειδοποίηση της ΕΜΥ για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα.
Όπως εξηγεί σε άρθρο του στο SLpress.gr ο Γιώργος Αδαλής, η χώρα χρειάζεται ετησίως 60.000 μεγαβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας. Το 2020, το κόστος μιας μεγαβατώρας, με το μείγμα που διαθέτουμε ανερχόταν σε περίπου 100.000 ευρώ που σημαίνει ότι το συνολικό ετήσιο κόστος για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα φτάνει στα περίπου 6 δισ. ευρώ. Με το κόστος παραγωγής μιας μεγαβατώρας από πυρηνικό εργοστάσιο να μην ξεπερνά τα 10.000 ευρώ, εάν υποθέταμε ότι η χώρα μας κάλυπτε κατά 100% τις ανάγκες της από πυρηνικά εργοστάσια, το συνολικό ετήσιο κόστος θα έπεφτε από τα 6 δισ. στα μόλις 600 εκατ. ευρώ!
Θα έπρεπε, πιθανώς να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για τα μεγάλα, αν θέλουμε να κάνουμε μεγάλα πράγματα. Αλλά η αίσθηση της μικρής και ανίσχυρης χώρας που έχει "δηλητηριάσει" τη συνείδηση των Ελλήνων, αποτρέπει τέτοιου είδους σκέψεις.