ενδιέφεραν τον Σαρκοζί. Οι συνομιλίες υπεκλάπησαν το 2014 και χρησιμοποιήθηκαν ως πειστήρια παρότι η πλευρά Σαρκοζί ζητούσε να μη γίνουν αποδεκτές.
Οι δικαστές έκριναν ότι ο πρώην πρόεδρος είναι ένοχος για διαφθορά επειδή υποσχέθηκε να στηρίξει την υποψηφιότητα του Αζιμπέρ για μια εξέχουσα θέση στο Μονακό, σε αντάλλαγμα για εμπιστευτικές πληροφορίες. Στη δίκη, που ολοκληρώθηκε στις 10 Δεκεμβρίου, η υπεράσπιση του Σαρκοζί έκανε λόγο για μια υπόθεση που βασίστηκε σε «υποθέσεις» και «φαντάσματα» και ζήτησε την απαλλαγή όλων των κατηγορουμένων. Εκ των βασικών της επιχειρημάτων ήταν ότι ο πρώην πρόεδρος δεν πέτυχε αυτό που ζητούσε και ο Αζιμπέρ δεν ανέλαβε ποτέ την επίζηλη θέση στο Μονακό. Με βάση τον νόμο ωστόσο, δεν είναι αναγκαίο να έχει κερδίσει κάτι ο εναγόμενος για να χαρακτηριστεί το αδίκημα «διαφθορά» και «αθέμιτη άσκηση επιρροής». Σε περίπτωση που η ποινή επιβεβαιωθεί στο εφετείο, ο άλλοτε δημοφιλής πρόεδρος της Γαλλίας με τις ελληνικές ρίζες (Ο παππούς του Σαρκοζί από την πλευρά της μητέρας του ήταν Έλληνας της Θεσσαλονίκης), θα εκτίσει την ποινή του κατ’ οίκον, με βραχιόλι ηλεκτρονικής επιτήρησης.
Ο Νικολά Σαρκοζί δεν είναι ο πρώτος πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας που καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης. Το 2011, ο Ζακ Σιράκ είχε καταδικαστεί για οικονομικές ατασθαλίες για την περίοδο που ήταν δήμαρχος του Παρισιού. Επίσης, πέρυσι τον Ιούνιο, ο πρώην πρωθυπουργός, επίσης συντηρητικός Φρανσουά Φιγιόν καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση για το «Penelope Gate». Ο Φιγιόν κατηγορήθηκε ότι πλήρωσε τη σύζυγό του εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για εργασία που φέρεται να μην έκανε ποτέ όταν εργαζόταν ως βοηθός του. Παράλληλα κατέβαλε χρήματα σε δύο από τα παιδιά τους για αντίστοιχες υπηρεσίες στη Γερουσία.
Η Γαλλία δεν είναι η μόνη χώρα που οι ηγέτες της βρέθηκαν στο «μάτι του κυκλώνα» για υποθέσεις διαφθοράς. Στην Ισπανία μια πρωτοφανής υπόθεση διαφθοράς προκάλεσε την πτώση του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι τον Μάιο του 2018. Ο συντηρητικός πρωθυπουργός ανατράπηκε από πρόταση μομφής που κατέθεσε το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) μετά την καταδίκη του Λαϊκού Κόμματός του (PP) σε μια δίκη για διαφθορά. Η καταδίκη αυτή, που εκδόθηκε στις 24 Μαΐου, ήταν ο δικαστικός επίλογος που δόθηκε στην υπόθεση "Γκιουρτέλ". Συνολικά 29 πρόσωπα, μεταξύ των οποίων περίπου δώδεκα πρώην στελέχη ή εκλεγμένοι του PP, ηγέτης του οποίου ήταν ο Ραχόι, καταδικάστηκαν σε συνολικά 351 χρόνια κάθειρξης. Έπειτα από μια μαραθώνια δίκη που διήρκεσε από τον Οκτώβριο του 2016 έως τον Νοέμβριο του 2017, το δικαστήριο έκρινε ότι τεκμηριώθηκε η ύπαρξη ενός δικτύου που ανέθετε δημόσια συμβόλαια με αντάλλαγμα προμήθειες σε δήμους των περιοχών της Μαδρίτης και της Καστίλλης-Λεόν από το 1999 έως το 2005. Τον Ιούλιο του 2017, ο Ραχόι κλήθηκε ως μάρτυρας στη δίκη. Ήταν η πρώτη φορά που ένας πρωθυπουργός εν ενεργεία έδινε κατάθεση σε δικαστήριο στην Ισπανία. Ο συντηρητικός ηγέτης είχε πει στην κατάθεσή του ότι δεν γνώριζε τίποτα για την οικονομική διαχείριση του κόμματος, του οποίου ήταν δεύτερος στην ιεραρχία από το 1990, και ότι δεν τον απασχόλησε «ποτέ» «κανένα ζήτημα λογιστικής».
Στην Ισλανδία ο πρώην πρωθυπουργός Γκέιρ Χαάρντε κρίθηκε ένοχος για μια από τις συνολικά τέσσερις κατηγορίες που τον βάρυναν, αυτή της "αμέλειας" αναφορικά με την κατάρρευση της οικονομίας της Ισλανδίας στα τέλη του 2008. Ωστόσο το δικαστήριο δεν επέβαλε στον πρώην πρωθυπουργό ποινή. Ο πρώην πρωθυπουργός Χαάρντε είναι ο μοναδικός πολιτικός ηγέτης, που λογοδότησε στη δικαιοσύνη σχετικά με την κρίση που έπληξε την παγκόσμια οικονομία. Το Ειδικό Δικαστήριο έκρινε τελικά ένοχο τον Χάαρντε επειδή δεν συγκάλεσε υπουργικά συμβούλια προκειμένου να προετοιμαστεί σωστά η χώρα ενόψει της οικονομικής κρίσης.