θέλουν να δρομολογείται η έναρξη του έργου της διαχείρισης απορριμμάτων στην Πελοπόννησο. Πριν λίγες ημέρες με απόφαση του υφυπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Νίκου Ταγαρά, άλλαξαν υποκατηγορία σχετικά με την περιβαλλοντική τους αδειοδότηση οι Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων (ΜΕΑ) και οι Μονάδες Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων (ΜΕΒΑ), ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση τρέχει να προλάβει ώστε να δημοπρατηθούν 17 Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων σε όλη τη χώρα μέσα στο 2020.
Επιπλέον, στο ΥΠΕΝ υπάρχει ψηλά στην ατζέντα η ενεργειακή αξιοποίηση των υπολειμμάτων. Σε ό,τι αφορά το έργο της διαχείρισης απορριμμάτων στην Πελοπόννησο φαίνεται πως αναμένεται να ξεκινήσει μετά από ένα διάστημα αδράνειας. Υπενθυμίζεται, πως τον περασμένο Αύγουστο αποσύρθηκε ο φάκελος του έργου «Ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων Πελοποννήσου με ΣΔΙΤ», ενώ σε έγγραφο της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς το υπουργείο Ανάπτυξης διαπίστωνε πως το έργο δεν είναι εναρμονισμένο με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Παράλληλα, σε μια ενδιαφέρουσα διαδικτυακή συζήτηση για την διαχείριση των απορριμμάτων που διοργάνωσε η πρωτοβουλία «ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων στην Ελλάδα Waste.gr την περασμένη Κυριακή παρουσιάστηκαν ενδιαφέροντα στοιχεία για την ανακύκλωση και την κυκλική οικονομία και τον τρόπο με τον οποίον επηρεάζουν τις κοινωνίες και τις οικονομίες των χωρών.
«Είμαστε σε μια περίοδο που αυτό που λέμε διαχείριση απορριμμάτων επανακαθορίζεται πλήρως, αυτό γίνεται γιατί έχουμε τέσσερις μεγάλες τάσεις που διαμορφώνουν το νέο τοπίο», σημείωσε ο Αντώνης Μαυρόπουλος, χημικός μηχανικός, τ.πρόεδρος της International Solid Waste Association. «Η μία μεγάλη τάση λέγεται κυκλική οικονομία, δηλαδή η προσπάθεια να έρθει η διαχείριση των στερεών απόβλητων κοντά στη διαχείριση των πόρων και η προσπάθεια της Ε.Ε. για επαναχρησιμοποίηση των υλικών για να μειώσουμε την εξάρτηση μας από τις εισαγωγές» τόνισε ο κ. Μαυρόπουλος. Η δεύτερη τάση, πρόσθεσε, είναι η ρύπανση της θάλασσας από πλαστικά που μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο εάν μειωθούν οι διαρροές πλαστικών στη θάλασσα, άρα η τάση μας οδηγεί στην απόφαση επανακαθορισμού της στάσης μας απέναντι στο πλαστικό. Η τρίτη τάση, όπως είπε «είναι το τέλος της βρώμικης ανακύκλωσης που έχει ξεκινήσει από την Κίνα και άλλες χώρες της Ασίας και λέει ότι δεν θα ξαναπάρουμε ανακυκλώσιμα με 25% ακαθαρσίες (πλαστικά, χαρτιά) που οι ευρωπαίοι δεν μπορούν να ανακυκλώσουν και η τέταρτη τάση είναι η 4η βιομηχανική επανάσταση που επανακαθορίζει την εργασία τον τρόπο επικοινωνίας και την διαχείριση των στερεών αποβλήτων». Σημείωσε πως «χρειαζόμαστε περίπου 3 δισ. τόνους πρόσθετα πολύτιμα μέταλλα, όπως το κοβάλτιο και το νικέλιο για να μπορούμε να παράγουμε μπαταρίες, ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά. Πρέπει όμως να τα πάρουμε κατά 30-40% από την κυκλική οικονομία. Επομένως η κυκλική οικονομία αποτελεί όρο για την αντιμετώπιση της κλιματική αλλαγής, είπε καταλήγοντας.
Στην Ελλάδα μια από τις πιο ελπιδοφόρες δράσεις που έχουν αγκαλιάσει οι πολίτες έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια στο Χαλάνδρι καθώς παράγονται 35.000 τόνοι απορριμμάτων. Όπως ανέφερε στην ίδια συζήτηση ο καθηγητής χημικών μηχανικών και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Χαλανδρίου Γεράσιμος Λυμπεράτος «με ένα νέο σχεδιασμό το 2015 προσπαθήσαμε να μειώσουμε τον πράσινο κάδο και να αυξήσουμε τους μπλε κάδους, προσθέτοντας παράλληλα ένα νέο ρεύμα των κίτρινο κάδο για χαρτί. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο σύμφωνα με τον κ. Λυμπεράτο είναι η προσπάθεια που έχει γίνει με τα βιοαπόβλητα που αποτελούν το 40% τονίζοντας πως αποτελεί κλειδί η διαλογή στην πηγή και η αξιοποίηση τους.