Κατά τη χθεσινή λαμπρή εκδήλωση που οργάνωσε ο Όμιλος Μυτιληναίος για να
εορτάσει τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Αλουμίνιον Ελλάδος, στο Δίστομο
Βοιωτίας, και τα 10 χρόνια από την εξαγορά της εταιρείας (από την Καναδική
ALCAN) και την έκτοτε αναπτυξιακή της πορεία, παρίστατο ως τιμώμενο πρόσωπο ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κος Προκόπης Παυλόπουλος. Αφού προβλήθηκε ένα άκρως
ενδιαφέρον
video
documentary
για την λειτουργία του
εργοστασίου (βλέπε ανάρτηση στο
www
.energia
.gr) και ολοκληρώθηκαν οι ομιλίες
του Διευθύνοντος Συμβούλου της Αλουμίνιον Ελλάδος, κ. Δημήτρη Στεφανίδη, και
του Προέδρου του και Διευθύνοντα Συμβούλου του ομώνυμου Ομίλου, κ. Ευάγγελου
Μυτιληναίου, ο κ. Παυλόπουλος παρέλαβε ένα εντυπωσιακό δώρο από μεταλλική
σύνθεση που είχε παραχθεί στο εργοστάσιο. Αποχώρησε ευθύς αμέσως από το χώρο
της εκδήλωσης χωρίς τελικά να ψελλίσει δημόσια ούτε ένα ευχαριστώ προς τους
οικοδεσπότες, ούτε να συγχαρεί, ως όφειλε, την διοίκηση και τους εργαζόμενους
της Αλουμίνιον Ελλάδος για την λίαν επιτυχή λειτουργία της εταιρείας. Μίας
εταιρείας η οποία με το παράδειγμα της και μόνο στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας στην
κατά τα άλλα χειμαζόμενη Ελληνική βιομηχανία.
Η απόλυτη σιωπή του Προέδρου της Δημοκρατίας προξένησε αλγεινή εντύπωση και
σχολιάστηκε λίαν αρνητικά από όλους σχεδόν τους παρευρισκόμενους. Θα περίμενε
κανείς ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος ως ο επίσημος εκπρόσωπος της Πολιτείας, θα αισθανόταν
την υποχρέωση με ένα απλό και καθαρό λόγο να εξάρει το επιχειρηματικό πνεύμα,
και να συγχαρεί την διοίκηση και τους εργαζομένους για τις άοκνες προσπάθειες τους,
οι οποίες έχουν καταστήσει την Αλουμίνιον Ελλάδος την κορυφαία Ελληνική
εξαγωγική βιομηχανία. Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο τόπος και οι πολίτες,
περισσότερο από κάθε άλλη φορά, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι ένας
καλός λόγος και μία ενθάρρυνση στο έργο τους. Για αυτό και η σιωπή του Προέδρου
της Δημοκρατίας, του κατά το Σύνταγμα πρώτου πολίτη της χώρας, πλήγωσε. Τι
φοβήθηκε άραγε ο Προκόπης Παυλόπουλος; Ότι θα τον χαρακτήριζαν φίλο των
βιομηχάνων και του κεφαλαίου;
Δεν θα θέλαμε να πιστέψουμε ότι ο κ. Παυλόπουλος αδυνατεί να αντιληφθεί ότι
τον 21ο αιώνα οι βιομήχανοι με την κλασσική έννοια του 19ου
αιώνα έχουν εκλείψει δια παντός. Σήμερα οι βιομήχανοι προΐστανται αρκετά
σύνθετων εταιρικών σχημάτων όπου σε στενή σύμπραξη με τους εργαζόμενους
επιδιώκουν και υλοποιούν κοινούς στόχους. Την επιτυχία ή την αποτυχία συνήθως
τις μοιράζονται το ίδιο. Ο κ. Παυλόπουλος οφείλει να εξηγήσει την στάση του,
που τόσες απορίες γέννησε, σε μία τόσο εμβληματική εκδήλωση για την ιστορία αλλά
και το μέλλον της ελληνικής βιομηχανίας.