Σχόλιο

Σεισμοί στην Τουρκία το 1999 και το 2023: Οι Πολιτικοί τους «Μετασεισμοί»

Σεισμοί στην Τουρκία το 1999 και το 2023: Οι Πολιτικοί τους «Μετασεισμοί»

Οι πρόσφατοι σεισμοί στην Τουρκία ξύπνησαν μνήμες φρίκης από τους σεισμούς που είχαν χτυπήσει τη γείτονα και το ’99 αλλά και κάποιους συνειρμούς σχετικά με την τότε και με την τωρινή πολιτική της κατάσταση. Και οι συνειρμοί αυτοί είναι μάλλον δυσάρεστοι για τον Τούρκο πρόεδρο – μένει, βέβαια, να αποδειχθεί αν θα είναι και δυσοίωνοι και δη σε μοιραίο, για την πολιτική του κυριαρχία, βαθμό. Οι σεισμοί του 1999 οδήγησαν στην πολιτική ανάδειξη του Ερντογάν – θα είναι οι σεισμοί του 2023 αυτοί που θα προκαλέσουν την πτώση του;

Ο Ενεργειακός Πόλεμος του Πούτιν σε Αδιέξοδο

Ο Ενεργειακός Πόλεμος του Πούτιν σε Αδιέξοδο

Ο ενεργειακός πόλεμος του Βλαντιμίρ Πούτιν ξαφνικά εξελίσσεται τόσο καλά όσο και η «ειδική στρατιωτική του επιχείρηση». Δηλαδή όχι πολύ καλά. Αφού προκάλεσε χάος και φόβο, εργαλειοποιώντας την προμήθεια ενέργειας, κυρίως φυσικού αερίου, στις χώρες που υποστηρίζουν την Ουκρανία, ο Πούτιν βρίσκεται τώρα σε άμυνα μετρώντας τις πληγές του, και εμφανιζόμενος ως να τον έχουν ξεπεράσει οι εξελίξεις. Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο. Τις τελευταίες εβδομάδες οι τιμές του φυσικού αερίου έχουν πέσει κατακόρυφα, ενώ το ρωσικό πετρέλαιο που προμηθεύει τώρα στις διεθνείς αγορές, αυτές που δεν επηρεάζονται από το εμπάργκο των ΗΠΑ και της ΕΕ, πωλούνται σε τόσο μεγάλες εκπτώσεις που έχουν αρχίσει να δημιουργούν έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό ενώ αποδυναμώνονται  τα λειτουργικά περιθώρια των εταιρειών

Κατασκοπευτικά Τώρα και Άλλοτε

Κατασκοπευτικά Τώρα και Άλλοτε

Η κατάρριψη από αμερικανικό μαχητικό ενός κινεζικού μη επανδρωμένου πολιτικού αεροστάτου –κατά την εκδοχή βεβαίως του Πεκίνου–, το οποίο όμως η Ουάσιγκτον χαρακτηρίζει «κατασκοπευτικό», είναι μια ερασιτεχνική επανέκδοση παλαιότερου περιστατικού, όταν τον Μάιο του 1960 η Σοβιετική Ενωση κατέρριψε το κατασκοπευτικό αμερικανικό αεροσκάφος U-2, με συνέπεια την ακύρωση της επισκέψεως στην ΕΣΣΔ του προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Ωστόσο, το πολιτικό κλίμα που κυριαρχούσε στις δύο τυπικώς παρόμοιες περιπτώσεις είναι τελείως διαφορετικό

Πόσο “Λύση”, είναι η Κοινή Προμήθεια Φ. Αερίου;

Πόσο “Λύση”, είναι η Κοινή Προμήθεια Φ. Αερίου;

Από το 2014 που έπεσε για πρώτη φορά στο τραπέζι η ιδέα για μια κοινή ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου, αλλά και πέρυσι την Άνοιξη όταν μέσα στον πανικό που προκάλεσαν οι επιπτώσεις της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία –διακοπή προμηθειών ρωσικού αερίου στην Γηραιά ήπειρο- προτάθηκε η δημιουργία πλατφόρμας για κοινές προμήθειες του ορυκτού καυσίμου, ουδέποτε στάθηκε δυνατό να υπάρξει συναίνεση σε ευρωπαϊκό επίπεδο (κατ΄ αντιστοιχία των ευρωπαϊκών προμηθειών εμβολίων για τον Covid-19). Εκ πρώτης όψεως αυτό δεν θα έπρεπε να προκαλεί απορία. Η εξαίρεση της περιόδου της πανδημίας, όταν συμφωνήθηκε ένας μηχανισμός κοινών προμηθειών εμβολίων για τις χώρες-μέλη, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα πολυποίκιλα εθνικά συμφέροντα δεν αποτελεί παρέκκλιση από τα ειωθότα. Η αρχική επιφύλαξη έχει δώσει πλέον τη θέση της στην άρνηση, κάτι που φάνηκε και από τα όσα μετέφεραν στον Κώστα Σκρέκα οι εκπρόσωποι των εταιρειών προμήθειας φυσικού αερίου (ΔΕΗ, Μytilineos, ΔΕΠΑ Εμπορίας, ELPEDISON, ΗΡΩΝ και Προμηθέας GAS).

Αισιοδοξία και Πραγματικότητα

Αισιοδοξία και Πραγματικότητα

Είναι, πιθανώς, η ανθρώπινη φύση που κάνει ακόμη και τους  γνωστικούς  να πλειοδοτούν σε αισιοδοξία κάθε που μπαίνει το νέο έτος. Η λεπτή αθέατη γραμμή που ονομάζουμε χρόνο λειτουργεί τις περισσότερες φορές ως παραμορφωτικός καθρέφτης της πραγματικότητας. Για παράδειγμα, ο Πρωθυπουργός, εμφανίζεται βέβαιος ότι γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα θα γίνει μια μέρα παγκόσμιος πρωταγωνιστής στη “πράσινη” μετάβαση. Το δήλωσε σαφώς τον περασμένο μήνα. Προφανώς, εξέφρασε μιαν ευχή. Αλλά ο άνθρωπος που εύχεται και αισιοδοξεί, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να προκαταλαμβάνει, στην πραγματικότητα, τις εξελίξεις. Διότι αν λάβει κανείς υπόψη τα “θεμελιώδη” δεδομένα και προσθέσει στον παρονομαστή τα όσα διδάσκει το παρελθόν, η αισιοδοξία και οι προβλέψεις σε θεσμικό επίπεδο μπορεί να εκθέσουν εκείνον που τις εκφέρει.

Έχει Τελειώσει Πραγματικά η Ενεργειακή Κρίση;

Έχει Τελειώσει Πραγματικά η Ενεργειακή Κρίση;

Με τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου να πέφτουν σταθερά τις τελευταίες τέσσερις περίπου εβδομάδες, μπορεί κανείς να πιστέψει ότι η ενεργειακή κρίση έχει τελειώσει ή τουλάχιστον υποχωρεί γρήγορα. Τώρα μας περιμένουν καλύτερες μέρες και, γρηγορότερα παρά αργότερα, οι υπέρογκες υψηλές τιμές και η οικονομική κρίση που τις προκάλεσαν θα είναι μια δυσάρεστη αλλά μακρινή ανάμνηση. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε γύρω μας, και πρώτα-πρώτα στον πόλεμο που μαίνεται τώρα στο κέντρο της Ευρώπης -και ο οποίος μπαίνει σύντομα στο δεύτερο έτος του- και, στη συνέχεια, αν σκεφτούμε άλλες εστίες γεωπολιτικής έντασης που διαφαίνονται στον υπόλοιπο κόσμο (π.χ. Ιράν, Συρία, Ταϊβάν και Υπό -Σαχάρας Αφρική), δεν μπορούμε παρά να αμφισβητήσουμε σοβαρά τη βεβαιότητα και την ευκολία με την οποία κάποιοι διακηρύσσουν το τέλος της ενεργειακής κρίσης

Ετος Δοκιμασίας το 2023

Ετος Δοκιμασίας το 2023

Εάν υπάρχει ιδιότητα που να χαρακτηρίζει το έθνος των Ελλήνων, είναι η ικανότητα αφρολισθήσεως στα κύματα της Ιστορίας. Είναι αυτή ακριβώς η δεξιότητά μας που θα δοκιμασθεί στη διάρκεια του 2023. Και ίσως –κατά την άποψη ορισμένων– εκεί που θα κριθούν τα μείζονα είναι η εξέλιξη των σχέσεων Ελλάδος και Τουρκίας. Σημαντικό επίσης ότι αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο που βρίσκεται σε εξέλιξη μια στρατιωτική σύγκρουση της Δύσεως –εκπροσωπούμενης στο πεδίο της μάχης από τους Ουκρανούς– με τη Ρωσία του προέδρου Πούτιν. Αξιο μνείας βέβαια ότι ο πόλεμος διά αντιπροσώπων δεν είναι νεωτερικό φαινόμενο. Από την άνοδο και την εδραίωση του Στάλιν στην εξουσία, τα κομμουνιστικά κόμματα στη Δυτική Ευρώπη πάντοτε αποτέλεσαν μηχανισμούς υπονομεύσεως με στόχο την ανατροπή της αστικής καθεστηκυίας τάξεως. Αντίστοιχη υπήρξε η πρακτική που υιοθέτησε και η Δύση με επικεφαλής τις ΗΠΑ όταν ενίσχυαν τις αντικαθεστωτικές ομάδες στις χώρες του

Ο Δρόμος Προς Την Ενεργειακή Αυτάρκεια

Ο Δρόμος Προς Την Ενεργειακή Αυτάρκεια

Η ιστορία είναι γεμάτη από περιστατικά με άτομα που διαδραμάτισαν σημαντικούς ρόλους στην πολιτική, στις τέχνες και στην επιστήμη που βίωσαν μοναδικές στιγμές αυτογνωσίας  ή αποκάλυψης της αλήθειας. Πολλοί από τους μεγάλους εφευρέτες περιγράφουν σκηνές όπου η έμπνευση ή και η λύση στο πρόβλημα που τους απασχολούσε ήρθε αναπάντεχα και «φανερώθηκε» ενώ ήσαν απασχολημένοι με κάτι άλλο. Στην θρησκευτική ιστορία η στιγμή της αποκάλυψης είναι εξ ίσου συγκλονιστική γιατί αποτελεί μια τέλεια μεταστροφή από το μέχρι τότε ισχύον δόγμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μεταστροφή του Σαούλ, αργότερα γνωστού ως Αποστόλου Παύλου, στον δρόμο προς την Δαμασκό ως και η αποκάλυψη του Ιησού σε δύο από τους μαθητές του στον δρόμο προς τους Εμμαούς. Μια παρόμοια μεταστροφή καλείται σήμερα να βιώσει και να πράξει η Ευρώπη, και πολύ περισσότερο η Ελλάδα, σε ότι αφορά την παραγωγή και χρήση ενέργειας 

Η Παρεξήγηση με το Ενεργειακό Ισοζύγιο

Η Παρεξήγηση με το Ενεργειακό Ισοζύγιο

Για όσους παρακολουθούν την αγορά ενέργειας τόσο στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς η εκτενής αρθρογραφία των τελευταίων ημερών υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ),τον αυξανόμενο και πολύ σύντομα «κυρίαρχο» ρόλο τους, θυμίζει λίγο τους πύρινους λόγους των ζηλωτών των πρώτων χριστιανικών χρόνων όταν αγωνιζόντουσαν για την εγκαθίδρυση της νέας θρησκείας. Παρά το γεγονός ότι σήμερα οι ΑΠΕ, μετά από 40 χρόνια προσπάθειας και σημαντικών επενδύσεων, έχουν κερδίσει επαξίως μια μόνιμη θέση στο ενεργειακό ισοζύγιο πολλών χωρών εξακολουθεί να επικρατεί ένα είδος πρωτογονισμού ανάμεσα στους υποστηρικτές τους. Δρουν και κινούνται υπό το άγχος της εξασφάλισης με κάθε δυνατό τρόπο της πρωτοκαθεδρίας στην παραγωγή ενέργειας και δεν διστάζουν να επικαλούνται ανεύθυνα τον μπαμπούλα της κλιματικής αλλαγής για την αναγκαιότητα επικράτησης των ΑΠΕ έναντι οποιασδήποτε άλλης μορφής ενέργειας. Εδώ όμως οι μεσσιανικές τάσεις των οπαδών των ΑΠΕ παίρνουν διαζύγιο από την πραγματικότητα και την λογική.

Οδεύουμε προς Έναν Δυστοπικό Ενεργειακό Κόσμο;

Οδεύουμε προς Έναν Δυστοπικό Ενεργειακό Κόσμο;

Η λέξη «δυστοπία», που σχετικά πρόσφατα εισήλθε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει μια κοινότητα ή κοινωνία που είναι ανεπιθύμητη ή τρομοκρατική. Ακόμα, χαρακτηρίζει ένα τόπο που θεωρείται κακός σε αντιδιαστολή με την «ουτοπία» η οποία είναι το υπόδειγμα για μια ιδανική κοινωνία χωρίς εγκληματικότητα ή φτώχεια. Ως δυστοπικές εμφανίζονται οι κοινωνίες σε πολλά μυθιστορήματα και κινηματογραφικά έργα επιστημονικής φαντασίας με πλέον χαρακτηριστικά τα βιβλία των George Orwell (1984), Aldous Huxley (Brave New World) και Rey Bradberry (Fahrenheit 451) και την ταινία Blade Runner του Ridley Scott

Περίοδος Aνατροπών

Περίοδος Aνατροπών

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υπήρξε ένα «πείραμα σε εξέλιξη», που αντί να οδηγείται σε ολοκλήρωση αρχίζει να εμφανίζει σημεία αποσυνθέσεως, κατά την άποψη εκείνων που αντιμετώπισαν το όλο εγχείρημα με σκεπτικισμό. Ολως τυχαίως, πριν από έναν αιώνα, ο Τζέιμς Τζόις –άκρως ιδιοσυγκρασιακός συγγραφέας ιρλανδικής καταγωγής– είχε αρχίσει να δημοσιεύει τμήματα ενός νέου έργου του, που αντί για τίτλο έκανε χρήση του όρου «ένα έργο σε εξέλιξη». Επειτα από δεκαεπτά χρόνια απάνθρωπης προσπάθειας προέκυψε έργο ακατάληπτο, που κυκλοφόρησε το 1939 με τίτλο –σε ελληνική μετάφραση– «Η αγρύπνια του Φίννεγκαν». Στην πολιτική, βεβαίως, τα πράγματα οφείλουν να είναι απλούστερα. Και όντως, με νωπή ακόμη τη φρικτή εμπειρία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διαμορφώθηκε η ιδέα μιας ενωμένης Ευρώπης, με ιδεολογικό υπόβαθρο τις αρχές του γαλλικού διαφωτισμού, της ελευθερίας και δημοκρατίας, την οικονομική σε πρώτη φάση και στη συνέχεια την πολιτική ενοποίηση, που θα αναδείκνυαν την Ευρώπη σε μείζονα πυλώνα της ανθρωπότητος.

Θέμα Αρχής

Θέμα Αρχής

Όπως επισημαίνει η αρθρογράφος του Energia.gr, Μάχη Τράτσα στο σημερινό της κύριο άρθρο στο πόρταλ (εδώ) σήμερα Δευτέρα (19/12) είναι μια κρίσιμη ημέρα για τα Ευρωπαϊκά πράγματα καθότι θα πρέπει να αποφασισθεί από τους υπουργούς Ενέργειας το ανώτατο όριο (πλαφόν) που θα πρέπει να ισχύσει σύντομα στις ευρωπαϊκές αγορές φυσικού αερίου με στόχο τον έλεγχο των τιμών. Και αναφερόμαστε σε αγορές καθότι ως γνωστό πέρα από την προβεβλημένη πλατφόρμα TTF, με έδρα το Άμστερνταμ, λειτουργούν ακόμα 10 εμπορικοί κόμβοι συναλλαγών αερίου σε Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία και ακόμα και στην Ελλάδα ( βλέπε Greek Trading Point στο ΕΧΕ). Από πλευράς μας θα προσθέταμε ότι είναι θέμα αρχής για την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως υπάρξει μια ενιαία στάση στο θέμα του πλαφόν καθότι πέρα από τις πρακτικές επιπτώσεις της εν λόγω απόφασης, το όλο θέμα είναι άκρως πολιτικό

Κυρώσεις Χωρίς Βαρύτητα…

Κυρώσεις Χωρίς Βαρύτητα…

Η ΕΕ, την επαύριον της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, δρομολόγησε και, ήδη, εφαρμόζει σταδιακά μια σειρά από μέτρα και κυρώσεις που στόχο έχουν την ενεργειακή απεξάρτησή της από τη Μόσχα αλλά και το να στερήσει έσοδα από την τελευταία, ώστε να την πιέσει, μεσοπρόθεσμα, και σε πολιτικό επίπεδο. Όμως, διερωτάται κανείς αν όντως τα μέτρα αυτά θα φέρουν το ζητούμενο αποτέλεσμα. Υποτίθεται ότι η «Δύση», κατά βάσιν δηλαδή οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η ΕΕ, συντονίζεται ώστε να πλήξει τη Ρωσία. Όμως, στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά: το «πακέτο Μπάιντεν» για στήριξη της αμερικανικής βιομηχανίας θεωρείται προοίμιο εμπορικού πολέμου ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού

Πλαφόν…

Πλαφόν…

Το τελευταίο διάστημα η λέξη αυτή έχει λάβει σχεδόν μυθικές διαστάσεις αφού αναπαράγεται νυχθημερόν από τα Ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ σε συνάρτηση με τον έλεγχο που επιθυμούν οι κυβερνήσεις να ασκήσουν στις ανεξέλεγκτες τιμές ενέργειας. Με τις τιμές του ηλεκτρικού και του φυσικού αέριο να κινούνται σε νέα υψηλά επίπεδα η επιβολή πλαφόν, στις χρηματιστηριακά οριζόμενες τιμές φυσικού αερίου, παρουσιάζεται ως η ιδεώδης λύση που θα μετριάσει, εάν δεν υποτάξει πλήρως, τις δήθεν κερδοσκοπικές κινήσεις που συντελούν στην αύξηση των τιμών. Με τις διάφορες κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής, με την επιμονή τους για την εισαγωγή ανώτατης τιμής (πλαφόν) στην τιμή του φυσικού αερίου, από την οποία εξαρτάται και η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, να θέλουν να υπογραμμίσουν το ενδιαφέρον τους για τον έλεγχο της τιμής ενός κοινωνικού αγαθού που είναι η ενέργεια. Με τις κυβερνήσεις να αγωνιούν

Είναι η Παγκοσμιοποίηση Μία «Φούσκα» που Σκάει;

Είναι η Παγκοσμιοποίηση Μία «Φούσκα» που Σκάει;

Έβγαλε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια στον αναδυόμενο κόσμο. Δημιούργησε έναν πιο ανοιχτό, πιο ανεκτικό και πιο ειρηνικό κόσμο. Αλλά τα οφέλη της δεν τα καρπώθηκαν τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα των ανεπτυγμένων οικονομιών. Εκεί οι ψαλίδες άνοιξαν, η ανασφάλεια εντάθηκε, η δυσφορία συσσωρεύτηκε – ειδικά από το 2008 και έπειτα, που ο κόσμος ήρθε αντιμέτωπος με αλλεπάλληλες κρίσεις. Και κάπως έτσι είδαμε την άνοδο της ακροδεξιάς ανά τον πλανήτη, το Brexit, τον Τραμπ πλανητάρχη, τις δύο ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, ΗΠΑ και Κίνα σε εμπορικό πόλεμο

Δύση και Ανατολή

Δύση και Ανατολή

Η άνευ επιφυλάξεως –εγκάρδια θα έλεγε κανείς– σύμπλευση της Ελλάδος με τις ΗΠΑ στην κρίση και εν συνεχεία στον οικτρό ρωσοουκρανικό πόλεμο ήταν μία ευκαιρία να καταδειχθεί ότι «η Ελλάς ανήκει εις την Δύση» αμετακλήτως. Η αμφίδρομη στάση της Τουρκίας, που επέλεξε να λειτουργήσει ως «δίαυλος» επικοινωνίας μεταξύ των εμπλεκομένων αλλά και της Δύσεως, προκαλώντας ενίοτε τη δυσφορία των Συμμάχων, αξιοποιήθηκε από την Αθήνα, καθώς αναζητεί διαχρονικώς στηρίγματα για να αντιμετωπίσει τη διαρκή πίεση της Αγκυρας. Το αποτέλεσμα μέχρις στιγμής είναι ότι η αντιπαράθεση Ελλάδος και Τουρκίας κορυφώνεται σε τόσο επικίνδυνο βαθμό, ώστε να μην μπορεί να αποκλεισθεί στρατιωτική αναμέτρηση των δύο κρατών. Και όμως, πριν από εξήντα εννέα χρόνια –τέτοια εποχή, το 1953– σε μία από τις εννέα ομιλίες που εξεφώνησε κατά τη διάρκεια επισήμου επισκέψεώς του στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Βασιλεύς Παύλος εξήρε ως παράδειγμα προς μίμηση