Αφού λύσαμε όλα μας τα προβλήματα ,δημογραφικό-συνταξιοδοτικό, διαφθοράς, βραδύτητος της δικαιοσύνης, υπερφορολόγησης φυσικών προσώπων, κυκλοφοριακό χάος Αθηνών, κρατικών νοσοκομίων/πτωχοκομίων, είπαμε ν’ασχοληθούμε και με κάτι επιτυχημένο: τον Τουρισμό.
Αμέσως επαγγελματίες του κλάδου ανέβηκαν στο βήμα, να καταθέσουν προτάσεις-προκλήσεις σε συνέδριο πρωϊνής εφημερίδος για την «διατήρηση και αυθεντικότητα» της μεγάλης Τουριστικής μας φήμης.
Ένας είπε ότι ότι ο Ελληνικός Τουρισμός χρειάζεται «υποδομές», άλλος «εξυπηρέτηση», ο τρίτος «παραχωρήσεις» (δημοσίων κτημάτων) και μόνο ο τελευταίος έθιξε το πρόβλημα, από την μιά του «υπερτουρισμού» (Μύκονος, Σαντορίνη κλπ) και από την άλλη της «βραχείας Τουριστικής περιόδου», πρωθυπουργός κ. Κυρ. Μητσοτάκης.
Πράγματι, η Τουριστική «σεζόν» περιορίζεται σ’ ένα τετράνηνο το έτος κι ό,τι εκέρδισε εφέτος από την παράταση με «το μικρό καλοκαιράκι» του Οκτωβρίου, το ’χασε τον Ιούνιο και Ιούλιο με κάμψη της Τουριστικής πελατείας στα νησιά του Αιγαίου.
Με τόσο βραχύ διάστημα Τουριστικής παραγωγής είναι αδύνατο να αποσβεσθεί το επενδεδυμένο, ξενοδοχειακό κεφάλαιο, που ζηλεύουν οι άρπαγες γείτονες, στα νησιά και την Ξάνθη ή να επενδυθούν αποταμιεύσεις του δημοσίου σε λιμένες, αεροδρόμια , αυτοκινητοδρόμους και των ακτοπλόων σε νέα καράβια, των ξενοδόχων σε διαφήμιση, μάρκετιγκ, επισκευές , βελτιώσεις, επεκτάσεις των καταλυμάτων.
Ως αποτέλεσμα σημειούται πτώση της αποδοτικότητος των Τουριστικών κεφαλαίων κάτω του 5% πρό φόρων. Οι ισχυρές Τουριστικές μονάδες (σε Κρήτη, Ρόδο, Χαλκιδική) πασχίζουν να χρηματοδοτηθούν από τις Τράπεζες του κ. Γιαννάκη Στουρνάρα, οι εργαζόμενοι πάνε στο Ταμείο ανεργίας για 700 ευρώ τον μήνα κι οι αργόσχολοι μάνατζερς σε υποχρεωτικές διακοπές όπου χάνουν τα managerial skills.
’Ετσι όμως ο Τουρισμός “τρώει τις σάρκες” του κι η προστιθεμένη αξία μένει στάσιμος ενώ οι οικονομικά ασθενείς επιχειρήσεις κλείνουν ή πωλούνται στους ξένους, μπιρ-παρά.
Προφανώς κάτι πρέπει να γίνει, όπως να παρασχεθούν κίνητρα για την επιμήκυνση της Τουριστικής περιόδου και τον εμπλουτισμό της. Η ανάπτυξη των Τουριστικών υπηρεσιών καθ’όλο το έτος και πάνω απ’ όλα, η βελτίωση της κερδοφορίας είναι εκ των ών ουκ άνευ.
Λχ. η Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Φοκλσβάγκεν δουλεύει 365 ημέρες τον χρόνο, τρεις βάρδιες την ημέρα και δεν σκέπτεται κανείς να κλείσει 8 μήνες τον χρόνο ενώ η καλύτερη ξενοδοχειακή μονάς που ξέρω δεν αντέχει το χειμώνα να πληρώνει θυρωρό-νυκτός και 10 εργαζομένους υπηρετικό προσωπικό – εφ ώ και διακόπτει την λειτουργία την 31η Οκτωβρίου εκάστου έτους όπως κι όλοι αλλοι τουριστικοί παράγοντες (αγωγιάτες, μεταφορείς, εστιάτορεςκαι τα ΕΛΤΑ).
Την ευθύνη φέρει το κράτος. Με τη «δημοσιονομική απορρόφηση» μηδενική, μετά απ’ το πλούσιο Τουριστικό εισόδημα του καλοκαιριού, θα μπορούσε να καταργήσει τον φονικό ΦΠΑ 24%, τον δημευτικό ΕΝΦΙΑ και τα δημοτικά τέλη και να καλύψει μέρος των ασφαλιστικών εισφορών για τις Τουριστικές επιχειρήσεις που θα δουλέψουν όλο τον χειμώνα. Ετσι κι αλλιώς δεν εισπράττει «τσεντέζιμο» τους χειμερινούς μήνες. Αντίθετα πληρώνει επιδόματα ανεργίας κι οι επιχειρηματίες ,την προείσπραξη φόρου εισοδήματος του επομένου έτους. Αντε μετά ν’ ανοίξεις ξενοδοχείο.
Στον ιδιωτικό τομέα , ο χειμερινός Τουρισμός προϋποθέτει θερμαινόμενα καταλύματα, Μεσογειακή διατροφή του Τουρίστα και απασχόληση του, αφού δεν μπορεί να πάει στην θάλασσα. Δηλ. πρόσθετο κόστος.
Με ανάκληση τεσσάρων Μουσών από τις 7, της Τερψιχόρης (χορός), Καλλιόπης (ποιήσεως), Κλειούς (ιστορίας), Θάλειας (κωμωδίας) και της ζωγραφικής (Μελπωμένης;) θα μπορούσαν οι ξενοδόχοι να διακεδάσουν, με προγράμματα μαθήσεως-απασχολήσεως ,τους χειμερινούς επισκέπτες. Υπάρχει η πεζοπορεία κι η ορειβασία για τους νεωτέρους.
Στα ένα δισ. καταναλωτές του προηγμένου κόσμου, η π ρ ο σ φ ο ρ ά μερικών χιλιάδων συνταξιούχων κι απομάχων της καθημερινής ζωής , θα δημιουργούσε την ιδίαν αυτής ζ ή τ η σ η , κατά τον νόμον του Σαίη.
Έτσι σιγά-σιγά η τουριστική σαιζόν θα επιμηκύνετο. Τ’ άλλα θ’ αναλάμβανε η «αόρατος χρείρ» του Ανταμ Σμίθ και θα περιορίζετο η μικρά Τουριστική περίοδος το πολύ δύο μήνες (Ιανουάριος-Φερβρουάριος). Από Μάρτη καλοκαίρι...
Η χώρα μας, με τέτοιο καλό κλίμα (που δεν αλλάζει , Κυριάκο), φιλόξενη παράδοση του λαού μας και ανέγγιχτους προορισμούς της Ελληνικής φύσεως, δεν έχει ανάγκη άλλη παρά μόνο την διαφύλαξη τηςπολιτιστικής/ Πατριωτικής κληρονομιάς απ’ τον φθηνό Τουρισμό.
Το Νumerus clauses στα 30 εκατομμύρια φτωχοτουρίστες της θερινής, «βαρειάς βιομηχανίας» (‘Ολγα Κεφαλογιάννη) εξασφαλίζει την ποιότητα του Ελληνικού Τουρισμού. ΄Οχι άλλους το καλοκαίρι.Να έρχονται μόνονοι πλούσιοι Τούρκοι για ρακί, ξεγυμνώματα και σεβασμό στις γυναίκες της ελεύθερης Ελλάδας.