Συνεπώς , ο Σαμαράς δεν θα έπρεπε να μνησικακεί απέναντι στον Κυρ. Μητσοτάκη που του φέρθηκε τόσο αχάριστα , αν και τον ανέδειξε κι υποστήριξε επανειλημμένως.
Είναι στην φύση της πολιτικής η αγνωμοσύνη εξ αιτίας όχι μόνο αισθημάτων κατωτερότητος του ευργετουμένου αλλά λόγω πολιτικής «σοφίας». Υπάρχουν διεθνή προηγούμενα (Άγγελα Μέρκελ απέναντι στον μέντορα καγκελάριο Χέλμουτ Κώλ) και πολλά εγχώρια παραδείγματα.
Ο Έλλην βασιλιάς Γεώργιος β΄ που ανέκτησε τον θρόνο του το 1935 με κάλπικο δημοψήφισμα του στρατηγού Κονδύλη , τον κατέβασε από το βασιλικό όχημα στην υποδοχή του στο Φάληρο , για να δείξει ποίος «τώρα κυβερνά» κι έτσι της «Αμύνης τα παιδιά/φέρανε τον βασιλιά» , σιγοτραγουδούσε το στιχάκι της εποχής.
Ο κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς στο προσωπικό του ημερολόγιο, γράφει ότι ανέμενε, αργά ή γρήγορα, τον διωγμό του απ’ το Παλάτι κι ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος επέγραφε πάνω στο γραφείο του «ουδείς επικινδυνοδέστερος του υπ’εσού ευρεγετηθέντος».
Ο Κων/νος Καραμανλής υπήρξε ο πλέον «άφιλος» όχι μόνο σ’αυτούς που τον έφεραν στο προσκήνιο αλλά και στους στενούς του συνεργάτες πχ. στον Ευάγγελο Αβέρωφ.
Το άκρον άωτον της αφιλίας του Καραμανλή , διηγείται ο κ. Αντώνης Βογιατζής (*): Εις τας δυσμάς του βίου του , ο Λάμπρος Ευταξίας , φίλος εξ απαλών (πολιτικών) ονύχων κι ευεργέτης του «εθνάρχη», τον πήρε στο τηλέφωνο και τού’πε:
-«Κώστα μου , απομένουν ολίγες ημέρες της ζωής μου.Σε παρακαλώ να μ’επισκεφθής , για τελευταία φορά , σπίτι μου γιατί είναι κληνήρης» , κι αυτός απήντησε κοφτά:
-Δεν θα σε επισκεφθώ, Λάμπρο»!...
-Μα... ψέλλισε ο Ευταξίας , εμέ, που τόσο σε φρόντισα;
Ο Καραμανλής, λέγεται ότι απήντησε: Όχι , διότι ΕΓΩ κατέστησα την αγνωμοσύνη πολιτική αρετή.
Θα έπρεπε ως πρώην πρωθυπουργός , κ. Αντ. Σαμαράς να εγνώριζε ότι ο κ. Κυρ.Μηστοτάκης πολιτικώς δεν απέστη του κανόνος.
(*) Πρόεδρος του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών, Ιδρύματος Βούρου-Ευταξία.