Τρανό παράδειγμα το πρόσφατο «άδειασμα» από την Αίγυπτο στο θέμα του ΘΧΣ, ακριβώς με την επίκληση της συμφωνίας του 2020, την οποία και υπογράψαμε για να ακυρώσουμε στην πράξη το τουρκολιβυκό σύμφωνο…
Οπωσδήποτε η άφιξη στην Αθήνα του Νταγκ Μπέργκαμ, του «ισχυρού ενεργειακού ανδρός» της κυβέρνησης Τραμπ, μόλις την επομένη της ανακοίνωσης της Chevron μόνο τυχαία δεν είναι και ορθώς χαιρετίστηκε ως «ψήφος εμπιστοσύνης» από την Ουάσιγκτον προς την Ελλάδα. Σε μία εξαιρετικά κατατοπιστική συνέντευξη στην εφημερίδα «Ναυτεμπορική» και τον έγκριτο δημοσιογράφο Μιχάλη Ψύλο, ο Αμερικανός υπουργός Εσωτερικών και, κυρίως, επικεφαλής του «Εθνικού Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας», που σύστησε ο Πρόεδρος Τραμπ όταν επανεγκαταστάθηκε στον Λευκό Οίκο, όταν ερωτήθηκε σχετικά με τις «διαφορές, αντιπαραθέσεις και αμφισβητήσεις» στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στη Μεσόγειο Θάλασσα, έδωσε μία αξιοπρόσεκτη όσο και ασαφή απάντηση. Εννοώντας – χωρίς να το κατονομάζει (κι αυτό ίσως θα έπρεπε να μάς προβληματίζει) – το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο- είπε ότι «εμείς [ενν. οι ΗΠΑ] κινηθήκαμε έξυπνα και μείναμε εκτός της διαπραγμάτευσης. Δεν είναι δική μας δουλειά. Αλλά, όταν πρέπει να εμπλακούμε σε αυτές τις συζητήσεις, το κάνουμε».
Οι συζητήσεις αυτές ξεκίνησαν χθες: πρόκειται για την πρώτη συνεδρίαση των τεχνικών επιτροπών για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης, διαδικασία που κήρυξαν επίσημα στην Αθήνα ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Γιώργος Γεραπετρίτης και ο ασκών χρέη Υπ. Εξ. της Λιβύης Taher Salem Al Baour. Ο κ. Μπέργκαμ, στη συνέντευξή του, βρήκε «κάποιες παραλληλίες» με τη διαμάχη Βενεζουέλας – Γουιάνας, όπου οι ΗΠΑ έχουν υποστηρίξει τη Chevron στις υπεράκτιες έρευνές της. Όμως, η Ελλάδα, όσον αφορά στο τουρκολιβυκό, δεν έχει απέναντί της μόνο το οιονεί μη κράτος της Λιβύης αλλά, κυρίως, την Άγκυρα. Και μπορεί η Βενεζουέλα να αντιμετωπίζεται από τις ΗΠΑ ως κάτι ελαφρώς καλύτερο από το Ιράν, ωστόσο η Τουρκία είναι χώρα- μέλος του ΝΑΤΟ.
Θα πρέπει, συνεπώς, η συμμετοχή της Chevron να μάς καθησυχάζει – κατά πάσα πιθανότητα - ότι αποτρέπει την ένοπλη αμφισβήτηση της παρουσίας της νοτίως της Κρήτης από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό. Δεν μπορούμε, όμως, να είμαστε βέβαιοι πως δεν θα ληφθούν υπ’ όψιν οι τουρκικές «αιτιάσεις» παρασκηνιακά κατά τη διάρκεια των συζητήσεων Ελλάδας – Λιβύης για την ΑΟΖ. Κι αυτό γιατί δεν πρέπει να ξεχνούμε, όπως ήδη έχει γράψει η στήλη (βλ. εδώ) πως η αμερικανική εταιρεία έχει πολύ μεγαλύτερη ιστορία στις έρευνες υδρογονανθράκων στη βορειοαφρικανική μας γείτονα αλλά ότι και οι ίδιες οι ΗΠΑ δεν έχουν υπογράψει την UNCLOS. Κι θα πρέπει να δούμε τι στάση θα λάβει η Ουάσιγκτον αν, στις συζητήσεις της Ελλάδας με την Λιβύη για τη χάραξη ΑΟΖ, η άλλη πλευρά προβάλει αντιρρήσεις επικαλούμενη το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο, ενώ εμείς, αντίθετα, επιμείνουμε στην απαρέγκλιτη τήρηση όσων μάς αποδίδει η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας – και τα οποία, πάντως, δεν έχουμε διεκδικήσει επισήμως και με κήρυξη ΑΟΖ και δημοσιοποίηση χαρτών στον ΟΗΕ. Βέβαια, εκεί έχουμε προκαλέσει ένα κακό προηγουμένο στην ίδια την φαρέτρα των επιχειρημάτων μας: πρόκειται για τις εκπτώσεις που δεχθήκαμε στη συμφωνία με το Κάιρο το 2020, κάτι που, όπως γράψαμε παραπάνω, το βρήκαμε ήδη μπροστά μας…
Ευχόμαστε να αποδειχθούμε «Κασσάνδρες» (σημειωτέον, πάντως, πως, αντίθετα με την καθιερωμένη χρήση του ονόματος ως μάντιδος κακών, που, όμως, δεν επαληθεύονται, η Κασσάνδρα του Τρωικού Πολέμου βγήκε αληθινή …). Όπως και να ’χει, «όποιος καεί στον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι»…