Οι νέες σκληρές κυρώσεις που ανακοίνωσε αφορούν πλέον ένα εκτεταμένο δίκτυο πετρελαϊκών μεταφορών. Πρόκειται για ένα δίκτυο που φέρεται να ελέγχει ο Χοσεΐν Σαμχανί, γιος του Αλί Σαμχανί, κορυφαίου συμβούλου του Αλί Χαμενεΐ. «Το Υπουργείο Οικονομικών προχωρά σήμερα στην επιβολή κυρώσεων σε περισσότερα από 115 πρόσωπα, οντότητες και πλοία που συνδέονται με την αυτοκρατορία του Χοσεΐν Σαμχανί», δήλωσε ο υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Μάικλ Φόλκεντερ.
«Το δίκτυό του, που ελέγχει σημαντικό ποσοστό των εξαγωγών ιρανικού αργού, αποτελεί κλασικό παράδειγμα της κατάχρησης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος από το Ιράν, αποφέροντας δισεκατομμύρια τόσο στο καθεστώς όσο και στον ίδιο τον Σαμχανί». Ο Αμερικανός πρόεδρος λοιπόν είναι αποφασισμένος να συνεχίσει την πολιτική μέγιστης πίεσης στο Ιράν, μέχρι να αποδεχθεί μια συμφωνία. Ακόμη και υπήρξαν πληροφορίες ότι οι Αμερικανοί φέρονται να επιχείρησαν – μέσω τρίτων – να ξανανοίξουν δίαυλο διαλόγου, οι συνομιλίες δεν επαναπρογραμματίστηκαν ποτέ. «Θέλουν να μιλήσουμε. Εγώ δεν βιάζομαι, γιατί τους ισοπεδώσαμε το εργοστάσιο», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Τραμπ τον Ιούλιο.
Αλλά και ο πρόεδρος του Ιράν Μασούντ Πεζεσκιάν δεν δείχνει σημάδια συμβιβασμού , άλλωστε ενέκρινε τον νόμο που αναστέλλει τη συνεργασία της Τεχεράνης με τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας. Ο νόμος προβλέπει ότι όποια μελλοντική επιθεώρηση των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν από τον ΔΟΑΕ θα απαιτεί έγκριση από το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας.
Η κρίση δεν είναι καινούργια και η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Ηδη από το 1978 τα αποθέματα καλής θέλησης των Ιρανών απέναντι στην Ουάσινγκτον είχαν πλέον εξαντληθεί. Για πολλούς Αμερικανούς, η επανάσταση τότε στρεφόταν τόσο κατά του σάχη όσο και κατά των Ηνωμένων Πολιτειών. Τον Ιανουαρίο του 1979 ο Σάχης Μοαχάμεντ Ρεζά Παχλαβί υπό το βάρος πολύμηνων διαδηλώσεων σε απεργιών αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα και λίγο αργότερα ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης Αγιατολάχ Χομεϊνί επέστρεψε στη χώρα από την εξορία. Κατόπιν δημοψηφίσματος την 1η Απριλίου του 1979 ανακηρύσσεται η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Όταν ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Τζέιμς Κάρτερ έδωσε άδεια στον σάχη να καταφύγει στο αμερικανικό έδαφος για να νοσηλευτεί, αριστεροί Ιρανοί φοιτητές επιτέθηκαν στην πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών, στις 4 Νοεμβρίου 1979. Πήραν ως ομήρους 52 Αμερικανούς διπλωμάτες και πολίτες, απαιτώντας από τον Κάρτερ να εκδώσει τον σάχη στο Ιράν για να δικαστεί.
Στα χρόνια της θυελώδους σχέσεις αλησμόνητη θα μείνει η φράση του Τζορτζ Μπους το 2002, ο οποίος στη διαρκεια της ομιλίας του είπε ότι ένας «άξονας του Κακού» απειλεί την ειρήνη του πλανήτη δείχνοντας και το Ιράν. Οι Αμερικανοί πάντως έχουν έναν ακόμη λόγο να προβληματίζοντας καθώς βλέπουν ότι προς το παρόν, προφανώς δεν υπάρχει ένδειξη επικείμενης μεταμόρφωσης στην κυρίαρχη δομή του Ιράν. Όλοι οι κύριοι παράγοντες, από το ιρανικό σώμα και τους διοικητές του στρατού μέχρι τους μεταρρυθμιστές πολιτικούς, συνεχίζουν να εκφράζουν την πίστη τους στον ηγέτη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν Αλί Χαμενεΐ.
Οσο για τη στάση της Ευρώπης; Παρακολουθεί από απόσταση και εξακολουθεί να θεωρεί την διπλωματία ως το μόνο καταφύγιο απέναντι στην απειλή ενός ολοκληρωτικού πολέμου στη Μέση Ανατολή.