–τη μία μετά την άλλη– για να αντιμετωπίσουν την υψίστη απειλή που θέτει για τη Δυτική Ευρώπη η Ρωσία, καθώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ θεωρείται πλέον περίπου δεδομένο πως θα αποσύρει αμερικανικά στρατεύματα από την περιοχή.
Διερωτάται φυσικά κανείς εάν πρόκειται για τα πρώτα ενθαρρυντικά σκιρτήματα που θα οδηγήσουν στη συγκρότηση μιας ευρωπαϊκής άμυνας απεξαρτημένης από τους Αμερικανούς. Με δεδομένο όμως ότι η ρωσική πυρηνική ισχύς είναι συντριπτική έναντι αυτής που διαθέτουν η Βρετανία και η Γαλλία, η ασφάλεια της Ευρώπης δεν είναι δυνατόν να περιφρουρηθεί δίχως την αμερικανική ομπρέλα – πυρηνική και όχι μόνον.
Ιστορικώς είναι η δεύτερη φορά που η Γαλλία και η Βρετανία συνασπίζονται στρατιωτικώς εναντίον της Ρωσίας. Η πρώτη ήταν στη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου το 1854 εναντίον το τσάρου πασών των Ρωσιών Νικολάου Α΄.
Η Γερμανία δεν υπήρχε ακόμη. Ηγέτης της Ρωμαϊκής –στην πραγματικότητα Γερμανικής– Αυτοκρατορίας ήταν ο Αψβούργος Φραγκίσκος Ιωσήφ, που είχε ακολουθήσει πολιτική «εχθρικής ουδετερότητος» έναντι του τσάρου, ο οποίος τον διέσωσε στον θρόνο το 1848, όταν συνέτριψε στρατιωτικώς τους Ούγγρους επαναστάτες.
Εχει πολλά γυρίσματα η Ιστορία. Τότε ο στόχος του πολέμου εκείνου ήταν να αποτραπεί η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που απεργαζόνταν ο τσάρος. Σήμερα είναι η διάσωση της Ουκρανίας αλλά και της Ευρώπης από τη απειλή της Ρωσίας του προέδρου Πούτιν.
Τότε οι ηγεμόνες του αντι-τσαρικού συνασπισμού θωρούνταν και ήσαν όντως κραταιοί. Σήμερα η τριανδρία που τίθεται επικεφαλής στρατιωτικού συνασπισμού για να αντιμετωπίσει τη ρωσική απειλή εκπροσωπεί χώρες που υπήρξαν ισχυρές, αλλά στις μέρες μας είναι σκιές ενδόξου μεγαλείου του μακρινού τους παρελθόντος.
Πάντα υψιπετής και εξόχως βοναπαρτιστής ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν στις 13 Ιουλίου, την παραμονή του εορτασμού της απελευθερώσεως της Βαστίλλης, απευθυνόμενος στους συμπατριώτες του διεκήρυξε: «Για να είμαστε ελεύθεροι σε αυτόν τον κόσμο πρέπει να μας φοβούνται και για να μας φοβούνται πρέπει να είμαστε ισχυροί» και εξήγγειλε ότι οι αμυντικές δαπάνες θα φτάσουν στα 64 δισ. το 2027. Δύο μέρες αργότερα, ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού εξήγγειλε περικοπές 44 δισ. διότι θυμόταν προφανώς ότι της ένδοξης Επαναστάσεως του 1789 είχε προηγηθεί η χρεοκοπία της Γαλλίας.
Οι ηγέτες της Βρετανίας και της Γερμανίας –Κιρ Στάρμερ και Φρίντριχ Μερτς– ήταν πιο μετρημένοι στις διακηρύξεις τους. Προφανώς διότι έχουν συνείδηση ότι επειδή ο αντίπαλος της τριανδρίας είναι η πυρηνική Ρωσία, η ένταση της αντιπαραθέσεως με τη Μόσχα θα ελέγχεται και θα σταθμίζεται πάντα από τις ΗΠΑ. Υψώνουν οι Ευρωπαίοι τους τόνους φυσικά, γιατί κάτι πρέπει να πουν απολογούμενοι για τις δαπάνες στους πολίτες τους. Και έχουμε εμείς να λέμε…
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")